Kathimerini.gr
Η επιτυχής εκτόξευση, στις 29 Απριλίου, του πυραύλου «Mεγάλη Πορεία 5β», που έθεσε σε τροχιά το κεντρικό διαμέρισμα του κινεζικού διαστημικού σταθμού, γιορτάστηκε στην Κίνα ως μεγάλη εθνική επιτυχία. Τα «απόνερα» της εκτόξευσης αυτής, η πτώση στη Γη του προωθητικού στελέχους του πυραύλου αναμένονται μέσα στο Σαββατοκύριακο (από σήμερα τα ξημερώματα ώς τις 11 το βράδυ της Κυριακής, το αργότερο).
Τα περισσότερα διαστημικά αντικείμενα καίγονται κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα της Γης και αυτό αναμένεται να συμβεί και με το μεγαλύτερο τμήμα του πυραύλου. Ωστόσο, κάποια από τα εξαρτήματά του, όπως οι οδεύσεις των αερίων και οι δεξαμενές καυσίμων είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες και αυτά αναμένεται ότι θα φθάσουν ώς την επιφάνεια της Γης.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της πιθανής ζώνης εισόδου. Η ζώνη εκτείνεται από τον 40ό παράλληλο βορείως του Ισημερινού (στο ύψος της Θεσσαλονίκης) ώς τον 40ό παράλληλο νοτίως του Ισημερινού (στο ύψος της Νέας Ζηλανδίας). Με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων, το διαστημικό αντικείμενο θα πέσει είτε σε θάλασσα είτε σε κάποια ακατοίκητη περιοχή, ενώ αν η είσοδός του στην ατμόσφαιρα γίνει νύχτα, θα είναι θεαματική.
Πριν από την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, το στέλεχος του κινεζικού πυραύλου έχει μήκος 33 μέτρα, διάμετρο 5 μέτρα και βάρος 18 τόνους. Ειδικοί εκτιμούν ότι συνήθως το αντικείμενο που φθάνει στη Γη έχει το 20% της μάζας του αρχικού. Αν αυτό ακούγεται πολύ, δεν είναι τίποτα σε σχέση με τον αμερικανικό διαστημικό σταθμό Skylab, ο οποίος ζύγιζε 76 τόνους προτού εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης διασκορπίζοντας τα συντρίμμια του στον Ινδικό Ωκεανό και τη Δυτική Αυστραλία, τον Ιούλιο του 1979.
Αναπτύσσοντας το δικό της διαστημικό πρόγραμμα, η Κίνα επιδιώκει να μειώσει το τεχνολογικό χάσμα που τη χωρίζει από τις ΗΠΑ. Αυτό δεν αναμένεται να συμβεί σύντομα, καθώς η Κίνα είναι μεν η χώρα με τις μεγαλύτερες δαπάνες σε διαστημικά προγράμματα μετά τις ΗΠΑ, αλλά η διαφορά παραμένει πολύ μεγάλη. Το 2020, η Κίνα δαπάνησε για τα διαστημικά της προγράμματα 9 δισ. δολάρια, αντί 48 δισ. για τις ΗΠΑ.
Παρ’ όλα αυτά, οι ΗΠΑ παρακολουθούν με ανησυχία τις κινεζικές δραστηριότητες. Το 2011, με την «τροπολογία Γουλφ», το Κογκρέσο απαγόρευσε κάθε συνεργασία ανάμεσα στη NASA και την κινεζική διαστημική υπηρεσία, αποκλείοντας ουσιαστικά την Κίνα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτό ήταν και το έναυσμα ώστε να επιταχύνει η Κίνα την κατασκευή του δικού της διαστημικού σταθμού. Κατά τον Κινέζο πρόεδρο Σι, η εκτόξευση του κεντρικού διαμερίσματος του σταθμού ακολουθεί το δόγμα «δύο βόμβες και ένας δορυφόρος» που είχε διατυπώσει ο Μάο στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο στόχος τότε ήταν να αποκτήσει η Κίνα πυρηνικές βόμβες και βαλιστικούς πυραύλους, καθώς και διαστημική τεχνολογία, ώστε να μην απειληθεί ξανά από το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο, όπως είχε συμβεί στον πόλεμο της Κορέας. Μετά την προσεδάφιση στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης και τη συλλογή σεληνιακών πετρωμάτων, την άνοιξη, η κινεζική διαστημική υπηρεσία υπέγραψε συμφωνία με τη ρωσική, ώστε να αναπτύξουν από κοινού βάση στη Σελήνη. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία, μαζί με την ευρωπαϊκή, αναμένεται να πραγματοποιούν πειράματα στον κινεζικό διαστημικό σταθμό. Αν και πολύ μικρότερος από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το πιθανότερο είναι ότι ο κινεζικός σταθμός σε λίγο θα είναι ο μοναδικός που θα βρίσκεται σε τροχιά. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός φθάνει προς το τέλος του χρόνου ζωής του και, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει χρηματοδότηση για τη συντήρησή του.
