Του Γιώργου Λογίδη
Απρίλιος - Μάιος. Οι μήνες των σημαντικών αγώνων, των τελικών, της ανάδειξης των πρωταθλητών και γενικότερα των τροπαιούχων της περιόδου. Στο κυπριακό ποδόσφαιρο είναι και η περίοδος που (ξανά) θυμούνται κάποιοι, τα περί προτάσεων αλλαγής στον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος πρώτης κατηγορίας και κυρίως της αύξησης των ομάδων που συμμετέχουν. Χρόνια τώρα, προτάσεις αναλόγως του ποιοι υποβιβάζονται, ποιοι κινδυνεύουν ή μένουν εκτός από τον πρώτο όμιλο... Έτσι, προέκυψε και προ ολίγων ημερών η πρόταση της ΕΝΠ για αύξηση των ομάδων σε δεκαέξι! Μια επίσημη πρόταση, από ένα σωματείο μέλος της ΚΟΠ, γιατί όχι να συζητηθεί. Το χρονικό σημείο, ωστόσο, που η πρόταση αυτή υποβάλλεται, από μόνο του δημιουργεί αμφιβολίες...
Πρώτα και κύρια γιατί προνοεί κατάργηση του υποβιβασμού, για δύο από τις τρεις ομάδες του φετινού πρωταθλήματος. Άρα, παίζουμε απλώς για να παίζουμε εδώ και εβδομάδες στον δεύτερο όμιλο; Φθάσαμε σχεδόν στο τέλος με δύο μόλις αγωνιστικές να απομένουν και ξαφνικά θα αποφασίσουμε πως δεν πειράζει, ό,τι έγινε, έγινε και απλά ξεχάστε το; Συμβάλλει κάτι τέτοιο στην αξιοπιστία του κυπριακού ποδοσφαίρου γενικότερα; Πολύ περισσότερο, όταν η πρόταση για τη διαφοροποίηση του υποβιβασμού, προέρχεται από την ομάδα η οποία τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται στην πιο δυσχερή θέση, από άλλες δύο, για να συμπληρώσει την τριάδα των ομάδων που θα υποβιβαστούν.
Η πρόταση προνοεί επίσης να γίνουν οκτώ οι ομάδες του πρώτου ομίλου και μονοί οι αγώνες, όπως ανάλογα έγινε φέτος στον δεύτερο όμιλο. Εδώ όμως διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα, όπως ο τίτλος και τα ευρωπαϊκά εισιτήρια και σίγουρα επηρεάζονται και τα μεγάλα τηλεοπτικά συμβόλαια. Ως προς το τελευταίο που αναφέρει η πρόταση, περί της δυνατότητας των μεγάλων και ιστορικών ομάδων με χαμηλότερους προϋπολογισμούς να ορθοποδήσουν οικονομικά και στη συνέχεια αγωνιστικά, εδώ απλώς γελάμε και δεν έχει να κάνει με την αξιολόγηση της πρότασης. Με την όποια αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής, με δώδεκα, δεκατέσσερις ή δεκαέξι ομάδες, αν η νοοτροπία και τα μυαλά κάποιων δεν αλλάξουν, ολοένα και περισσότερες θα είναι οι οικονομικές υποθέσεις, οι απεργίες παικτών, οι προσφυγές και οι τιμωρίες. Μας τα ’παν κι άλλοι, για τα πολύπλευρα οφέλη του ποδοσφαίρου γενικότερα, σε προηγούμενες ανάλογες προτάσεις για αλλαγές, που κατά καιρούς έγιναν. Η πρόσφατη όμως δημοσιοποίηση των οικονομικών καταστάσεων των ομάδων, όπως και οι ανάλογες των προηγούμενων χρόνων, άλλα δείχνουν...
Και επιτέλους για να τελειώνουμε. Μπορεί όντως το καλύτερο πρωτάθλημα να είναι αυτό με δεκαέξι ομάδες, ωστόσο, τον ιδανικό αριθμό ομάδων για την πρώτη κατηγορία, μόνο η εξειδικευμένη ποδοσφαιρικά άποψη, σε συνδυασμό με αξιόπιστο (χρονικά) δείγμα, μπορεί να τον αποφασίσει. Και η οποιαδήποτε πρόταση, πολύ περισσότερο απόφαση για σημαντικές αλλαγές, δεν μπορεί ούτε να τίθεται σε ισχύ κατά τη διάρκεια ενός πρωταθλήματος, αντίθετα με όσα προνοεί η προκήρυξη, ούτε και να εφαρμόζεται στην αμέσως επόμενη σεζόν. Γιατί προέχει, όπως άλλωστε υποστηρίζουν και αυτοί που προτείνουν αλλαγές, το καλό και κυρίως η αξιοπιστία του κυπριακού ποδοσφαίρου...
