Του Απόστολου Τομαρά
Πενήντα εφτά χρόνια πέρασαν από τότε που ηγέτες με όραμα έθεσαν τα θεμέλια μιας Ένωσης κρατών με στόχο να αποτρέψουν το ενδεχόμενο, οι μελλοντικές γενιές να ζήσουν αυτό που έζησαν οι ίδιοι.
Η Ευρώπη μέσα σε αυτά τα 57 χρόνια σφυρηλάτησε αξίες πανανθρώπινες, βάζοντας στο ίδιο τραπέζι όλους αυτούς που μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα αιματοκύλησαν την Γηραιά Ήπειρο και τον κόσμο δυο φορές.
Η Ευρώπη των Λαών 57 χρόνια μετά αφήνει πίσω της τους βασικούς πυλώνες ύπαρξης της. Το ελληνικό ζήτημα κατέδειξε ότι η Ευρώπη, το κοινό σπίτι των Λαών της αποτελεί παρελθόν.
Οποία και αν είναι η κατάληξη του ελληνικού ζητήματος, έστω και αν την υστάτη πέσουν οι υπογραφές μεταξύ Αθηνών και Θεσμών, η Ευρώπη, ό,τι και αν λένε οι "ηγέτες" της, αποδείχθηκε κατώτερη του προορισμού της. Όπως κατώτερη της αποστολής της είχε αποδειχθεί και τον Μάρτιο του 2013 με την Κύπρο.
Η Ευρώπη της συνοχής, της διαλλακτικότητας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης επέστρεψε στην εποχή της διαίρεσης και του διχασμού. Η Ευρώπη που πέτυχε να επουλώσει βαθιές πληγές του παρελθόντος, μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να ξυπνήσει τον κακό εαυτό της. Σε ποια Ευρώπη οι μελλοντικές γενιές θα πρέπει να ελπίζουν;
Σε ποια Ευρώπη θα πρέπει να εμπιστευτούν τα όνειρα τους; Σίγουρα ΟΧΙ στην σημερινή. Η Ευρώπη κάποτε και οι ηγέτες της γαλούχησαν με ιδανικά γενιές και γενιές. Η Ευρώπη πέτυχε, γιατί στηρίχθηκε στην ανεκτικότητα και την στοργή απέναντι σε όλους τους λαούς της.
"Πειθαρχημένους" Βόρειους και "απείθαρχους" Νότιους. Η Ευρώπη απέτυχε να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει ένα "πόλεμο", αυτή την φορά οικονομικό. Αυτά που έχουν συμβεί τα προηγούμενα πέντε χρόνια και αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα την ευρωπαϊκή ιδέα.
Σήμερα είναι η Ελλάδα, αύριο μπορεί να είναι μια άλλη Ελλάδα στην θέση της. Όποια και αν είναι η κατάληξη του ελληνικού ζητήματος, η ΕΕ ποτέ δεν θα είναι ίδια. Οι σημερινοί "ηγέτες" έφεραν την Γηραιά Ήπειρο στο ίδιο ύψος με τους ιδίους.
Στην περίπτωση της Κύπρου αυτή η Ευρώπη τιμώρησε τον λαό της και όχι τους ηγέτες της. Το ίδιο συνεχίζει να πράττει εδώ και πέντε χρόνια με τον ελληνικό λαό. Τον τιμωρεί ρίχνοντας τον στην ανέχεια, τη φτώχεια και τη δυστυχία, επειδή οι ηγέτες του αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Η σημερινή Ευρώπη της Μερκελ, του Σόιμπλε, του Ολάντ, της εξωθεσμικής Λαγκάρντ πράττει αυτό που δεν έπραξαν οι ευρωπαϊκοί λαοί μετά το τέλος του Β Παγκόσμιου πολέμου.
Τότε που αγκάλιασαν στοργικά τον γερμανικό λαό και δεν τον τιμώρησαν παραδειγματικά, επειδή ανέδειξε έναν ηγέτη μακελάρη. Οι τότε ευρωπαϊκοί λαοί θύματα και οι ίδιοι του γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού δεν έριξαν στα Τάρταρα τον γερμανικό λαό.
Ακόμα και η "Ψωροκώσταινα", η Ελλαδίτσα έβαλαν όλοι πλάτη για να σταθεί στα πόδια της και να δημιουργήσει το γερμανικό "θαύμα". Δεν έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό του λαού της.
Η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης απώλεσε την ιστορική μνήμη, έχοντας ως προπέτασμα ένα εξωθεσμικό όργανο, που από όπου πέρασε άφησε πίσω του καμένη γη. Σε αυτή την Ευρώπη η Ελλάδα δεν έχει θέση.
Οι "ηγέτες" της χώρας, αν θέλουν έστω και για μια φορά να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα πρέπει να διασώσουν την αξιοπρέπεια της χώρας. Αυτό είναι το μόνο καθήκον που έχουν ενώπιον τους.
Να διασώσουν την αξιοπρέπεια της ΕΛΛΑΔΑΣ κανενός άλλου. Η Ελλάδα είναι χρεωκοπημένη μέσα και έξω από το κοινό νόμισμα. Η Ελλάδα στην σύγχρονη ιστορία της χρεοκόπησε και άλλες φορές, κράτησε όμως την αξιοπρέπεια της.
Η Ελλάδα μπορεί να κάνει και χωρίς την σημερινή Ευρώπη. Ο ανώνυμος Έλληνας πολίτης θέλει την Ευρώπη, όχι όμως την σημερινή. Ό,τι και να γίνει στις καρδιές της δίκης μου γενιάς, η Ευρώπη χάθηκε κάπου μεταξύ Βερολίνου, Βρυξελλών και Δ.Ν.Τ.
Καλύτερα με μια δραχμή και όρθιος παρά με ευρώ και γονυπετής.
