Καθώς Δυτικοί ηγέτες συζητούν τις επόμενες κινήσεις για τον τερματισμό του πολέμου, το βασικό ερώτημα είναι ποιες εγγυήσεις θα μπορούσε να λάβει η Ουκρανία ώστε να αποτραπεί μια νέα ρωσική επίθεση στο μέλλον.
Η συζήτηση ακολούθησε τη συνάντηση της Δευτέρας στον Λευκό Οίκο, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ υποδέχθηκε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι μαζί με τους ηγέτες της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Φινλανδίας, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
Το ουκρανικό αίτημα
Ο Ζελένσκι δήλωσε ότι οι λεπτομέρειες θα αποτυπωθούν γραπτώς μέσα σε 7–10 ημέρες, με τη συμμετοχή περίπου 30 χωρών της «συμμαχίας των προθύμων» και με τη συνδρομή των ΗΠΑ.
Οι εγγυήσεις, είπε, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν στρατιωτική παρουσία, παροχή πληροφοριών, ασφάλεια στον αέρα και στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και οικονομική στήριξη.
Ο ρόλος της Ευρώπης
Η Βρετανία και η Γαλλία έχουν δείξει προθυμία να στείλουν στρατεύματα στο πλαίσιο μιας «δύναμης καθησυχασμού».
Ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι «πρέπει να βοηθήσουμε την Ουκρανία στο έδαφος».
Η Γερμανία εμφανίζεται πιο επιφυλακτική. Εκκρεμεί αν οι δυτικοί στρατιώτες θα σταθμεύσουν σε γραμμή κατάπαυσης του πυρός ή θα έχουν περιορισμένο ρόλο εκπαίδευσης σε πόλεις όπως το Κίεβο και το Λβιβ.
Ανοιχτό παραμένει και το ερώτημα των κανόνων εμπλοκής σε περίπτωση ρωσικών επιθέσεων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες
Ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να συντονίσει μια ευρωπαϊκή ειρηνευτική επιχείρηση, διευκρινίζοντας όμως ότι οι Ευρωπαίοι θα σηκώσουν το κύριο βάρος: «Είναι η πρώτη γραμμή άμυνας γιατί βρίσκονται εκεί. Αλλά θα τους βοηθήσουμε», είπε.
Η Ουκρανία θέλει να αγοράσει αμερικανικά όπλα αξίας 90 δισ. δολαρίων, εντάσσοντας την προμήθεια αυτή στις εγγυήσεις ασφαλείας.
Ωστόσο, ο Τραμπ έχει αποκλείσει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ δεν φαίνεται διατεθειμένος να στείλει Αμερικανούς στρατιώτες. Πιο ρεαλιστικό θεωρείται το σενάριο υποστήριξης από το Πεντάγωνο σε μια ζώνη αεροπορικής προστασίας πάνω από το κεντρικό και δυτικό τμήμα της Ουκρανίας.
Η θέση της Ρωσίας
Κατά τον Τραμπ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν συμφώνησε στην ανάγκη ύπαρξης εγγυήσεων, όμως το Κρεμλίνο απορρίπτει κατηγορηματικά τη συμμετοχή δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Οι στόχοι του Πούτιν παραμένουν αμετάβλητοι: διεκδίκηση ολόκληρων των επαρχιών Ντονέτσκ και Λουχάνσκ, περιορισμός της ουκρανικής στρατιωτικής ισχύος και απομάκρυνση του Ζελένσκι από την εξουσία.
Με τις επιθέσεις να συνεχίζονται, η συζήτηση για εγγυήσεις δείχνει θεωρητική.
Το ιστορικό προηγούμενο
Η Ουκρανία έχει πικρή εμπειρία από «εγγυήσεις» που αποδείχθηκαν κενές. Το 1994, με το Μνημόνιο της Βουδαπέστης, εγκατέλειψε τα πυρηνικά της όπλα με αντάλλαγμα τη διασφάλιση της εδαφικής της ακεραιότητας από ΗΠΑ, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα και Γαλλία.
Το 1997 η Ρωσία υπέγραψε συνθήκη φιλίας, αναγνωρίζοντας τα ουκρανικά σύνορα. Τίποτα από αυτά δεν απέτρεψε την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και τη σημερινή εισβολή.
Η εμπειρία αυτή κάνει το Κίεβο να απαιτεί αυτή τη φορά δεσμεύσεις πιο στέρεες και μη αναστρέψιμες, καθώς η ασφάλειά του παραμένει άρρηκτα δεμένη με την επιβίωση και την κυριαρχία του.
Πηγή: The Guardian
