«Τώρα»: Τα ποιήματα του Πάμπου Κουζάλη στην τέταρτη του συλλογή

Τα τριάντα ποιήματα του Πάμπου Κουζάλη στην τέταρτη του συλλογή «Τώρα», που κυκλοφόρησε το 2024, αφορούν το τώρα, υπάρχουν σ’ ένα συνεχές παρόν και τον ποιητή τον απασχολούν ως φαίνεται πολλά και διάφορα ζητήματα. Ακόμα και η γλώσσα της συλλογής –θεωρώ– είναι ένα θέμα για τον Κουζάλη. Κοινή ελληνική και ελληνική κυπριακή συνυπάρχουν αρμονικά, ίσως και αυτό σήμερα, τώρα δεν είναι ένα ερώτημα για πολλούς; Τον Κουζάλη καθώς φαίνεται δεν τον απασχολεί, άριστος χειριστής και των δύο, και εδώ παρατηρώ ένα ενδιαφέρον στοιχείο, ο φιλόλογος Πάμπος Κουζάλης δεν φαίνεται ως τέτοιος στο «Τώρα», αποστρέφεται τη λεξιθηρία, μιλάει με τρόπο απλό, κατανοητό, όπως κάνει ο δάσκαλος Πάμπος Κουζάλης, χωρίς να παραγνωρίζει φυσικά την αξία των λέξεων: «Τις λέξεις τις διάφανες αγαπώ τες / που φανερώνουν όσα θαρρείς ότι θωρείς μα πάντα δίνουν άσυλο στ’ ανείπωτο», από το ποίημα της συλλογής «Λέξεις».

Στα τριάντα ποιήματα της συλλογής ο Κουζάλης εντοπίζω τον άνθρωπο στον πυρήνα τους καθενός από αυτά, τον άνθρωπο και τις επιλογές του, εκείνον που είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων αλλά και εκείνον που είναι αντικείμενο επιθυμιών αλλότριων… ίσως εξαίρεση το εξαιρετικό ποίημα «Τειρεσία». Ταυτόχρονα, ο Κουζάλης είναι και δηκτικός, ειρωνικός, «Είπε συντετριμμένος ο κοινοτάρχης που εγκαίρως είχε κρυφτεί σε ασφαλές καταφύγιο» στο «Πόλη» ή «“η τάξις θα αποκατασταθεί” δηλώνει ο εκπρόσωπος τύπου με λαθρόβιο χαμόγελο» στο «Παγκάρι». Η συλλογή «Τώρα» του Πάμπου Κουζάλη είναι μία ενδιαφέρουσα φωτογραφία του κόσμου μας, της δικής μας κοινωνίας, αλλά και του κόσμου του ποιητή… Γενικό και ειδικό εν τη απλότητι του λόγου, αλλά και συνομιλώντας με παλαιά και μυθικά λόγια, καθιστώντας τα λόγια του τώρα.