ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ανώνυμοι, ψευδώνυμοι στη «ζούγκλα» του Twitter

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

konstandaras@kathimerini.gr

Κάθε τόσο αναζωπυρώνεται η συζήτηση για την επιρροή ανώνυμων (ψευδώνυμων, μάλλον) λογαριασμών στα κοινωνικά δίκτυα. Πόσο θεμιτό είναι κάποιοι που κρύβουν την ταυτότητά τους να παρεμβαίνουν στη δημόσια συζήτηση, ενίοτε με ακραίο και ανεύθυνο τρόπο, εις βάρος όσων καταθέτουν ιδέες, προτάσεις και εμπειρίες επωνύμως, με πλήρη προσωπική ευθύνη; Μήπως, όμως, η ανωνυμία επιτρέπει σε ανθρώπους να εκφράζουν απόψεις και να αποκαλύπτουν πράγματα χωρίς φόβο για τις συνέπειες; Πώς μπορεί να αποκλείσει κανείς τη χρήση πολλών ανώνυμων/ψευδώνυμων λογαριασμών για την εξυπηρέτηση κάποιου κόμματος, μιας ξένης χώρας κ.λπ.; Οι ερωτήσεις αυτές βρίσκονται στην καρδιά της συζήτησης για τον ρόλο που τα κοινωνικά δίκτυα παίζουν στη ζωή μας. Και, όπως ό,τι έχει σχέση με την ελευθερία έκφρασης στη δημοκρατία, το θέμα είναι πολύπλοκο, χωρίς να μπορεί κανείς να είναι απόλυτος, ούτε υπέρ της ασυδοσίας ούτε υπέρ του αυστηρού ελέγχου.

Πριν από δύο-τρεις εβδομάδες, όταν η προσφορά του για την αγορά του Twitter φαινόταν να προχωράει απρόσκοπτα, ο Ελον Μασκ είχε δηλώσει «Εάν η προσφορά μας πετύχει, θα νικήσουμε τα “spam bots” ή θα πέσουμε στον αγώνα». Αναφερόταν συγκεκριμένα στους λογαριασμούς-βιτρίνα εκατομμυρίων ρομπότ, πίσω από τους οποίους κρύβονται οργανισμοί, εταιρείες, κρατικές υπηρεσίες κ.ά. Αυτά τα bots πλημμυρίζουν το πεδίο με τα μηνύματα που θέλουν να προωθήσουν, ενώ επιτίθενται μαζικώς σε όσους θέλουν να αποσιωπήσουν. Ομως, ο Μασκ πρόσθεσε: «Θα επιβεβαιώσουμε και την ύπαρξη πραγματικών ανθρώπων». Η δήλωση προκάλεσε μεγάλη συζήτηση, αναγκάζοντας τον εκκεντρικό μεγιστάνα να παραδεχθεί ότι δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να γίνει. «Η επιβεβαίωση είναι σημαντικό ζήτημα, όπως επίσης και, για πολλούς, η ανωνυμία. Πρέπει να βρεθεί ισορροπία», επισήμανε. Πώς, όμως;

Στο ελληνικό Twitter, σημαντικότερο ρόλο από τα bots διαδραματίζουν ψευδώνυμοι λογαριασμοί. Για καλό και για κακό. Πολλοί ανώνυμοι/ψευδώνυμοι λογαριασμοί κερδίζουν κοινό με την ευφυΐα, το χιούμορ, τη διεισδυτική ματιά, τη γνώση και το πάθος τους για το αντικείμενο για το οποίο γράφουν. Οι χρήστες αυτοί ίσως να μην είχαν την ευχέρεια ή το θάρρος να γράφουν έτσι εάν ήταν γνωστή η ταυτότητά τους. Υπάρχουν και άλλοι που, πάλι με ασπίδα την ανωνυμία, χρησιμοποιούν τη λεκτική βία, την υπερβολή, το ψέμα, τη χλεύη για να χτυπήσουν τον «εχθρό». Και οι «καλοί» και οι «κακοί» μπορούν να προσφέρουν υπηρεσία στο ευρύ κοινό, αποκαλύπτοντας σκέψεις, πρακτικές και ψέματα της «άλλης», αλλά και της «δικής τους» πλευράς. Ομως, οι συχνά ακραίες συμπεριφορές τους δηλητηριάζουν τη δημόσια συζήτηση. Ισως η λύση θα ήταν να υπάρχει επιλογή μεταξύ «ζούγκλας» και «πολιτείας» στο Twitter. Στην πρώτη θα κυκλοφορούσε κάθε είδος λογαριασμού, στη δεύτερη μόνον οι επώνυμοι. Οι «πολίτες» θα είχαν το δικαίωμα για σαφάρι στη ζούγκλα, ενώ οι αναρτήσεις των ανωνύμων θα περιορίζονταν στο δικό τους οικοσύστημα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Νίκος Κωνσταντάρας: Τελευταία Ενημέρωση

X