ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο κλονισμός της δυτικής Δημοκρατίας

Έχει πλέον δημιουργηθεί μια ισχυρή, κρίσιμη μάζα ακραίας συντηρητικής, αντισυστημικής και ακροδεξιάς πλημμυρίδας

Του Βασίλη Νέδου

Η βδελυγμία με την οποία αντιμετώπισε το σύνολο του προοδευτικού κόσμου την εισβολή του όχλου στο ιστορικό κτίριο του Καπιτωλίου δεν πρέπει να παρασύρει σε συμπεράσματα σχετικά με την πραγματικότητα. Πολλοί, σιωπηροί, αόρατοι στα κοινωνικά δίκτυα και το δημόσιο διάλογο επικρότησαν τη χθεσινή εισβολή. Οι πρώτες έρευνες γνώμης παρουσιάζουν το 45% των ψηφοφόρων των Ρεπουμπλικανών να επικροτούν την εισβολή στο Καπιτώλιο, ωστόσο πολλοί περισσότεροι κρατούν την άποψη για τον εαυτό τους. Η αντιμετώπιση των γεγονότων στο Καπιτώλιο ως «αστυνομικού» ενδιαφέροντος, είναι μια στάση ρηχή και, εν τέλει, ενδεικτική της εθελοτυφλίας με την οποία το φιλελεύθερο κατεστημένο αναγιγνώσκει τις κοινωνικές εξελίξεις στη Δύση.

Στις ΗΠΑ και αλλού στο δυτικό κόσμο έχει πλέον δημιουργηθεί μια ισχυρή, κρίσιμη μάζα ακραίας συντηρητικής, αντισυστημικής και ακροδεξιάς πλημμυρίδας που αμφισβητεί τις βασικές επιλογές της φιλελεύθερης δημοκρατίας τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η αποτυχία ανακοπής της πλημμυρίδας οφείλεται στην αμηχανία που αισθάνεται το φιλελεύθερο σύστημα σε μια εκ των ένδον μετάλλαξη της μεταπολεμικής δεξιάς, σε μια μετάλλαξη δηλαδή των ίδιων δομών που έκτισαν το φιλελεύθερο σύστημα, στις δύο περιόδους της ακμής του από το 1945 έως το 1991 και σε αυτήν που εγκαινιάστηκε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. O Τραμπ και το Brexit ανήκουν στην ίδια έκφανση αυτής της μετάλλαξης που, όπως φάνηκε χθες, έχει στον πυρήνα της την αμφισβήτηση των θεσμών της σύγχρονης δημοκρατίας. Η «φαιά διεθνής» που επιχείρησε να στήσει ο Τραμπ με εκπρόσωπο τον Στηβ Μπάνον μπορεί να απέτυχε, το κοινό που επικρατεί την αντίδραση (με την πολιτική έννοια) όμως είναι εκεί και περιμένει την επόμενη ευκαιρία.

Το ερώτημα είναι όμως τι συμβαίνει την επόμενη ημέρα. Ο Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του πρέπει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Αμερικανών, αλλά και να αντιληφθούν ότι η κοινωνική ισορροπία που αρκετοί στους Δημοκρατικούς θεωρούν ως ικανοποιητική, έχει στην πραγματικότητα καταρρεύσει. Η αυτοαναφορική στάση του φιλελεύθερου κατεστημένου των ΗΠΑ, διανοητικού, επιχειρηματικού, πολιτικού, του έχει αφαιρέσει την ικανότητα αποτελεσματικής ανάγνωσης των εξελίξεων. Ο Τραμπισμός δεν είναι μια απόκλιση, αλλά έκφανση ενός αργού εκφασισμού της αμερικανικής κοινωνίας. Είναι αδιανόητο ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν θα προβεί μετά τις 20 Ιανουαρίου σε κάποια αυτοκάθαρση και θα συνεχίσει σε αυτή την πορεία. Γενικότερα, η αφ’ υψηλού προσέγγιση είναι απλή και δεν ξεβολεύει κανέναν. Αλλά στις ΗΠΑ και στη Δύση γενικότερα, θα πρέπει σταδιακά να υπάρξει μια σοβαρή συζήτηση για το τι μπορεί να προκύψει στη θέση της μεσαίας τάξης που συρρικνώνεται ταχέως και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η απεμπόληση της δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι επιλογή.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΗΠΑ  |  USelections  | 
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Βασίλη Νέδου

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

Ο ηγέτης του Κρεμλίνου έχει τον τρόπο να φέρνει τους κανόνες του παιχνιδιού στα μέτρα του και να εξουδετερώνει (πολιτικά ...
Kathimerini.gr
 |  ΚΟΣΜΟΣ