Kathimerini.gr
Τις ελπίδες των 35.000 Ουιγούρων, που ζουν στην Τουρκία, διέψευσε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, εγκαταλείποντας τη σκληρή γλώσσα κατά του Πεκίνου για τη «γενοκτονία» (όπως την είχε χαρακτηρίσει) του τουρκικού φύλου στα χέρια του κινεζικού κράτους. Αντίθετα, τα διπλωματικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία οδήγησαν τον Ερντογάν να υιοθετήσει εχθρική πολιτική απέναντι στους Ουιγούρους.
Τα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας δεν εξασφαλίζουν πια τουρκική βίζα με την ίδια ευκολία όπως παλαιότερα, ενώ συχνές είναι οι συλλήψεις Ουιγούρων από την τουρκική αστυνομία και η απέλασή τους στην Κίνα, με διάφορες προφάσεις και σε συνεννόηση με τις κινεζικές αρχές. Η μετατόπιση της πολιτικής του Ερντογάν απέναντι στους Ουιγούρους, που εκφράστηκε με την υπογραφή συμφώνου δικαστικής συνεργασίας με την Κίνα, έχει εξασφαλίσει απροσδόκητους συμμάχους, όπως εξηγεί σε άρθρο της η επιθεώρηση «Foreign Policy». Ο Ντογκού Περιντσέκ, επικεφαλής του αριστερού εθνικιστικού Πατριωτικού Κόμματος, γνωστός για τις μαοϊκές του θέσεις και τον θαυμασμό του για την πολιτική του προέδρου Σι Τζινπίνγκ, συνέκρινε τους Ουιγούρους με το κουρδικό ανταρτικό κίνημα PKK. Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Περιντσέκ έχει αναδειχθεί στον κυριότερο οπαδό της σύσφιγξης των σχέσων Άγκυρας – Πεκίνου, χαρακτηρίζοντας «ιμπεριαλιστικές» τις επικρίσεις των ΗΠΑ για την καταπίεση του μουσουλμανικού στοιχείου στη δυτική Κίνα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει, από τη μεριά του, να βελτιώσει τις σχέσεις του με τον Σι εξαιτίας του δανείου 3,6 δισ. δολαρίων που παραχώρησε η Κίνα στην Τουρκία. Το δάνειο διαπραγματεύθηκε το 2018 ο τέως υπουργός Οικονομικών του Ερντογάν και γαμπρός του Τούρκου προέδρου, Μπαϊράκ Αλμπαϊράκ, ενώ η κεντρική τράπεζα της Κίνας χορήγησε το 2019 «ένεση» ρευστότητας ύψους 1 δισ. δολαρίων στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει τη ροή κινεζικής χρηματοδότησης, επιμένοντας σε σκληρή ρητορική υπέρ των Ουιγούρων.
Ο ψυχρός πολιτικός υπολογισμός του Ερντογάν στο θέμα αυτό είναι βέβαιο ότι έχει μεγάλο ψυχικό κόστος για τον νάρκισσο Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος ήλπιζε να αναδειχθεί σε «προστάτη των πιστών», χάρη στις λεκτικές επιθέσεις του με στόχο τη συμπεριφορά της Γαλλίας απέναντι στη μουσουλμανική της μειονότητα ή τη συνεχιζόμενη κατοχή της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ.
