Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Ιούνιο που πέρασε, ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρίστος Χρίστου εξηγούσε στον «Πολιτικό Αλγόριθμο» και τον Ανδρέα Κημήτρη τον τρόπο που το ΕΛΑΜ κανονικοποιήθηκε με την πάροδο των χρόνων. «Αυτή τη στιγμή το ΕΛΑΜ» έλεγε, «έχει τη μοναδική ικανότητα να μπορεί να μιλήσει με ανθρώπους που ανεξαρτήτως του πού βρίσκονταν προηγουμένως, πλέον συμφωνούμε σε θέσεις αρχής, μπορούμε να κτίσουμε μία συνεργασία». Ήταν μία δήλωση εξόχως αποκαλυπτική. Για το πώς η νίκη που είχε στις ευρωεκλογές κατακτώντας τη μία από τις έξι έδρες και κυρίως τα δημοσκοπικά ευρήματα που το δείχνουν να ενισχύεται συνεχώς, το μετέτρεψε στην κότα με τα χρυσά αυγά για επίδοξους πολιτευτές, οι οποίοι θεωρούν το ΕΛΑΜ ως ένα παρθένο έδαφος που μπορεί να τους εξασφαλίσει πιο εύκολα εκλογή. Έδειξε όμως και την ετοιμότητα ενός εσωστρεφούς κόμματος που παρουσιάζεται ως αντισυστημικό, να λειτουργήσει με καθαρά παλαιοκομματικούς και συνδιαλλακτικούς όρους. Χρησιμοποιούν δηλαδή πρόσωπα που είτε έχουν αποτύχει στα κόμματά τους και ψάχνουν διέξοδο είτε πρόσωπα που ήταν μέρος του συστήματος όλα αυτά τα χρόνια που οι ίδιοι κατά τα άλλα πολεμούν, με στόχο να φέρουν κόσμο κοντά από την ευρύτερη Δεξιά και να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Το ΕΛΑΜ φαίνεται όχι μόνο να κανονικοποιείται μέρα με τη μέρα, αλλά και να φλερτάρει όλο και περισσότερο με την εξουσία. Ανοίγοντας με αυτό το ζήτημα ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο ανάλυσης για το πολιτικό σύστημα που συνεχώς μεταβάλλεται.
Διαβάστε το ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
