Kathimerini.gr
Παλιά γειτονιά, σκληρή γειτονιά, δεν σηκώνουν τα Καμίνια γκουρμέ φληναφήματα. Δεν έχουν ντελικατέσεν ψηλομύτικα, με λουξ βιτρίνες και καινουργιοβαλμένα μωσαϊκά. Αν έχουν μωσαϊκά ή χρωματιστά τσιμεντοπλακάκια τα μαγαζιά, είναι τα παλιά αυθεντικά, ξεφτισμένα πια από τα χρόνια. Κι όμως, εδώ βρήκα σπάνια, υψηλής ποιότητας τυριά και αλλαντικά σε μίνι μάρκετ, ανάμεσα σε βιομηχανικά τρόφιμα, πίσω από σταντ με καθαριστικά και χαρτιά κουζίνας.
Δεν σηκώνουν πολλά-πολλά τα Καμίνια. Εργατική συνοικία, με τις ομορφιές και τις ασχήμιες της, αλλοκαιρινές μονοκατοικίες που ξεφυτρώνουν πάνω στον δρόμο και πολυκατοικίες-τέρατα, όπως σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Στα τέλη του 19ου αιώνα φτιάχτηκαν εδώ αποθήκες μεγάλων βιομηχανιών, βιοτεχνίες, σιδηρουργεία που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του λιμανιού. Στην Πειραιώς, το νότιο σύνορο της γειτονιάς, η ΣΚΥΠ (Σχολή Κλωστικής Υφαντικής Πλεκτικής) και απέναντι το ιστορικό εργοστάσιο της Ελαΐδος.
Προς τη Λεύκα και τη Ρετσίνα (δυτικά), το εργοστάσιο-αμαξοστάσιο σιδηροδρόμων ΣΠΑΠ και η κλωστοϋφαντουργία της οικογένειας Ρετσίνα. Ανατολικά ο Αγ. Ι. Ρέντης, βόρεια η παλιά Κοκκινιά, εργατικές συνοικίες και αυτές. Εδώ και ο ατμόμυλος του Σταματόπουλου και οι κυλινδρόμυλοι των Σαραντόπουλου και Μοίρα. Αυτό είναι το υλικό αποτύπωμα και αυτό επηρεάζει ακόμα την αύρα, το άυλο αποτύπωμα της περιοχής.
Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ ευδοκιμούν ταβέρνες απλές, αυθεντικές, η «ιδέα» της value for money εστίασης. Ο εκσυγχρονισμός των φαγητών και των μεζέδων σε κάποιες από αυτές έγινε με τρόπο ήπιο και μερακλίδικο. Να φχαριστιέται ο κόσμος. Η ανανέωση των χώρων έγινε με γνώμονα την καλοπέραση της παρέας, όχι με ξιπασιά.
Δεν είναι όλες καλές οι ταβέρνες των Καμινίων, όχι.Αλλά ορισμένες είναι εξαιρετικές. Απόδειξη όσοι έρχονται από μακρινές περιοχές για να τις γνωρίσουν.
Ένα αλλο ενδιαφέρον στοιχείο: η περιοχή είναι ένα μελίσσι νησιωτών – το μαρτυρούν και τα ονόματα των δρόμων: Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυθήρων, Παξών, Μυκόνου. Προτού ακόμα η «τοπική κουζίνα» γίνει το νέο εργαλείο μάρκετινγκ της αθηναϊκής εστίασης, εδώ τρώγαμε λούζες και κοπανιστές κυκλαδίτικες, σαντορινιούς ντοματοκεφτέδες και μυκονιάτικες τροβολιές…
