Kathimerini.gr
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
Γεννημένος πριν από 52 χρόνια στον προσφυγικό καταυλισμό Σάτι, στην Πόλη της Γάζας, ο Μπαχά Ζακούτ σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύθηκε στη χειρουργική, στο Ιπποκράτειο και στον Ερυθρό Σταυρό. Αυτό το διάστημα η ζωή του μοιράζεται ανάμεσα στη Δυτική Οχθη και στην Αθήνα, αλλά η σκέψη του βρίσκεται πάντα στη φρίκη που έχει στοιχειώσει τον τόπο καταγωγής του.
«Εχω αρκετούς συγγενείς εκεί, ξαδέλφια, ανίψια, φίλους. Αυτούς τους φοβερούς μήνες έχασα συγγενείς, πολλούς φίλους και κάμποσους συνάδελφους γιατρούς. Η πολιτισμένη ανθρωπότητα αυτοκτόνησε στη Γάζα όταν άφησε να παραβιαστεί μια στοιχειώδης κόκκινη γραμμή με τη μαζική, καθημερινή δολοφονία παιδιών, ακόμη και βρεφών, χωρίς να υπάρξει ουσιαστική αντίδραση. Αλλά και για όσους επιβιώνουν η καθημερινότητα είναι μια κόλαση επί της γης, καθώς απελπισμένοι πατέρες βρίσκονται διαρκώς στο τρέξιμο ακόμη και για ένα μπουκάλι νερό».
Οι επιθέσεις της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου του 2023 και ο θηριώδης πόλεμος του Ισραήλ που ακολούθησε τον βρήκαν στο Ισραήλ. «Εζησα επί έξι χρόνια στο Τελ Αβίβ, όπου εργαζόμουν στο νοσοκομείο Σίμπα, στο τμήμα πλαστικής χειρουργικής. Ως γιατρός δεν έδινα, δεν θα μπορούσα να δώσω ποτέ σημασία στην εθνική, θρησκευτική ή ιδεολογική ταυτότητα του ασθενούς, για μένα όλοι ήταν το ίδιο. Πέρασαν από τα χέρια μου Ισραηλινοί που είχαν τραυματιστεί σε δραματικά γεγονότα. Είχα αποκτήσει Ισραηλινούς φίλους, ιδίως μεταξύ των συναδέλφων μου, με τους οποίους είχα άριστες σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης και σεβασμού. Παραμένουμε φίλοι και μετά όσα έγιναν. Ωστόσο κάτι άλλαξε, κάτι έσπασε. Ετσι, μετά λίγους μήνες αισθανόμουν ότι βρισκόμουν σε εντελώς διαφορετική πόλη, σε εντελώς διαφορετική κοινωνία».
Εχει άραγε υπάρξει κάποια ανακούφιση από το σύστημα διανομής τροφίμων μέσω της οργάνωσης GHF που προώθησε το Ισραήλ;
«Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά φύλλο συκής για τον Νετανιάχου, ο οποίος βρισκόταν υπό πίεση λόγω των φρικτών εικόνων από τα παιδιά που λιμοκτονούσαν», θα μας απαντήσει. «Επί της ουσίας κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε· αντιθέτως, οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα για να εξευτελίσουν τους Παλαιστινίους, που στριμώχνονται σαν ζώα πίσω από συρματοπλέγματα και δολοφονούνται κατά δεκάδες κάθε μέρα από Ισραηλινούς στρατιώτες. Το μόνο σχέδιο για την επόμενη ημέρα είναι το σχέδιο του Τραμπ για τη μαζική εκτόπιση των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους και τη μετατροπή της Γάζας σε αμερικανοϊσραηλινή Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής.
Θα το πετύχουν; Δεν ξέρω. Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ δεμένοι με τη γη τους, όπως απέδειξαν όλους αυτούς τους 20 μήνες, παρά τις τρομερές οδύνες που αντιμετωπίζουν. Οι Ισραηλινοί απευθύνθηκαν τηλεφωνικά σε πολλούς κατοίκους της Γάζας λέγοντάς τους ότι μπορούν να τους βοηθήσουν να φύγουν, αλλά κανένας δεν ανταποκρίθηκε».
Πώς εξελίσσεται όμως η κατάσταση στο στρατιωτικό πεδίο; «Ο ισραηλινός στρατός σπέρνει τον θάνατο και τον όλεθρο με βομβαρδισμούς από μακριά, αλλά ακόμη και τώρα, ύστερα από 20 μήνες ισοπέδωσης της Γάζας, δεν μπορεί να κρατήσει εδάφη, όπου σήμερα μπαίνει και αύριο αναγκάζεται να αποσυρθεί έχοντας υποστεί απώλειες. Είναι εκπληκτικό ότι σε αυτή τη μικρή λωρίδα γης όπου ακόμη και ένα μπουκάλι νερό είναι δυσεύρετο, ξεπροβάλλουν ξαφνικά από το πουθενά μαχητές και επιφέρουν πλήγματα στους εισβολείς. Και δεν πρόκειται μόνο για άνδρες της Χαμάς, αλλά για ανθρώπους κάθε ιδεολογίας και πολιτικής προτίμησης. Δεν πολεμάει το Ισραήλ με τη Χαμάς, πολεμάει με τον παλαιστινιακό λαό στο σύνολό του.
Είμαι 52 χρόνων, η γενιά μου γεννήθηκε στη Γάζα, αλλά οι γονείς μας γεννήθηκαν σε γύρω πόλεις και χωριά, που μετά το 1948 κατακτήθηκαν από το Ισραήλ. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στο Ασντότ. Εφυγε από εκεί μετά την Καταστροφή του 1948, περιμένοντας, όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, ότι σύντομα θα γύριζε πίσω. Οι σημερινές γενιές της Γάζας γνωρίζουν ότι αν φύγουν, ο δρόμος θα είναι χωρίς επιστροφή και νιώθουν ότι δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν».
Αλλά και στη Δυτική Οχθη, η οικογένεια Ζακούτ δεν γνώρισε ανέφελη ημέρα. «Ο ισραηλινός εποικισμός δεν σταμάτησε ποτέ. Τώρα εκμεταλλεύονται την 7η Οκτωβρίου για να επεκταθούν ακόμη περισσότερο, πρόσφατα ανακοίνωσαν 25 νέους εποικισμούς και λένε ανοιχτά ότι το κάνουν για να βάλουν οριστικά ταφόπλακα στην προοπτική παλαιστινιακού κράτους. Εγώ για να πάω από τη Ραμάλα στη Ναμπλούς και να ασκήσω το επάγγελμά μου, διανύοντας απόσταση που κανονικά θα χρειαζόμουν μισή ώρα με το αυτοκίνητο, τώρα μπορεί να χρειαστώ μέχρι και πέντε ή έξι ώρες, στη διάρκεια των οποίων υφίσταμαι εξοντωτικούς ελέγχους και ταπεινώσεις σε αλλεπάλληλα φυλάκια του ισραηλινού στρατού. Με σταματούν δύο φαντάροι 20 χρόνων, βλέπουν ότι είμαι πλαστικός χειρουργός και με ρωτούν ειρωνικά, μπροστά στην ανήλικη κόρη μου, αν μεγαλώνω τα στήθη γυναικών με σιλικόνες. Αυτό που ζούμε είναι μια καθημερινή ταπείνωση.
Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα συνοδεύεται από την απουσία οποιουδήποτε ορίζοντα για πολιτική λύση, για βελτίωση της κατάστασης στο ορατό μέλλον. Οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Οχθης δεν αισθάνονται ότι η εκεί ηγεσία, η Παλαιστινιακή Αρχή, τους εκπροσωπεί και έχει να τους δώσει κάποια ελπίδα, κάποια προοπτική. Ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρώνονται κανονικά, το Ισραήλ κρατάει τα λεφτά που μας χρωστάει, κόβει το ρεύμα όποτε θέλει, μας κάνει τον βίο αβίωτο. Αυτή η πνιγηρή πραγματικότητα δημιουργεί ευνοϊκό πεδίο για την ανάπτυξη ακραίων, τυφλών αντιδράσεων εκδίκησης, που μπορεί να τις δούμε να εκδηλώνονται στο κοντινό μέλλον. Γι’ αυτό αποφάσισα να φέρω την οικογένειά μου στην Ελλάδα, θέλοντας να έχουν τα παιδιά μου ευκαιρία σε μια πιο ανθρώπινη ζωή».
Η Ευρώπη και η Ιστορία
Πώς κρίνει ένας Παλαιστίνιος που έχει ζήσει, σπουδάσει και εργαστεί στην Ελλάδα τη στάση των Ευρωπαίων σε αυτή την κρίση; «Οι Ευρωπαίοι έδιναν επί μήνες λευκή επιταγή στον Νετανιάχου να κάνει ό,τι θέλει στη Γάζα. Τώρα άρχισαν να ψελλίζουν κάποιες αντιρρήσεις, χωρίς να συνοδεύουν τα λόγια με πράξεις και το Ισραήλ τους περιφρονεί. Μιλάει ο Μακρόν για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και του απαντούν ότι, αν θέλει κάτι τέτοιο, ας δώσει στους Παλαιστινίους ένα κομμάτι της Κυανής Ακτής.
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλάβουν το πολύ απλό: ότι είναι κρίμα οι Παλαιστίνιοι να εξακολουθούν να πληρώνουν με τόσο φρικτό τρόπο το 2025 για τα εγκλήματα του αντισημιτισμού στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα, με κορύφωση το Ολοκαύτωμα. Η Ιστορία θα ρωτήσει τους σημερινούς Ευρωπαίους ηγέτες: Εσείς τι κάνατε όταν ο Νετανιάχου προωθούσε τη δική του τελική λύση εναντίον των Παλαιστινίων; Του κόψατε τα όπλα, του επιβάλατε οικονομικές κυρώσεις; Αν όχι, είστε συνένοχοι σε μια μεγάλη μαύρη κηλίδα στην καρδιά της ανθρωπότητας».
