Του Θανάση Φωτίου
«Μάνα» και «κόρη» κοντεύουν να πιαστούν μαλλί με μαλλί, ωστόσο η «αδελφική» σχέση, η «βαθιά ριζωμένη στην ιστορία, τον πολιτισμό και την κοινή εθνική ταυτότητα» λειτουργεί απαγορευτικά, οπότε θεωρώ βέβαιο ότι θα αποφύγουμε το ξεκατίνιασμα. Εκείνο που κατά καιρούς «επιτρέπουν» να συμβαίνει οι «στενές», «παραδοσιακές», «διαχρονικές», «αγαστές» και «πολυεπίπεδες» μας σχέσεις, είναι αυτό που παρακολουθήσαμε, δηλαδή υπονοούμενα και κτυπήματα κάτω από τη μέση. Αλλά τούτο να ξέρετε συμβαίνει για σκοπούς εντυπώσεων! Είναι ας πούμε μια στρατηγική ώστε να μην επικρατήσει στη διεθνή διπλωματία αυτό που έχει επικρατήσει στη σκηνή της Eurovision, ότι τάχα Ελλάδα και Κύπρος ανταλλάζουν μόνο δωδεκάρια. Γι’ αυτό και ενίοτε αφήνεται να φανεί ότι οι σχέσεις της «κόρης» με τη «μάνα» μπορεί να είναι και περίπλοκες και ευαίσθητες και τεταμένες και ανισόρροπες.
Ξέρω, το ζήτημα είναι σοβαρό, όχι για πλάκα, όμως δεν την ξεκινήσαμε εμείς. Εκτός κι αν εντοπίζετε στοιχεία σοβαρότητας ακούγοντας τον Γιώργο Γεραπετρίτη, να λέει: «Δεν πρόκειται να αποστούμε από την άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» και να επαναλαμβάνει την πάγια ελληνική θέση: «Μόνη μας διαφορά με την Τουρκία είναι το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μας». Διότι ένα η επικοινωνιακή στρατηγική, άλλο η ωμή πραγματικότητα! Εκεί, τα δύο είναι αλληλένδετα. Αποφεύγεις να ασκήσεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα –βλέπε βυθομετρήσεις– εξαιτίας της μιας και μόνης σου διαφοράς. Στο ανάμεσά τους, μια μικρή λεπτομέρεια, η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου… Επομένως, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και να μην π#*&^$@ε αναμεταξύ μας. Ναι, πράγματι, το ζήτημα είναι σοβαρό και το θέαμα θλιβερό. Όμως προκαλεί και γέλωτες. Θυμηθείτε ότι τον Μάρτιο του 2023, κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψη εις τας Αθήνας του νεοεκλεγέντα προέδρου, «άνοιξε μια νέα σελίδα συνεργασίας και συντονισμού» και κληθήκαμε να εντρυφήσουμε σε μια νέα ορολογία –από τις πολλές που έχει εισαγάγει στην καθημερινότητά μας η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη– της… «βελτιστοποίησης» της συνεργασίας των δύο χωρών σε θέματα κοινών επιδιώξεων και συμφερόντων.
Αυτό θα επιτυγχανόταν, έλεγε η φανφαρολογία των ημερών, από την καθιέρωση θεσμοθετημένου οργάνου διακυβερνητικής συνεργασίας, το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Κύπρου και Ελλάδας, μέσω των «κοινών συνεδριάσεων των Υπουργικών Συμβουλίων των δύο χωρών, παρουσία των ηγετών» (όπως ήταν η αναφορά του Πρόεδρου) ή «συναντήσεων αρμόδιων υπουργών και υφυπουργών» αναλόγως της ατζέντας, όπως διευκρινιστικά διόρθωσε ο εκπρόσωπός του. Είναι έκδηλο ότι η «νέα σελίδα συνεργασίας και συντονισμού» δεν καταγράφει ό,τι πιο κολακευτικό, το θεσμοθετημένο όργανο πάσχει, οι κοινές συνεδριάσεις δεν απέδωσαν. Και για να βλέπουμε, ενώ έχουμε Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, τους ανώτατους άρχοντες των δύο χωρών να ανταλλάζουν υπονοούμενα και προειδοποιήσεις από τηλεοράσεως, προφανώς ούτε το πορτοκαλί τηλέφωνο έχει διορθωθεί. Το «πορτοκαλί τηλέφωνο» είναι μια πονεμένη ιστορία. Ήταν τάχα μου η μυστική «κόκκινη γραμμή» που διασφάλιζε το απόρρητο απευθείας επικοινωνίας μεταξύ του Κύπριου Προέδρου και του Έλληνα Πρωθυπουργού. Όταν προέκυψε η κρίση των πυραύλων S300, με τις απειλές της Τουρκίας, τις πιέσεις, την εμπλοκή τρίτων χωρών, αλλά και τη σαφή στάση της κυβέρνησης Σημίτη, ο Γλαύκος Κληρίδης συγκάλεσε το Εθνικό Συμβούλιο και μετά τους ανακοίνωσε ότι πάει εσπευσμένα στην Αθήνα για να ενημερώσει για τις αποφάσεις. Ο Γιώργος Βασιλείου διερωτήθηκε γιατί δεν μιλά απευθείας μέσω της «κόκκινης γραμμής». Τότε ο Κληρίδης είπε κάτι που θεώρησαν ως έναν από τους χαρακτηριστικούς αστεϊσμούς του. «Παρουσιάζει πρόβλημα η σύνδεση, κάποτε που κτυπά ρωτούν αν είναι κατάστημα, αν κάνουμε delivery…». Πέντε χρόνια αργότερα το «αστείο» του Κληρίδη αποκαλύφθηκε και μάλιστα με επίσημη δημόσια δήλωση, ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Σε συνέντευξή του ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο Βήμα της Κυριακής, κληθείς να σχολιάσει την ψιθυρολογία για τις σχέσεις των δύο κυβερνήσεων, με τον δημοσιογράφο να λέει ότι «λένε ότι δεν κτυπά το κόκκινο τηλέφωνο», είπε: «Λέμε για κόκκινη γραμμή, το τηλέφωνο όμως είναι πορτοκαλί. Και καμιά φορά που κτυπάει, είναι κάποιος που θέλει να παραγγείλει πίτσα»!
photiouth@kathimerini.com.cy
