«Από τα λεγόμενα των ειδικών δεν αποκλείεται τίποτα. Την πρώτη μέρα, είπα “εντάξει”. “Εντάξει” και τη δεύτερη, αλλά τώρα δεν μπορώ άλλο. Κάθε μέρα ζεις με την προοπτική του μεγαλύτερου κινδύνου». ∆εν πρόλαβα καν να ρωτήσω το όνομά του. Σε μια στιγμή σήκωσε το σακ βουαγιάζ του και χάθηκε μέσα στο πλήθος, που έτρεχε να μπει στο πλοίο. Βγήκαν δέκα, μπήκαν εκατοντάδες. «Επιτέλους», ξεφυσά με ανακούφιση μια νεαρή κοπέλα. «Να πάλι, το νιώθεις; Κουνιέται πάλι», φωνάζει στην μπροστινή της. Κοιτάζω την εφαρμογή για τους σεισμούς που έχω κατεβάσει στο κινητό, όπως όλοι εδώ στο νησί: 3,8 Ρίχτερ.
...
