Kathimerini.gr
THOMAS FULLER, ANJALI SINGHVI, MIKA GRÖNDAHL, DEREK WATKINS / ΤHE NEW YORK TIMES
Οι σεισμογενείς χώρες, όπως η Ιταλία, η Χιλή, η Κίνα, η Τουρκία, το Μεξικό, το Περού και η Ιαπωνία, ανοικοδομούν κτίρια τα οποία στηρίζονται σε ελαστικά θεμέλια, εφαρμόζοντας μια τεχνική που ονομάζεται «απομόνωση βάσης». Ωστόσο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως είναι το νέο αρχηγείο της Apple στη Σίλικον Βάλεϊ, αυτή η πρωτοποριακή τεχνολογία εφαρμόζεται πολύ σπάνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, οι δύο πιο εξελιγμένες τεχνολογικώς χώρες, αντιμετωπίζουν ένα κοινό πρόβλημα: την αντισεισμική προστασία.
Η Ιαπωνία κατασκευάζει ισχυρότερες δομές, που μπορούν να αντέξουν στο χτύπημα του Εγκέλαδου και να παραμείνουν λειτουργικές. Οι ΗΠΑ, από την άλλη, υιοθετούν ένα ελάχιστο και μη προστατευτικό πρότυπο, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι πολλά κτίρια θα υποστούν σημαντικές υλικές ζημίες και στην πραγματικότητα θα αχρηστευθούν. Κομβικός στην αμερικανική προσέγγιση ως προς τις αντισεισμικές κατασκευές είναι ο υπολογισμός του κινδύνου. Πολλοί μηχανικοί πιστεύουν ότι ένα κτίριο που θα χρησιμοποιηθεί επί 50 χρόνια, προτού κατεδαφιστεί για να αντικατασταθεί από ένα καινούργιο, έχει λίγες πιθανότητες να πληγεί από έναν εξαιρετικά ισχυρό σεισμό.
Επίσης, σε πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο, όπου ήδη το κόστος των κατοικιών είναι πολύ υψηλό, η πιθανότητα περαιτέρω αύξησης του κατασκευαστικού κόστους δεν πρόκειται να αποτελέσει δημοφιλή ιδέα, ακόμα και αν ο στόχος είναι η μακροχρόνια διατήρηση της πόλης.
