Η αλήθεια δεν βρίσκεται μόνο στην εικόνα

Ο Δημήτρης Αντωνίου φοράει φανταχτερά ρούχα και υποδύεται τον βασιλιά στην παράσταση «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά» του ΘΟΚ, στη σκηνή 018, σε σκηνοθεσία Μαρίνας Βρόντη. Ο πάντοτε γελαστός και χαρισματικός ηθοποιός Δημήτρης Αντωνίου μίλησε στην «Κ» για τον ρόλο του, λέγοντας πως ο χαρακτήρας που υποδύεται αλλάζει ρούχα, όχι για τη μόδα καθαυτή, αλλά κυρίως προσπαθώντας να καλύψει την συναισθηματική του κενότητα. Για το πώς αντιμετώπισε τον ήρωά του λέει: «Το χιούμορ, η ευαισθησία, η υπερβολή, το σχήμα, η αλήθεια το γέλιο και η χαρά του μικρού παιδιού που έχω μέσα μου υπήρξαν βασικά υποκριτικά εργαλεία προσέγγισης του ρόλου μου». Για το έργο λέει πως μάς καλεί να ξεσκεπάσουμε τα δικά μας «αυτοκρατορικά και βασιλικά» ρούχα και να αναζητήσουμε την ουσία. «Να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, ακόμη κι αν αυτό είναι δύσκολο».

–Ποια ρούχα φοράει ο δικός σου βασιλιάς;

–Ο δικός μου βασιλιάς φοράει διαδοχικά ρούχα εποχής που θυμίζουν μια εξωφρενική και ακραία πασαρέλα μόδας. Λαμπερά, χρυσά, μεταξένια χρώματα, υφές που ακτινοβολούν πολυτέλεια, και λεπτομέρειες που δείχνουν την εμμονή του με τη μόδα. Κάθε σκηνή φέρνει κι ένα νέο κοστούμι, από έντονα αξεσουάρ και κυρίως ρούχα που υπογραμμίζουν την εξουσία του. Ο χαρακτήρας μου αλλάζει ρούχα, όχι για τη μόδα καθαυτή, αλλά κυρίως προσπαθώντας να καλύψει την συναισθηματική του κενότητα.

–Οι άρχοντές μας σήμερα πολλές φορές κυκλοφορούν «γυμνοί», εμείς ως κοινωνία όμως το καταλαβαίνουμε;

–Ναι, κυκλοφορούν «γυμνοί» με την έννοια ότι οι συμπεριφορές τους μπορούν να φαίνονται επιφανειακές ή κενές νοήματος. Πολλές φορές οι ισχυροί φαίνονται ότι παίζουν με τη σιωπή μας και με τη δύναμή τους, προσφέροντας μια εικόνα ασφάλειας και τάξης. Πίσω από τη λάμψη και τα θεάματα όμως κρύβεται ο φόβος, τα συμφέροντα και η επιθυμία να διατηρηθεί μια συγκεκριμένη εικόνα. Η κοινωνία μπορεί να καταλαβαίνει την κενότητα πίσω από αυτή τη σκηνή, αλλά ο φόβος του να χάσουμε κάτι ή η ανάγκη για σταθερότητα μάς κρατάει σε παγωμένη σιωπή. Το έργο μάς καλεί να ξεσκεπάσουμε τα δικά μας «αυτοκρατορικά και βασιλικά» ρούχα και να αναζητήσουμε την ουσία. Να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, ακόμη κι αν αυτό είναι δύσκολο.

«Η αλήθεια δεν βρίσκεται μόνο στην εικόνα, αλλά στην ικανότητα να βλέπεις πέρα από αυτή», λέει ο ηθοποιός ∆ημήτρης Αντωνίου, που υποδύεται τον βασιλιά στην παράσταση του ΘΟΚ «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά».

–Υποκριτικά πως προσέγγισες τον ρόλο του βασιλιά;

–Το χιούμορ, η ευαισθησία, η υπερβολή, το σχήμα, η αλήθεια το γέλιο και η χαρά του μικρού παιδιού που έχω μέσα μου υπήρξαν βασικά υποκριτικά εργαλεία προσέγγισης του ρόλου μου. Ο βασιλιάς είναι ταυτόχρονα ευάλωτος και εγωκεντρικός, ακριβώς όπως ένας άνθρωπος που ζει σε μια μόνιμη πασαρέλα. Και εδώ παίζει ρόλο η σκηνοθεσία: η σπουδαία, παιχνιδιάρικη και πολύτιμη σκηνοθετική προσέγγιση της Μαρίνας Βρόντη με εισαγάγει σε μια γλώσσα που συνδέει το γέλιο με τη συγκίνηση, τη σκηνική φωνή με τη σωματικότητα. Με αυτήν τη ματιά βλέπω τη μόδα ως εργαλείο αυτοκριτικής και σκέψης για τον ρόλο μου και κατ’ επέκταση για τον εαυτό μου

–Ποιο είναι το αποτύπωμα που θέλεις να αφήσει αυτή σου η ερμηνεία;

–Εύχομαι ο κάθε θεατής να προβληματιστεί. Η αλήθεια δεν βρίσκεται μόνο στην εικόνα, αλλά στην ικανότητα να βλέπεις πέρα από αυτή. Ευελπιστώ στη μεγαλύτερη δυνατή κατανόηση εκ μέρους του κοινού για το πώς ο υλισμός μπορεί να κρύβει φόβους, ανασφάλειες και βαθύτερες επιθυμίες. Βλέποντας τον βασιλιά, εύχομαι να γεννηθεί μια κριτική σκέψη για τον ρόλο της μόδας και της εξουσίας στη ζωή μας. Την πασαρέλα και την δηθενιά που μας επιβάλλεται τόσο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και από τους «άρχοντες» της χώρας.

–«Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά» είναι μια παράσταση δια-ηλικιακή, νομίζω… ισχύει;

–Ναι, έχει ένα ευρύ εύρος ηλικιών: τα παιδιά ελκύονται από το οπτικό της μέρος, το παραμύθι, τις εικόνες, το σκηνικό, τα φώτα και τα χρώματα, ενώ οι ενήλικες εντοπίζουν το αίσθημα της ειρωνείας και της κοινωνικής κριτικής. Η γλώσσα, ο ρυθμός και τα οπτικά στοιχεία επιτρέπουν πολλαπλές αναγνώσεις, από διασκεδαστικές μέχρι σκέψεις σχετικά με την αλήθεια και την εικόνα. Η σκηνοθεσία επίσης ενισχύει αυτή τη δια-ηλικιακή πρόσβαση, προσφέροντας ένα κοινό σημείο συνάντησης όπου τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες μπορούν να αναγνωρίσουν τις μεταφορές.

–Πολλά ψέματα κάνουν μια αλήθεια… στις μέρες μας… έχει θεραπεία αυτή η στρέβλωση;

–Τα ψέματα μπορούν να «διασκεδάσουν» την αλήθεια, αλλά δεν την αλλάζουν. Η θεραπεία δεν είναι εύκολη ή γρήγορη: χρειάζεται κριτική σκέψη, παιδεία, συναίσθημα, λογική, ειλικρίνεια και όρια. Στο θέατρο, μέσω της παράστασης, προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε την ικανότητα του κοινού να αναζητεί την αλήθεια πίσω από τους ρόλους και τις μάσκες, να διακρίνει την επιφανειακή λάμψη από τη γνήσια βαθιά ανθρώπινη εμπειρία.

–Πόσο εύκολο είναι να χτιστεί το θεατρόφιλο κοινό του αύριο;

–Δεν είναι εύκολο, αλλά πιστεύω υπάρχουν διαδρομές αποτελεσματικές, όταν εφαρμοστούν συντονισμένα, όπως η θεατρική εκπαίδευση, δραστηριότητες στα σχολεία, εργαστήρια και παραστάσεις όπου το κοινό συμμετέχει ενεργά. Η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει, αρκεί να διατηρείται η ζωντανή επικοινωνία και η ανθρώπινη εμπειρία πάνω στη σκηνή. Για να προσελκύσουμε νέους θεατές χωρίς να θυσιαστεί η ποιότητα, πρέπει να επιλέγουμε θέματα προσιτά σε όλες τις ηλικίες και να υιοθετούμε μια γλώσσα σκηνής που συνδυάζει χιούμορ, ευαισθησία και τόλμη. Οι βασικές προτεραιότητες είναι η εκπαίδευση και η επαφή με τα σχολεία μέσω προγραμμάτων που συνδέουν τη θεωρία με πρακτική, με δραματοποιήσεις, μικρές παραστάσεις και οργανωμένες επισκέψεις που περιλαμβάνουν αφηγήσεις και συζήτηση μετά την παράσταση. Παράλληλα, η συμμετοχή του κοινού ενισχύεται με διαδραστικά εργαστήρια όπου οι θεατές συμβάλλουν στη δημιουργία ή στη σκηνοθεσία μικρών σκηνών, και με ευέλικτες μορφές παράστασης που προσαρμόζονται στον χώρο και στον χρόνο. Η σωστή χρήση της τεχνολογίας μπορεί να διευκολύνει την πρόσβαση και τη διάδραση χωρίς να χάνονται οι ζωντανές στιγμές, ενώ η επιλογή θεμάτων και γλωσσών που φέρνουν κοντά διαφορετικές γενιές ενισχύει τη συμμετοχή.

Πληροφορίες

ΘΟΚ, Σκηνή 018, «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά», Μια διασκευή του έργου του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν,από τους Παρασκευά Καρασούλο και Νίκανδρο Σαββίδη, σε σκηνοθεσία Μαρίνας Βρόντη. Παραστάσεις: Κυριακές 12, 19, 26 Οκτωβρίου, ώρα 10:30 π.μ.