Η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές δημιούργησε μια αίσθηση ότι η χώρα ανέβηκε κατά ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από την άβυσσο που την έχουν ρίξει τα μνημόνια και ανοίγει η πόρτα των αγορών για τράπεζες και επιχειρήσεις που αναζητούν ρευστότητα μέσω της έκδοσης ομολογιακών δανείων.
Η έξοδος της χώρας στις αγορές δεν σηματοδοτεί την έξοδο από την κρίση και ούτε αποκαθιστά την ομαλότητα στην οικονομία γιατί τα μνημόνια θα συνεχίσουν να υφίστανται όπως και οι δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και θα χρειασθεί περαιτέρω στήριξη και ούτε αποφεύγει την επιτήρηση από την Τρόικα μέχρι να εξοφληθεί το 75% του χρέους προς τους δανειστές δηλαδή μέχρι το 2040.
Η παράλογη λιτότητα που εφαρμόζεται δεν ευνοεί ένα «success story» ένεκα της αναποτελεσματικότητας της οικονομίας, της βίαιης εκμετάλλευσης, την βαθιά ανισότητα, την ξένη εξάρτηση, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τούτο οφείλεται κατά ένα μέρος στην αρχιτεκτονική και στο σχεδιασμό της Ε.Ε που οδηγείται από ένα είδος οικονομικού εθνικισμού και των πολιτικών από τις υποτιμήσεις και των πολιτικών που υιοθετούνται για την ένταξη μιας σειράς χωρών.
Η ευρωπαϊκή προπαγάνδα για διάσωση της χώρας ήταν στόχος να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες ήσαν υπερτεθειμένες στο ελληνικό χρέος και για να έχει σταθερότητα του ευρώ.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλες υπερχρεωμένες χώρες χρειάζονται την εφαρμογή μιας αναπτυξιακής στρατηγικής που να αποκλείουν τις σημερινές δομές και πολιτικές δομές της Ε.Ε.
Οι νέες δομές που δημιουργούνται για δανεισμό δεν διασώζουν τις χρεωκοπημένες χώρες αλλά την διαχείριση τους την αναλαμβάνουν οι χρηματαγορές που σαν προτεραιότητα έχουν την δική τους διάσωση αφού απορροφούν χρήμα από την οικονομία.
Πρέπει να τονισθεί ότι την περίοδο 2007-2008 οι διεθνείς ροές κεφαλαίων έφθασαν το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ αλλά μόλις το 1% πήγε για άμεσες επενδύσεις στην οικονομία ενώ το υπόλοιπο χρησιμοποιήθηκε για το ξεφούσκωμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η ευημερία του 2008 μετατράπηκε σε δυσλειτουργία και σε μια μαύρη τρύπα για μια σειρά χώρες με επικεφαλής την Ευρώπη λόγω της υπερεπέκτασης της χρηματοπιστωτικής σφαίρας, την επιβράβευση των υπεύθυνων χωρίς να λαμβάνονται μέτρα για διόρθωση αυτής της κατρακύλας και τιμωρία των ενόχων και της αναζήτησης μιας διορθωτικής πορείας σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.
