Απολείπει το ΚΚΕ το ΑΚΕΛ ή το αντίθετο;

Τον Απρίλιο του 2013 μετά από συνάντηση του γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού με τον γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, οι δύο πολιτικοί άνδρες υπογράμμισαν τις παραδοσιακά στενές σχέσεις φιλίας των δύο κομμάτων.

Μάλιστα, ο Άντρος Κυπριανού, διαπίστωσε «μεγάλη ταυτότητα απόψεων και προσεγγίσεων στις αναλύσεις του ΚΚΕ και του ΑΚΕΛ», η οποία πήγαζε, όπως έλεγε, «από το ότι αναλύουμε διαλεκτικά τα ζητήματα και επιχειρούμε να καταλήξουμε σε αποφάσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λαών των χωρών και όχι άλλα ιμπεριαλιστικά ή διεθνή συμφέροντα».
Όταν τον Ιούνιο του 2015, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μίλησε στο εκλογικό συνέδριο του ΑΚΕΛ προκάλεσε σε πολλούς αίσθηση ότι εξέφρασε μεν επιθυμία λύσης του Κυπριακού αλλά δεν έκανε καμία αναφορά σε λύση βασισμένη στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Εντός των επόμενων ημερών το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και αδελφό για πολλούς κόμμα του ΑΚΕΛ, αναμένεται να ταχθεί ενάντια στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, ως μορφή λύσης για το Κυπριακό, καθώς σύμφωνα με το κόμμα, η λύση αυτή δεν αποτελεί τίποτα άλλο από ιμπεριαλιστική λύση

Πώς το ΚΚΕ στην πιο κρίσιμη καμπή του κυπριακού προβλήματος προτιμά να μείνει εγκλωβισμένο στον φαύλο κύκλο της απόλυτης καθαρότητας και της αγνής του ορθοδοξίας, αρνούμενο να ακολουθήσεις τις εξελίξεις και τις απαιτήσεις της κοινωνίας είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει το ίδιο το κόμμα. Γιατί σίγουρα μόνο του με τις μονοδιάστατές του ερμηνείες, κατάφερε να απομονωθεί πλήρως από όλα σχεδόν τα κομμουνιστικά-αριστερά κόμματα της Ευρώπης και να αποκοπεί συνεπώς από την κοινωνία.

Η στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, ωστόσο, επηρεάζει αναπόφευκτα το ΑΚΕΛ και την πορεία του. Ζήτημα είναι αν θα αποτελέσει ευκαιρία για το κόμμα να απεγκλωβιστεί από τα στενά δεσμά που το συνδέουν με το ΚΚΕ ή αν θα το τραβήξει σε μία ανέξοδη εσωκομματική συζήτηση και ενδεχομένως στην εσωστρέφεια.

Σίγουρα, υπάρχει εκείνη η μερίδα των ΑΚΕΛικών, που εξαιτίας και της ιστορίας του ΚΚΕ τρέφουν μεγάλο σεβασμό στο κόμμα, ενώ πολλά στελέχη τα οποία προέρχονται από πανεπιστήμια της Ελλάδας έχουν στενούς δεσμούς με το κόμμα. Αυτοί οι δεσμοί ΕΔΟΝ-ΚΝΕ και κατ’ επέκταση με το ΚΚΕ, έχουν πολλές φορές εγκλωβίσει το κόμμα σε εσωκομματικές λειτουργίες ακόμη και σε θέσεις ωραίες μεν στη θεωρία, αλλά που δεν έχουν καμία επαφή με την κοινωνία και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Το ΚΚΕ πλέον πορεύεται μόνο. Επέλεξε βάσει των εμμονών του να υπονομεύσει το μέλλον του και να μπει στο περιθώριο. Μάλιστα, η συνταύτισή του στο Κυπριακό με κόμματα ακραίων θέσεων στο Κυπριακό, οφείλει να προβληματίσει και το ΚΚΕ αλλά και τους εδώ λάτρεις του.

Καλή και σεβαστή η ιστορία του ΚΚΕ, όμως το ΑΚΕΛ έχει άλλο ρόλο να επιτελέσει, αν δεν θέλει να ακολουθήσει σε ποσοστά την καθοδική πορεία του αδελφού κόμματος. Μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική προοπτική εξουσίας και έχει την ευκαιρία, να αποταθεί σε ένα ευρύ εκλογικό κοινό που αναζητεί στέγη σε ένα προοδευτικό κόμμα αριστερών θέσεων.

Σε αυτό το κοινό οι δογματικές σταλινικές εμμονές και οι φοβικές προσεγγίσεις δεν έχουν ούτε λόγο ούτε ρόλο. Χώρο έχουν οι προτάσεις και οι ιδέες που είναι υλοποιήσιμες και μπορούν να βρεθούν μπροστά από τις εξελίξεις της κοινωνίας. Αν το ΑΚΕΛ, σαστισμένο από τις νέες εξελίξεις ξεκινήσει έναν διάλογο υπαρξιακό, τότε αυτή του η ιδεολογία θα το καθηλώσει σε άλλες εποχές προδιαγράφοντας τη μοναχική του μοίρα και τη θριαμβική του απομόνωση.