Εγώ είμαι ο τάδε

Ήταν αναμενόμενο να πολιτικοποιηθεί η υπόθεση με το κλαμπ στον Πρωταρά. Και να γίνει πεδίο μάχης μεταξύ των κομμάτων με ορυμαγδό δηλώσεων και αντιδηλώσεων για το τι έγινε και το τι έπρεπε να γίνει. Το θέμα, ωστόσο, δεν εξαντλείται εδώ, αν πραγματικά θέλουμε να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα. Και το πρόβλημα, όταν το κοιτάζουμε κατάματα, «φωνάζει» ότι για να υπάρχουν τέτοιοι τύποι που αποφασίζουν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τον νόμο και τα διατάγματα και κυρίως τη δημόσια υγεία προκειμένου να κάνουν το δικό τους και να γεμίσουν την τσέπη τους, είναι γιατί κάποιοι τους επέτρεψαν να υπάρχουν και να δρουν κατ’ αυτό τον τρόπο. Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Ποια είναι η νοοτροπία αυτών των τύπων που παριστάνουν τους «θεούς»;.

Η εξής: «Εγώ είμαι ο τάδε και είμαι ο τάδε επειδή έχω λεφτά και επειδή όποιος έχει δύο μπακίρες παραπάνω σ’ αυτό τον τόπο δικαιούται να θεωρεί εαυτόν πιο σημαντικό από τους υπολοίπους και σαφώς πιο προνομιούχο απέναντι ακόμα και στους νόμους, κάνω ό,τι γουστάρω και μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω, γιατί ξέρω άτομα ή γιατί με “προσκυνούν” άτομα ή γιατί είμαι σε θέση να κάνω άτομα να με “προσκυνούν” και δεν με αγγίζουν ούτε οι καταγγελίες, ούτε οι απειλές διότι με ένα δύο τηλεφωνήματα δεν μπορεί να με αγγίξει κανείς». Και προφανώς κάτι τέτοιοι τύποι, οι οποίοι δεν είναι λίγοι, ούτε και δημιουργήθηκαν χθες, δεν καταλαβαίνουν ούτε από προστασία της δημόσιας υγείας, ούτε και τους αφορά αν από τη δική τους εγκληματική ανευθυνότητα νοσήσουν αύριο ένα σωρό άνθρωποι. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι μόνο τα λεφτά, ώστε να δικαιούνται να το παίζουν παράγοντες σε ένα τόπο που εδώ και χρόνια έχει αναγάγει αμόρφωτους λεφτάδες σε ελίτ και συντηρεί το χρήμα ως το μοναδικό όχημα το οποίο σε μεταφέρει από την ανωνυμία στην επωνυμία και κατ’ επέκταση στη δημιουργία των «κατάλληλων γνωριμιών και διασυνδέσεων».

Διότι όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, όλα και όλοι έχουν την τιμή τους σε ένα σύστημα που ευνοεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά και συντηρεί την μετριότητα ως το μοναδικό προσόν της κοινωνικής καταξίωσης. Οι ιδιοκτήτες του εν λόγω κλαμπ δεν αποτελούν μεμονωμένη περίπτωση, αλλά αντιπροσωπεύουν το χείριστο είδος Κύπριου που δυστυχώς όχι μόνο δεν είναι προς εξαφάνιση, αλλά πολλαπλασιάζεται στα χρόνια με την «ευλογία» των πάντων (και των κομμάτων και των μμε και όλων των υπόλοιπων τάχα μου «παραγόντων» της κοινωνίας) διότι –για να μην ξεχνιόμαστε– αυτή ακριβώς η νοοτροπία του «εγώ είμαι ο τάδε» είναι ένας δικός μας «ιός» για τον οποίο κανένας από τους εκάστοτε πολιτικάντηδες δεν νοιάστηκε να βρει το εμβόλιο. Και γιατί δεν ενδιαφέρθηκε;

Διότι ανέκαθεν τους βόλευε και γιατί κάπως έτσι λειτουργούσε η μηχανή του συστήματος. Άνθρωποι χωρίς καμιά αίσθηση της ευθύνης, της κοινωνικής συλλογικότητας, χωρίς καμιά ουσιαστική καλλιέργεια και χωρίς κανένα αξιοσημείωτο πνευματικό υπόβαθρο περιφέρονται ως «εγώ είμαι ο τάδε» και καταφέρνουν να κινούν κάποια νήματα. Και όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες που βγαίνουν τώρα και πνέουν τα μένεα για το τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε, θα έπρεπε να έχουν επίγνωση πως στην δημιουργία αυτού του τύπου «παραγόντων» έχουν όλοι βάλει το χεράκι τους. Οπότε, αν πραγματικά θέλουν να χτυπήσουν τον «ιό» της εγκληματικής ανευθυνότητας του κάθε «τάδε» και της «παραγοντοποίησης» του κάθε ακαλλιέργητου λεφτά, τότε οφείλουν να είναι πιο φειδωλοί στις δηλώσεις του περί επίρριψης ευθυνών, διότι απλούστατα αυτή την ευθύνη τη φέρουν όλοι τους. Όπως και όλοι εμείς που αντί να απαξιώνουμε αυτούς τους τύπους τους δίνουμε πρόσφορο έδαφος να πιστεύουν πραγματικά πως είναι κάποιοι, ενώ στην ουσία –το επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουμε επιτέλους– είναι το χείριστο είδος Κύπριου που έχουμε να επιδείξουμε από τον καιρό της ανεξαρτησίας μας.