Kathimerini.com.cy
Το πράσινο μπλουζάκι που φορούσε η μητέρα του, Αικατερίνη, απ’ αυτά με τον ανασηκωμένο γιακά, στο οποίο έγραφε «Ο Μακάριος Ζει» είναι απ’ τις εικόνες που έχουν διατηρηθεί έντονες στη μνήμη του από τα παιδικά χρόνια που έζησε στην «αριστεροκρατούμενη» Γεροσκήπου της δεκαετίας του ’70 και του ’80, μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια βιοπαλαιστών που συμπληρωνόταν από τρία ακόμα παιδιά, των οποίων ο πατέρας, Φοίβος, αντιπρόσωπος της ΚΕΟ στο επάγγελμα, είχε για «πολιτικό θεό» του τον Γλαύκο Κληρίδη. Γι’ αυτό και φυσιολογικό ήταν να τον ξενίσει όταν στα επτά του τον είδε να τον πιάνει από το χέρι και λίγο αργότερα να βρίσκεται με πλακάτ στα χέρια στην πλατεία Κένεντι, σε συλλαλητήριο της ΝΕΔΗΠΑ, του Αλέκου Μιχαηλίδη, που γινόταν ενόψει των βουλευτικών του 1981. «Είναι ο μεγαλύτερός μου πελάτης, συνεπής, κύριος και με πληρώνει στην ώρα του κάθε μήνα. Από εκτίμηση και μόνο προς τον κ. Μιχαηλίδη, θα πρέπει να πάμε», τον άκουσε να του λέει όταν εξέφρασε την εύλογη απορία: «Ρε παπά, γιατί να πάμε, αφού εμείς είμαστε του Κληρίδη;».
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Θανάση Φωτίου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
