Του Απόστολου Κουρουπάκη
100 ημέρες… μοναξιά
Αυτός ο απολογισμός των 100 ημερών από την ανάληψη της προεδρίας της δεκαετίας ήταν σαν να πέρασαν 100 χρόνια. Λέγε, λέγε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, πυροβολούσε λέξεις, πιο γρήγορα και από τη σκιά του, λέξεις που ακούγονται ωραία, αλλά που αν τις βάλεις κάτω είναι ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει. Ο κ. Χριστοδουλίδης απασχόλησε τους δημοσιογράφους για περισσότερο από δύο ώρες και σύσσωμο το υπουργικό του σχήμα, για να μας πει πως όλα πάνε καλά και αν δεν πάνε καλά, θα δούμε. Πάντως ερώτημα παραμένει αν τελικά στο Προεδρικό γίνεται του τρελού διορισμού, και αν τελικά στο δώμα γίνεται ανάπλαση ή ενεργειακή αναβάθμιση… Ούτε κάστρο στη Δανιμαρκία να ήταν το Προεδρικό… άραγε συμβαίνει κάτι σάπιο στον Λόφο…;
Απαντώ, αλλά δεν απαντώ
Πάντως, mea culpa ή έστω κάτι παρόμοιο δεν ακούστηκε από τον ανεκτικό στην κριτική κ. Χριστοδουλίδη. Εντάξει, όμως για να είμαι ειλικρινής το mea culpa είναι βαριά έκφραση, αν τη λες συνέχεια χάνει την αξία της, οπότε ας περιμένουμε στις 180 ημέρες. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει ο κ. πρόεδρος είναι να απαντούσε στις ερωτήσεις των εκεί δημοσιογράφων –αυτό και τίποτε άλλο. Η κα Οικονομίδου, ας πούμε, ρώτησε κάτι συγκεκριμένο, κατάλαβε κανείς την απάντηση; Διότι θα είχε ενδιαφέρον να μας την εξηγούσε ο/η αναγνώστης/στρια. Αλλά μάλλον ο κ. Χριστοδουλίδης τήρησε ευλαβικά μία ωραία ελληνική παροιμία… «όλοι μιλάνε για τ’ άρματα κι ο Γιάννης για την πίτα».
Πολιτισμός, μία λέξη
Από τις μερικές χιλιάδες λέξεις της ομιλίας του προέδρου της Δημοκρατίας για τις 100 μέρες διακυβέρνησης, μερικές δεκάδες αφορούσαν τον πολιτισμό. Εργο σπουδαίο της κυβέρνησης η κάρτα νέων, με 200 ευρώ, αντί για 350 που είχε πει προεκλογικά, διότι υπολογίζει το δημοσιονομικό κόστος η κυβέρνηση, δεν είναι παίξε-γέλασε, για τους νέους και τις νέες του τόπου, προκειμένου να παρακολουθούν κυπριακά θεάματα, να αγοράζουν κυπριακά βιβλία κτλ. Τώρα για τα υπόλοιπα που επείγουν και μέχρι τις 180 μέρες που θα τα ξαναπούμε σε ακόμη μία μαραθώνια λογοδοσία, έχει ο Γιαραμπής. Πάντως, καλοκαίρι έρχεται, τα πράγματα αρχίζουν και χαλαρώνουν… από Σεπτέμβριο και βλέπουμε και όσους έχει αντέξει η σκηνή έως τότε.
Παρά πάσιν ανθρώποις
Αλεξιπτωτιστές και άλλες ειδικότητες, πάσης φύσεως καλό θα είναι να αποχωρήσουν άμεσα από την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί μαζεύονται πολλοί και στο τέλος μπερδευόμαστε. Δεν χωράμε όλοι, σε λίγο θα χρειαστεί να βγάλουμε ράντζα στους διαδρόμους, όπως παλιά στα νοσοκομεία… για να βολευτούμε.
Πάντως, όποιος θέλει να κάνει περιπάτους, να τους κάνει σπίτι του και όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και […] ακολουθείτω… Είπε ένας άγγελος Κυρίου. Διότι δεν γίνεται να καταστεί η ελεύθερη Κύπρος Λύκειο για να έχουν μερικοί να περιπατούν. Είναι κρίμα πάντως να ακούγονται λόγια αγγελικά πλασμένα και αυτά να μην κατανοούνται παρά πάσιν ανθρώποις. Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Κι άλλη βία
Και άλλο περιστατικό με διανομέα φαγητού στη Λεμεσό, την πόλη που «πετάει». Οδηγός μηχανής φαίνεται σε βίντεο που είδε το φως σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης να επιτίθεται σε ντελιβερά, και να αφαιρεί τις πινακίδες από το μηχανάκι του εργαζόμενου. Απ’ ό,τι φαίνεται το φίδι άρχισε να γεννάει και γεννάει πολύ γρήγορα και γι’ αυτό πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.
Αυτά τα θρασύδειλα όντα θα πρέπει να πάρουν το μάθημά τους μια και καλή. Τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν επικίνδυνη τροπή, με τις ρατσιστικές επιθέσεις να τείνουν να γίνουν καθημερινότητα. Αστυνομία Κύπρου, συναρμόδια υπουργεία, συντεχνίες των εργαζομένων και κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να αφυπνιστούν. Οσο αφήνονται ανενόχλητοι τα πράγματα όλο και θα χειροτερεύουν.
