Της Ελένης Ξένου
Έστω και την υστάτη οι πολιτικοί αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων έκαναν αυτό που έπρεπε ήδη να είχαν κάνει εδώ και καιρό. Να επιδιώξουν την εθνική ενότητα ενόψει της κρίσιμης Πενταμερούς. Διότι αυτή τη στιγμή εκείνο που προέχει είναι η επίγνωση πως το Κυπριακό βρίσκεται σε μια πολύ επικίνδυνη στροφή, η οποία πιθανόν να οδηγήσει στο τελειωτικό αδιέξοδο.
Και όποιος πολιτικός αρχηγός δεν το αντιλαμβάνεται και επιμένει να συντηρεί το τοξικό κλίμα καπηλευόμενος την αγανάκτηση του κόσμου απέναντι στην πανδημία και στα σκάνδαλα της διαφθοράς, δεν έχει απολύτως τίποτε να προσφέρει στον τόπο πέρα από τη θλιβερή του μικροκομματική ματαιοδοξία.
Με άλλα λόγια, ορθώς έπραξε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Νεοφύτου και ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία συνάντησης με τον κ. Κυπριανού και δεν έχει καμία αξία στην παρούσα φάση να προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε αν κρύβεται κάτι πίσω από αυτή την κίνηση και αν υπάρχουν «σκοτεινές» προθέσεις που ενδεχομένως σκιάζουν την εν λόγω πρωτοβουλία.
Ακόμα κι αν αυτή η κίνηση εκπορεύεται από τη συνειδητοποίηση αμφοτέρων των αρχηγών πως και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν χάσει ποσοστά αξιοπιστίας στη συνείδηση της κοινής γνώμης και πως δεν είναι προς το συμφέρον τους να εξακολουθούν να πυροδοτούν τον διχασμό είναι κι αυτό μια θετική εξέλιξη την οποία οφείλουμε να επικροτήσουμε.
Όχι γιατί αναιρεί τη δυσπιστία απέναντι στις πολιτικές τους πρακτικές, ούτε γιατί τους πιστώνει με πολιτική καθαρότητα, αλλά γιατί αυτό θα έπρεπε να ήταν και το δικό μας αίτημα εξαρχής. Η εθνική ενότητα ενόψει της κρίσιμης στιγμής στο εθνικό μας θέμα όπως και της κρίσιμης κατάστασης που διανύουμε αναφορικά με την πανδημία.
Το έχω γράψει κι άλλες φορές, το επαναλαμβάνω και τώρα, πως εκείνο το οποίο έπρεπε να πράξουν οι πολιτικοί αρχηγοί για το καλό της χώρας ήταν να επιδιώξουν τη συνεργασία και να αφήσουν κατά μέρος τις αντιπαραθέσεις, οι οποίες στην παρούσα φάση δεν εξυπηρετούσαν τίποτε άλλο παρά μόνο τα δικά τους προεκλογικά τερτίπια. Διότι την ίδια ώρα που αγωνιούσαν να αποδείξουν ποιος είναι ο χειρότερος, η Τουρκία αποθρασυνόταν και προφανώς δεν είχε καμία έγνοια να περιμένει να ξεμπερδεύουμε με την εσωτερική μας κατρακύλα. Και δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας χρόνος για χάσιμο γιατί ήδη χάθηκε πολύς.
Ούτε χρόνος για αλλαγή φρουράς, ούτε για διάλυση της Βουλής, ούτε για διάλυση της κυβέρνησης, διότι κάτι τέτοιο το μόνο το οποίο θα πετύχαινε ήταν το χάος στο εσωτερικό την ίδια ώρα που κινδυνεύει η χώρα από τη στάση της Τουρκίας. Και δεν πρόκειται για κινδυνολογίες, ούτε και προτροπή να διαγράψουμε για χάρη του εθνικού την πολιτική διαφθορά.
Προφανώς και δεν πρέπει να τα διαγράψουμε αλλά δεν έχει κανένα νόημα να τα προτάσσουμε στην παρούσα φάση ως κατεπείγοντα, διότι εκείνο που επείγει είναι η άμεση διαχείριση του εθνικού μας θέματος με τη συνεργασία όλων των πολιτικών αρχηγών. Και ναι, υπάρχουν ευθύνες σχετικά με το γιατί φτάσαμε ώς εδώ και γιατί βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, αλλά και πάλι δεν είναι προτεραιότητα να αναζητηθούν αυτές, ούτε και να αποδοθούν στο διά ταύτα.
Προτεραιότητα είναι η συνεργασία μεταξύ των κομμάτων ή τουλάχιστον μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων που έχουν κοινή γραμμή πλεύσης και η ανάγκη να δείξουμε προς τα έξω και να αποδείξουμε προς τα μέσα πως έχουμε συνείδηση του καθήκοντός μας. Και το καθήκον μας είναι να βάλουμε την πατρίδα πάνω από όλα, όπως είπε ο κ. Κυπριανού. Διότι αυτό υπαγορεύει η πραγματικότητα και αυτό οφείλουμε στην παρούσα φάση εμείς οι πολίτες να διεκδικούμε από την πολιτική μας ηγεσία. Την ανάγκη να συνεργαστούν για το καλό της χώρας.
Κι αν έστω και την υστάτη το έχουν αντιληφθεί οι πολιτικοί αρχηγοί να τους επικροτούμε ως ένδειξη ότι εμείς πρώτα από όλους αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών.
