Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
«Μπορείτε να αγοράσετε ό,τι θέλετε αρκεί να είναι βιβλίο», έλεγε ο πατέρας της Τρέισι Φούλτον στην ίδια και στα αδέλφια της όταν στις οικογενειακές τους εκδρομές συναντούσαν καταστήματα δώρων σε μουσεία, μνημεία και ιστορικές τοποθεσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Κάπως έτσι έπεσε στα χέρια της 12χρονης τότε Τρέισι το βιβλίο του Χένρι Ντέβιντ Θόρο «Ουόλντεν», στο οποίο ο Αμερικανός συγγραφέας του 19ου αιώνα περιγράφει την εποχή που έζησε απομονωμένος σε μια ξύλινη καλύβα δίπλα σε μια λίμνη, κάνοντας σκέψεις για την πολιτική, τη ζωή και την επιτάχυνσή της εξαιτίας του… σιδηροδρόμου. Το βιβλίο «έμεινε» μαζί με την κ. Φούλτον για πολλά χρόνια, το ξαναδιάβασε αμέτρητες φορές, κατασκεύασε καλύβες και δεντρόσπιτα στο δάσος, μέχρι που δημιούργησε το βιντεοπαιχνίδι «Walden» στο Innovation Lab του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας το 2017.
Η διευθύντρια του εργαστηρίου και καθηγήτρια στη Σχολή Κινηματογράφου του πανεπιστήμιου δεν είχε όμως ποτέ της φανταστεί μια τέτοια κατάσταση απομόνωσης που θα έκανε ξανά το παιχνίδι επίκαιρο. «Τότε σκεφτόμασταν ότι οι άνθρωποι περνάνε τόσο πολύ χρόνο μπροστά σε οθόνες με μια τεχνολογία που επιβάλλει έναν γρήγορο ρυθμό ζωής και θέλαμε να φτιάξουμε ένα παιχνίδι που να βοηθάει να κατεβάσεις ρυθμούς και να δώσεις αξία σε κάθε στιγμή. Τώρα είναι μια στιγμή που καλούμαστε να πατήσουμε φρένο, να ζούμε σε έναν χώρο, σε ένα σημείο και να αξιοποιήσουμε αυτόν τον χώρο όσο καλύτερα μπορούμε», μας λέει από το σπίτι της στο Λος Αντζελες.
Στο «Walden», ο παίκτης βλέπει τα δάση της Μασαχουσέτης και τη λίμνη δίπλα στην οποία έζησε ο Θόρο, αναλαμβάνει αποστολές, βρίσκει υλική και πνευματική τροφή για να προχωρήσει στο παιχνίδι.
O Θόρο έζησε στα δάση της Μασαχουσέτης δύο χρόνια και δύο μήνες, θεωρώντας ότι η επαφή του με τη φύση θα του πρόσφερε σημαντικά μαθήματα για τη ζωή και ευκαιρία για αναστοχασμό. Ο παίκτης του «Walden» καλείται να ζήσει όπως ο συγγραφέας σε ένα ψηφιακό περιβάλλον με τρισδιάστατα γραφικά, να μάθει για τη ζωή του και τις ιδέες του.
Ετσι πρέπει να βρει ξύλα για φωτιά, να ψαρέψει, να καλλιεργήσει τη γη, να ράψει τα ρούχα του, γενικά να εφαρμόσει τις βασικές αρχές της επιβίωσης. Ωστόσο, αυτό που κάνει το παιχνίδι διαφορετικό σε σχέση με άλλα, πιο ανταγωνιστικά βιντεοπαιχνίδια, που βασίζονται στην απόκτηση βαθμών και στην αναβάθμιση του χαρακτήρα, είναι ότι ο παίκτης πρέπει να βρει και την πνευματική του τροφή. «Σκεφτόμουν, τι θα γινόταν αν φτιάχναμε ένα παιχνίδι που στηρίζεται στις βασικές αρχές των βιντεοπαιχνιδιών αλλά σου έλεγε σταδιακά ότι η απόκτηση και μόνο πραγμάτων δεν είναι το πιο σημαντικό στη ζωή;», λέει η κ. Φούλτον και συνεχίζει: «Στο παιχνίδι καταλαβαίνεις ότι δεν αρκεί να κόβεις ξύλα όλη μέρα, αλλά πρέπει να έρθεις σε επαφή με τη φύση, να κάνεις βόλτα στο δάσος, να δεις την άγρια ζωή και να γνωρίσεις τις ιδέες του Θόρο, να ψάξεις τα βιβλία που τον ενέπνευσαν. Η ισορροπία είναι το κλειδί». Αν όμως η ισορροπία διαταραχθεί, η ομορφιά του δάσους σταδιακά θα χαθεί.
Η εικόνα θα γίνει ασπρόμαυρη, η μουσική θα χαμηλώσει, ενώ αν ο παίκτης δεν ενδιαφερθεί για την επιβίωσή του, ο χαρακτήρας θα λιποθυμήσει από την πείνα.
Από τις αρχές Μαρτίου το «Walden» διατίθεται δωρεάν όχι μόνο για εκπαιδευτικούς αλλά και για οικογένειες σε καραντίνα. Το βιβλίο «Ουόλντεν ή Η ζωή στο δάσος» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος.
