Του Απόστολου Κουρουπάκη
Θέλω να πιστεύω πως έχουν αντιληφθεί όλοι οι αξιωματούχοι του πολιτισμού ότι εν όψει της ανάληψης από τη χώρα μας της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης το πρώτο εξάμηνο του 2026 δεν έχουμε αξιοπρεπείς κρατικούς χώρους πολιτισμού. Και πως ο μόνος κατάλληλος χώρος να φιλοξενήσει μεγάλης πολιτιστικής εμβέλειας εκδηλώσεις, όσο μπορεί να είναι, είναι το κτήριο του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
Ελπίζω τώρα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, που έχει δώσει 2,4 εκατ. ευρώ για τα πολιτιστικά της προεδρίας, να καταλάβει την αναγκαιότητα ύπαρξης πολιτιστικών δομών, όπως είναι μια Κρατική Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης, που να είναι τέτοια όμως, όχι μισές δουλειές, όπως η ΣΠΕΛ, που προοριζόταν ως Πινακοθήκη, αλλά έγινε χώρος εκδηλώσεων. Διότι τα νεοδιορισθέντα δέκα μέλη της Επιτροπής Επιλογής Έργων Τέχνης για τον Εμπλουτισμό της Κρατικής Συλλογής Κυπριακής Σύγχρονης Τέχνης θα αγοράζουν έργα, να έχουμε όμως και κάπου να τα εκθέσουμε, αλλά και να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης, συζήτησης, και συνάντησης.
Διότι, τόσα χρόνια αγοράζονται έργα, αποθηκεύονται στα κρατικά ντεπό και μη τα είδατε. Σημειώνω φυσικά πως γίνεται προσπάθεια ψηφιοποίησης και ψηφιακής διαχείρισης της Κρατικής Συλλογής, όπως ανακοίνωσε η κα Κασσιανίδου. Και μιλάμε για ψηφιακή καταλογογράφηση 5.000 έργων… είναι πολλά τα έργα, και τα περισσότερα από αυτά κάπου κλειστά, άρα το πρόγραμμα, το οποίο εντάχθηκε στη νέα Προγραμματική Περίοδο 2021–2028 των Χρηματοδοτικών Μηχανισμών του ΕΟΧ και της Νορβηγίας, και χρηματοδότηση ύψους €750.000, ορθώς προνοεί τη βελτίωση της προσβασιμότητας της συλλογής, και μένει να διευκρινιστεί τι σημαίνει προσβασιμότητα, για το κοινό, τους μελετητές, την προβολή. Μακάρι, όμως, να γίνει κάτι και αυτά τα 5.000 έργα, από εδώ και από εκεί ερριμμένα, να δουν το φως (πιστεύω πως θα έχουν προβλεφθεί και χρήματα για συντήρηση).
Είναι και η Κρατική Πινακοθήκη MAJESTIC μικρή, τι να σου κάνει και αυτή, οπότε καλά είναι που εκεί γίνονται τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα πάρτι στους κήπους της. Δεν είναι για περισσότερα.
Εντάξει, για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη είναι άσκοπο να πω κάτι. Γνωρίζουμε πως δεν έχουμε, και πως θα αργήσουμε να αποκτήσουμε, άρα ας περιμένουμε να δούμε τι θα απογίνει με το Στρατηγικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη της Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Άλλωστε δεν έχω λόγο να μην πιστεύω ότι η Κυπριακή Βιβλιοθήκη αναγνωρίζεται ως «εθνικό[ς] θεσμό[ς] υψίστης σημασίας, θεμέλιο της πολιτιστικής μας ταυτότητας και βασικό πυλώνα της δημοκρατίας της γνώσης» και πως το «Σχέδιο καταδεικνύει τη βούληση της Κυβέρνησης να θέσει τη βιβλιοθηκονομική πολιτική σε νέα βάση - σύγχρονη, αποτελεσματική και ευθυγραμμισμένη με τα ευρωπαϊκά πρότυπα». Για την ώρα μένει πως δεν έχουμε Κρατική Βιβλιοθήκη, και έχει ο Θεός, για το μέλλον.
Επιστρέφω όμως στην αρχική μου σκέψη. Έστω και με αυτή την αφορμή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης και η πρώτη κυρία κα Φιλίππα Καρσερά Χριστοδουλίδη, που φαίνεται να αγαπά την τέχνη, να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, ότι το κράτος μας δεν έχει χώρους ευπρόσωπους, για να δείξει τον μακραίωνο πολιτισμό του, δεν έχει χώρους κατάλληλους για να δείξει τη σύγχρονη δημιουργία του τόπου. Ίσως έχει τη βούληση, ίσως, αλλά για την ώρα ας βολευτούμε με ό,τι άλλο υπάρχει, ημικρατικό, δημοτικό ή άλλο και ας ξεβολευτούν οι άλλοι, όπως ο ΘΟΚ, που θα ανεβάσει τις τελευταίες παραστάσεις του στο Δημοτικό Θέατρο Λατσιών-Γερίου.
Ελπίζω μόνο στο φετινό State of Union να μην αφιερώσεις τις 50 με 100 λέξεις στα πολιτιστικά της προεδρίας… καλύτερα να μην πει τίποτε.
