Του Χρίστου Ζαβού
Δυστυχώς κύριε πρόεδρε, ότι γράφει ο Σύνδεσμος στην ανακοίνωση του δεν απέχει από την πραγματικότητα. Και μιλάμε για το ΣΥ.Φ.ΑΕΛ ο οποίος από το 1989 οπότε και ιδρύθηκε δεν στήριξε κανέναν άλλο πρόεδρο όσο εσένα. Σε τέτοιο βαθμό που καμιά φορά παρεξηγήθηκε από πολλούς.
Αγαπητέ πρόεδρε η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει. Το χειρότερο δε, έστρεψε την πλάτη του στην ομάδα. Της ΑΕΛ… της ομάδας που αν είχε κάτι να φημίζεται δεν ήταν τα πρωταθλήματα, δεν ήταν τα κύπελλα… ήταν ο κόσμος της.
Ακόμη όμως και αυτό έχει εξαλειφθεί. Σ’ αυτό ίσως να μην φταις. Το φταίξιμο είναι του κόσμου που κολλά σε πρόσωπα θεοποιώντας τα λες και είναι κάποιος πάνω από την ομάδα.
Ακόμη και τώρα που η ομάδα βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σημείο ακούς το κλάμα… «μάνα μου θα φύγει αυτός», «γιατί να μην φύγει ο άλλος». Την ευθύνη αυτή μάλλον την έχει εμμέσως ο ΣΥ.Φ.ΑΕΛ, όπως ο ίδιος παραδέχεται μέσω της ανακοίνωσης του.
Άμα όλα αυτά συνέβαιναν λίγο πιο παλιά να είσαι σίγουρος ότι δεν θα ήταν τόσο ήπιες αντιδράσεις. Ο ΣΥ.Φ.ΑΕΛ δίδαξε πρώτος σ’ όλους στην Κύπρο πως είναι να φεύγει πρόεδρος. Δεν λέω ότι είναι αυτό σωστό, αλλά στην ΑΕΛ παλιά έτσι εξηγούνταν.
Και πάνω σ’ αυτό είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήταν σωστό στην παρούσα φάση. Ακόμη και αν πάρεις την απόφαση να αποχωρήσεις, θα ήταν έγκλημα να το κάνεις με κατεβασμένο το κεφάλι.
Η ΑΕΛ δεν έχει καμία πολυτέλεια να διώχνει ανθρώπους που έχουν συνεισφέρει ή θα συνεισφέρουν. Και νομίζω ότι είσαι από τους λίγους που το έχουν κάνει. Οι μέθοδοι του τύπου «να πάει στο διάολο ο ένας ή ο άλλος» δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχουν καμία θέση στην ομάδα.
Έχεις όμως κάνει τεράστια λάθη. Μπορεί να καταγράφουν δεκάδες σελίδες επί τούτου. Το χειρότερο απ αυτά είναι ότι δείχνεις κουρασμένος. Αποστασιοποιημένος. Δεν θα τα αναλύσουμε γιατί απλά δεν θα ωφελήσει σε κάτι.
Αυτό που θα ωφελήσει είναι να κάνεις την αυτοκριτική σου. Να μετρήσεις τις δυνάμεις και να αξιολογήσεις κατά πόσο μπορεί να είσαι εκεί και να προσφέρεις. Και άμα δεν είσαι να ετοιμάσεις τη διαδοχή με αξιοπρέπεια. Όπως τότε που ήρθες πριν από δέκα χρόνια.
Κάποτε θα πρέπει να κλείσει αυτός ο κύκλος. Και αν είναι να κλείσει πρέπει να γίνει με το σωστό τρόπο. Ούτε ακραία πράγματα, ούτε αναθεματισμούς, ούτε και να κλείσει η πόρτα σε κανένα.
