Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ
Η σκηνή που ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό μοιράζεται με την Τζιν Σίμπεργκ στο «Με κομμένη την ανάσα» (1960) του Γκοντάρ είναι από τις πιο διάσημες της κινηματογραφικής μυθολογίας. Ο χαρακτήρας του Μπελμοντό φλερτάρει την κοπέλα καθώς περπατούν, της κάνει πειράγματα και προσπαθεί να την πείσει ώστε να παρατήσει τις σπουδές της στη Σορβόννη και να τον ακολουθήσει στη Ρώμη. Είναι ένας ζεν πρεμιέ (έστω απατεώνας) της εποχής, όπως ακριβώς δηλαδή και ο άνθρωπος που τον υποδύθηκε και χθες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών.
Μοιάζει ίσως λίγο άδικο να πει κανείς για κάποιον ότι έπαιξε τον κορυφαίο ρόλο της καριέρας του μόλις στην αρχή της, ωστόσο στην περίπτωση του Μπελμοντό είναι ακριβές. Το θρυλικό ντεμπούτο του Γκοντάρ και της νουβέλ βαγκ αποτελεί ούτως ή άλλως ορόσημο, όμως είναι επίσης αλήθεια ότι η απίστευτα κουλ, αυθόρμητη ερμηνεία του πρωταγωνιστή του αποδεικνύεται καθοριστική για την επιτυχία. Οχι τυχαία, αυτός έγινε αμέσως περιζήτητος, συνεχίζοντας να υποδύεται ρόλους γοητευτικών ανδρών σε περιπετειώδεις ταινίες.
Οσο για τον Γκοντάρ, τον έκανε ξανά πρωταγωνιστή μερικά χρόνια αργότερα στον «Τρελό Πιερό», ένα φιλμ-ύμνο στην ελευθερία, στο πλευρό αυτήν τη φορά της Αννας Καρίνα. Οι πανέμορφες συμπρωταγωνίστριες πήγαιναν σχεδόν πάντα πακέτο με τον Μπελμοντό: η Σοφία Λόρεν στις «Δύο γυναίκες» του Βιτόριο ντε Σίκα, η Ζαν Μορό στο «Seven Days… Seven Nights», η Κλαούντια Καρντινάλε στο «The Lovemakers».
Η άλλη σπουδαία συνεργασία του ήταν αυτή με τον Ζαν-Πιερ Μελβίλ, με τον οποίο έκανε ταινίες όπως οι «Le Doulos», «Magnet of Doom» και (η καλύτερη ίσως) «Ο ιερέας», ένα φιλοσοφικό δράμα, όπου ο Γάλλος ηθοποιός τα πηγαίνει εξαιρετικά στον ρόλο ενός ιερωμένου που καταφέρνει να αποφύγει τους πειρασμούς. Από την άλλη, είναι επίσης γνωστό ότι ο Μπελμοντό έγινε θρύλος (και) μέσα από ταινίες δράσης όπως ο «Τυχοδιώκτης του Ρίο»(1970) ή εκείνες που μοιράστηκε με τον έτερο ζεν πρεμιέ της εποχής, Αλέν Ντελόν.
Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας ήταν πια στο απόγειο της επιτυχίας του, με περιπετειώδη φιλμ όπως τα «Cop or Hood» και «Le Guignolo» να σημειώνουν τεράστιες εισπράξεις εντός και εκτός Γαλλίας. Ποτέ ωστόσο δεν έκανε το βήμα προς το Χόλιγουντ, παρότι αυτό του προσφέρθηκε· συνειδητά προτίμησε να μείνει «Ευρωπαίος» αστέρας, ένας άλλωστε από τους μεγαλύτερους της γενιάς του.
