Στις 9 Ιουλίου, και καθώς ο κόσμος κοιτούσε άναυδος τα ερείπια ενός νοσοκομείου παίδων στο Κίεβο που χτυπήθηκε από ρωσικούς πυραύλους, η Ρωσία γιόρταζε την ανάληψη της εναλλασσόμενης προεδρίας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μιλώντας στο επίσημο δείπνο, ο μόνιμος απεσταλμένος της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βασίλι Νεμπέζνια, αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη της χώρας του στο αιματηρό περιστατικό. Οι διπλωμάτες που παρευρέθησαν εκεί πιθανώς να ξεροκατάπιαν. Το στιγμιότυπο αποτελεί μια γλαφυρή σύνοψη του κόσμου όπως τον ζούμε σήμερα. Καθώς η Δύση κάθεται και κοιτάζει, φαινομενικά αδύναμη, η Ρωσία διαρκώς «παίρνει αέρα». Σαν ένας νταής που αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η δασκάλα δεν πρόκειται να έρθει να τον μαλώσει. Ο φόβος της Ρωσίας για το ΝΑΤΟ, πολύ ορατός στις αρχές της εισβολής, έχει μετριαστεί πλέον στη σκιά της ατιμωρησίας που απολαμβάνει ο ηγέτης της παρά τις αναρίθμητες φρικαλεότητες που έχει διαπράξει. Και γιατί να φοβηθεί;...
