Του Θανάση Φωτίου
Το ζήτημα που προέκυψε με τη διέλευση των Τουρκοκυπρίων από τα οδοφράγματα, το οποίο έγινε γνωστό μέσα από τον τουρκοκυπριακό Τύπο και αποδίδεται σε αλλαγή (;) των πρακτικών που η πλευρά μας ακολουθούσε (;) μέχρι τώρα (!), στο πλαίσιο των διεργασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη για τη συμπερίληψη της Κύπρου στη ζώνη Σένγκεν, είχε ως αποτέλεσμα να μάθουμε ότι μέχρι τώρα οι διελεύσεις από τα οδοφράγματα ήταν ολίγον ανεξέλεγκτες, μπορούσε να περάσει οποιοσδήποτε, δεν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η κατοχή ταυτότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορούσε κάποιος να δείξει την ταυτότητα του παράνομου τουρκοκυπριακού κράτους, να καταγραφεί και να περάσει. Όπως ήταν αναμενόμενο η είδηση έκανε πολλούς εξ εκείνων που καταπίνουν την κάμηλο αλλά διυλίζουν τον κώνωπα, να πέσουν άλλη μια φορά από τα σύννεφα, με έκδηλη όμως την έκπληξη για το γεγονός και την ανάγκη για διευκρινίσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν και από πολλούς άλλους, εκτός της συγκεκριμένης κατηγορίας.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπήκα στον κόπο να αναζητήσω απαντήσεις και εξηγήσεις για το συγκεκριμένο θέμα, διότι ακόμα περιμένουμε απάντηση και εξήγηση για ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα που είχε προκύψει πριν από μερικά χρόνια και είχε προκαλέσει ντόρο, που ωστόσο κόπασε όπως κάθε άλλος κουρνιαχτός που σηκώνεται σ’ αυτό τον τόπο. Και το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από την απόκτηση διαβατηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Ερσίν Τατάρ και κυρίως ο χρόνος, ο τρόπος και η διαδικασία που έγινε η απόκτησή του. Τους λόγους που δεν υπήρξε επαρκής και τεκμηριωμένη διαλεύκανση δεν μπορούμε να τους γνωρίζουμε. Τα γεγονότα ωστόσο είναι εκεί για να προκαλούν άλλοτε κλάματα και άλλοτε γέλια για ένα κράτος παρωδία που υποδύεται το κανονικό και το ευρωπαϊκό.
Θυμίζω ότι ο Σενέρ Λεβέντ είχε γράψει ότι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης εξασφάλισε το διαβατήριο το 2000, πριν ακόμα ανοίξουν τα οδοφράγματα. Είχε γραφτεί, επίσης, ότι η καταχώρηση της αίτησης είχε γίνει το 2000 και η έκδοση μάλλον το 2006. Το ενδιαφέρον έγινε μεγαλύτερο όταν από ένα δημοσίευμα της Cyprus Μail τον Νοέμβριο του 2019, μάθαμε ότι κάποιος με το όνομα Tatar Ersin Rustem βρισκόταν στο stop list της Κυπριακής Αστυνομίας από το 1993 με τη σημείωση να ενημερωθεί το CID σε περίπτωση που εντοπιστεί. Ο λόγος, που βρισκόταν στο stop list, είχε να κάνει με τα σκάνδαλα του Ασίλ Ναδίρ, του οποίου υπήρξε συνεργάτης και συγκεκριμένα για διευκόλυνση παράνομης μεταφοράς χρημάτων στα κατεχόμενα από την Αγγλία.
Ο Ερσίν Τατάρ είχε ταξιδέψει στο Λονδίνο τον Νοέμβριο του 2019, πριν ακόμα γίνει πρώτο βιολί στα κατεχόμενα, και προτού το πράξει φρόντισε να πληροφορηθεί εάν καταζητείτο και εάν εκκρεμούσε από βρετανικής πλευράς ένταλμα σύλληψης εναντίον του.
Η απάντηση που έλαβε από το Λονδίνο ήταν, σύμφωνα με ρεπορτάζ τότε της Φανούλας Αργυρού, πως «αποφασίστηκε να μην κινηθούν ποινικές διαδικασίες εναντίον του στη βάση του ότι δεν ήταν τη δεδομένη στιγμή προς το δημόσιο συμφέρον» και πως το διάταγμα για σύλληψή του από τις αγγλικές Αρχές είχε αποσυρθεί τον Αύγουστο του 2015.
Δεν μάθαμε ποτέ με ποιο διαβατήριο είχε ταξιδέψει ο μετέπειτα Τουρκοκύπριος ηγέτης στο Λονδίνο τον Νοέμβριο του 2019, αν είχε κάνει χρήση του διαβατηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας ή χρησιμοποίησε κάποιο «διπλωματικό» διαβατήριο που του εξέδωσε η Τουρκία. Όμως δεν μάθαμε ούτε το πιο ουσιαστικό της υπόθεσης, δηλαδή το ποιος του εξέδωσε το 2000 ή το 2006 το διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ αυτός, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Cyprus Μail, βρισκόταν στο stop list της αστυνομίας από το 1993. Και εννοείται ότι αναπάντητο παρέμεινε επίσης το πότε, το πώς και το γιατί το όνομά του είχε αφαιρεθεί από το stop list.
