Του Απόστολου Τομαρά
Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια και το φάντασμα του Μιλόσεβιτς συνεχίζει να κατατρέχει την Κύπρο. Μια σκοτεινή περίοδο, τα χρόνια της «ευμάρειας», που ουδείς μέχρι σήμερα τόλμησε έστω και να αγγίξει.
Να αναζητήσει, αν όλα αυτά για τα οποία μας είχαν στην μπούκα του κανονιού φίλοι και εχθροί ήταν σενάρια «διεθνούς συνωμοσίας», όπως αρεσκόμαστε να πιστεύουμε, όταν είμαστε στην γωνιά. Ή απλώς ήταν η πραγματικότητα που οργίαζε στο παρασκήνιο και στα μαύρα μεσάνυχτα της δεκαετίας του 90.
Τελευταίος που μας θύμισε μια περίοδο που δεν πρέπει να αισθανόμαστε και ιδιαίτερα υπερήφανοι ήταν ο «μισητός» Βγενόπουλος, αυτός που, όπως λένε κάποιοι από τους πολιτικούς ταγούς, οδήγησε την Λαϊκή στον γκρεμό.
Αυτός που αφαίμαξε την τράπεζα και τώρα ζητάει και τα ρέστα, τα οποία σε απόλυτους αριθμούς ισοδυναμούν με ένα μίνι-μνημόνιο, εάν κερδίσει την διαιτησία στην Νέα Υόρκη. Φταίει όμως μόνο ο Βγενόπουλος για το τίμημα που πληρώσαμε και ονομάζεται Λαϊκή; Φυσικά, όχι.
Οι βάσεις για φουντάρισμα της τράπεζας είχαν τεθεί πολύ πριν το μνημόνιο, πολύ πριν το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, πολύ πριν τις κάθε είδους λαμογιές κάποιων επιτηδείων. Η Λαϊκή ήταν το τίμημα για την πλάτη που έβαλαν οι γνωστοί-άγνωστοι παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου.
Όλοι αυτοί που, όχι απλώς έκλεισαν τα μάτια, αλλά και «κουβαλούσαν» για πάνω από δέκα χρόνια τα κλεμμένα χρήματα του λαού της Γιουγκοσλαβίας σε μαύρες σακούλες και σακβουαγιάζ ακόμα και μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Η φράση πληρώθηκαν με το αζημίωτο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Ουδείς γνωρίζει το μέγεθος του ξεπλύματος που συντελέσθηκε από το 1990 έως το 2000, όπως άγνωστο παραμένει το αντίτιμο που έλαβαν κάποιοι για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στον Μιλόσεβιτς. Και όμως ουδείς από τους πολιτικούς μας ταγούς μέχρι σήμερα άγγιξε ένα θέμα που παραμένει ταμπού.
Καμία κυβέρνηση, δεξιά, αριστερά και όποιας άλλης πολιτικής χροιάς από τότε αισθάνθηκε την ανάγκη να ψάξει να βρει, αν όλα αυτά που λέγονται, ότι η Λαϊκή Τράπεζα της δεκαετίας του 90 ήταν το πλυντήριο του Μιλόσεβιτς.
Ουδείς δεν αναζήτησε το ρόλο που διαδραμάτισε την εποχή εκείνη η εποπτική αρχή που λέγεται Κεντρική Τράπεζα. Ουδείς αναζήτησε να ψάξει ποια πολιτικά πρόσωπα λειτούργησαν εν ήδη «πέμπτης φάλαγγας», για να περνούν οι μαύρες σακούλες του Μιλόσεβιτς αρχικά από το τελωνείο του αεροδρομίου Λάρνακας και όταν έσφιξαν τα ζωνάρια από το τελωνείο του αεροδρομίου Πάφου.
Όλοι γνώριζαν, αλλά ουδείς μίλησε ποτέ. Και όταν κάποιες φορές που τα μαύρα του Μιλόσεβιτς εν ήδη φαντάσματος μας κατάτρεχαν φρόντιζαν να το κουκουλώνουν. Θα μπορούσα με περισσή ευκολία να αρχίζω να γράφω ονόματα τα οποία θα αποδείκνυαν την δημοσιογραφική μου «ακεραιότητα» και θα προλάβαιναν τις κακόπιστες επικρίσεις ότι και εγώ μιλώ εκ του ασφαλούς.
Κάτι είδα, κάτι άκουσα. Αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι το ξέπλυμα συνεχιζόταν με ακάθεκτους ρυθμούς μέχρι και το 2000 μέσω του αεροδρομίου Πάφου. Οι αρχές δεν γνωρίζουν για το jet που επισκεπτόταν την Πάφο σχεδόν δυο φορές την εβδομάδα;
Οι αρχές δεν γνωρίζουν τι μετέφερε στα αθλητικά σακβουαγιάζ ο μοναδικός επιβάτης του jet; Οι αρχές δεν γνώριζαν που πήγαινε τι έκανε στην Λεμεσό και μετά στην Πάφο όπου διανυκτέρευε προτού αναχωρήσει; Το ζητούμενο δεν είναι η ονοματολογία με ελαφρά τη καρδία.
Την περίοδο εκείνη είναι γνωστά τα πρόσωπα που είχαν ηγετικές θέσεις τόσο στην Λαϊκή Τράπεζα όσο και στην Κεντρική. Πήγε κάποιος να τους ρωτήσει για όλα αυτά τα οποία κάποιοι «κακοί» Βγενόπουλοι μας θυμίζουν συχνά πυκνά;
Ξεκίνησε ποτέ μια συντεταγμένη διερεύνηση και αν ναι που είναι τα πορίσματα; Τα φαντάσματα του Μιλόσεβιτς παρέμειναν στην Κύπρο, γιατί εμείς δεν είχαμε τους τρόπους να τα διώξουμε. Όλα όσα «εμείς» κρύβαμε κάτω από το χαλί μας τα θύμιζαν κάποιοι κακοί σαν τον Βγενόπουλο.
Μας τα θύμισαν λένε οι κακές γλώσσες και οι εταίροι μας το Μάρτη του 2013, όταν οι ίδιοι έβαζαν στο γύψο το τραπεζικό μας σύστημα. Καλές οι έρευνες για την οικονομία. Καλή και η τιμωρία των ενόχων. Για τα χάλια της οικονομίας φταίνε μόνο οι πέντε της τράπεζας Κύπρου;
Φταίει μόνο ο Βγενόπουλος; Ευθύνη δεν έχουν και όσοι έδιναν παχυλούς τόκους στους Ρώσους και από την άλλη τα έπαιρναν με το έτσι θέλω από τον απλό κόσμο; Βεβαίως έχουν ευθύνες. Όπως έχουν και όσοι ξέπλυναν τα «πακέτα» του Μιλόσεβιτς και συνέχισαν με τους Ρώσους.
Η Λαϊκή έκλεισε, γιατί οι ξένοι ποτέ δεν ξέχασαν ότι «βάλαμε» πλάτη με τα μαύρα του Μιλόσεβιτς.
