Του Ανδρέα Ανδρέου
Μια αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι έχουμε μεγάλο βαθμό προσαρμοστικότητας. Θα μου πείτε πως τα πάντα είναι σχετικά και δεν θα διαφωνήσω μαζί σας, αλλά αν εξαιρέσουμε τα άκρα – δηλαδή αυτούς που ενδεχομένως μεγάλωσαν σε μια «γυάλα» και αυτούς που μεγάλωσαν σε ζούγκλα – το μεγάλο μεταξύ τους κομμάτι προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες σχετικά εύκολα. Και τα άκρα στο τέλος προσαρμόζονται, αλλά ενδεχομένως να απαιτηθεί μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερος χρόνος.
Εδώ και δύο χρόνια όλοι ζούμε μια νέα καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα με περιορισμούς στην ελευθερία μας, με επαυξημένα μέτρα προστασίας της υγείας μας, με συνεχές άγχος για το αν θα τα καταφέρουμε να ξεγλιστρήσουμε των διαφόρων μεταλλάξεων του ιού, για θέματα που άπτονται όλου του φάσματος της ύπαρξής μας, μέχρι και για το αν θα πάρουμε τη ζωή μας πίσω όπως την ξέραμε πριν όλο αυτό.
Είχαμε την ευκαιρία να ανατρέξουμε σε όλα όσα ζούσαμε πριν και είδαμε κάτω από άλλο φακό. Υπό το βάρος των νέων συνθηκών, λοιπόν, πολλοί έλαβαν αποφάσεις για αναθεώρηση ουσιαστικών στοιχείων της ζωής τους και έβαλαν μπρος να τα τις υλοποιήσουν έτσι ώστε να αναπροσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον.
Ένα βασικό παγκόσμιο φαινόμενο που παρατηρείται είναι η εξέλιξη στο κεφάλαιο της στέγασης. Είδαμε πως με την εφαρμογή των παρατεταμένων lockdown σημειώθηκε μια τάση φυγής μακριά από τα κέντρα των πόλεων προς τα έξω. Αυτή η αποκέντρωση στηριζόταν σε δύο ουσιαστικά στοιχεία: πρώτον, την εκτεταμένη εφαρμογή της τηλεργασίας και δεύτερον, την ανάγκη διαβίωσης σε πιο άνετους χώρους που μεταξύ πολλών άλλων, να είναι πιο κοντά στην φύση, που να δίνουν την ευκαιρία για πιο καθαρό αέρα, που να επιτρέπουν την πιο ελεύθερη άσκηση, που να μειώνουν δραστικά τις πιθανότητες συγχρωτισμού.
Παρόλο που εμείς εδώ στην χώρα μας δεν έχουμε μεγαλουπόλεις, αλλά αντίθετα ένα σεβαστό ποσοστό κόσμου έχει το δικό του άνετο σπίτι ή άνετο διαμέρισμα, αποτυπώθηκαν κάποιες ανάλογες τάσεις από νεοεισερχόμενους στο ιδιοκτησιακό οικιστικό κομμάτι της κτηματαγοράς. Αυτές οι τάσεις λαμβάνουν την μορφή της ζήτησης για κατοικίες επί εδάφους ή για πιο άνετα διαμερίσματα σε μικρές πολυκατοικίες. Παρόλο που γενικά και διαχρονικά υπάρχει προϊόν να ανταποκριθεί σε τέτοιες απαιτήσεις της ζήτησης, εντούτοις βλέπουμε πιο ορθολογικές προσεγγίσεις από πλευράς της προσφοράς. Αυτό έχει να κάνει και με άλλου είδους προσαρμογές της προσφοράς προς τη μεριά της ζήτησης και δη με την οικονομική προσιτότητα.
Τι εννοώ με αυτό; (Ευτυχώς) οι νέες γενιές δεν έχουν το βίτσιο που χαρακτήριζε τις προηγούμενες, δηλαδή το να αποκτήσουν επαύλεις δυσανάλογου κόστους σε σχέση με τις πραγματικές τους οικονομικές δυνατότητες. Επιλέγουν την λειτουργικότητα αντί του μεγέθους, την απλότητα αντί του βαρυφορτωμένου και την εκτενή χρήση σύγχρονων γκάτζετ – οικιστικών εφαρμογών για να ελέγχουν τα πάντα από το κινητό τους και να είναι ταυτόχρονα ενεργειακά πιο σωστοί.
Επιπλέον, κακά τα ψέματα, το κόστος έχει ανέβει δραστικά και αυτό αυτόματα τους οδηγεί σε ανάλογες προσαρμογές.
Η ανάγκη λοιπόν για μικρομεσαίες οικιστικές λύσεις είναι ήδη εδώ και η αγορά θα πρέπει να ραφινάρει το μοντέλο της στο έπακρον παρουσιάζοντας όμορφες, λειτουργικές και οικονομικές λύσεις έτσι ώστε το επενδυτικό κοινό να μπορεί να τοποθετείται με σιγουριά.
Τονίζουμε με κάθε ευκαιρία πως τα ακίνητα είναι ίσως η μοναδική πραγματική επενδυτική επιλογή στην χώρα μας, γεγονός που αποδεικνύεται συνεχώς στην πορεία του χρόνου τόσο σε ύψος επενδυτικών κεφαλαίων όσο και σε αριθμούς ακινήτων. Αυτό όμως συνάμα σημαίνει πως δεν υπάρχει δικαιολογία να μην είμαστε εξαίρετοι στο τι προσφέρουμε.
