Kathimerini.com.cy
Τον Ιούλιο του 2012, ο φωτογράφος Άντρος Ευσταθίου παρουσίασε στη Λευκωσία και στην γκαλερί του IsNotGallery μία έκθεση η οποία σηματοδότησε τόσο τον ίδιο ως καλλιτέχνη αλλά μέχρι και σήμερα αποτελεί αφορμή για συζήτηση σχετικά με το μέλλον του ερηπωμένου χώρου του παλιού αεροδρομίου Λευκωσίας.
Ο φωτογράφος ξεκίνησε για να φωτογραφήσει τους χώρους του αερολιμένα μέχρι που γεννήθηκε η ιδεά να μεταφερθούν εκεί άνθρωποι που εργάστηκαν πριν από την τουρκική εισβολή του 1974. Έτσι, βρέθηκαν μερικά πρόσωπα που εργάζονταν εκεί και μεταξύ τους ο ένας με τον άλλον βρέθηκαν αεροσυνοδοί, πιλότοι και εργάτες στο αεροδρόμιο έβαλαν τις παλιές τους στολές και απαθανατίστηκαν στους χώρους που εργάστηκαν. Αυτό αποτέλεσα ένα φόρο τιμής σε αυτό το κτίσμα που όταν πρωτοφτιάχτηκε στο νησί αποτελούσε σύμβολο ειρήνης και συνύπαρξης των δύο λαών του νησιού μας.
Με την παρουσίασή της η έκθεση ξύπνησε από την μια τις μνήμες και από την άλλη έγινε η αφορμή για να γνωρίσουν οι νέες γενιές το κτίσμα αυτό, τους ανθρώπους τους και τους συμβολισμούς του που ίσως αποτελέσει και σήμερα άφορμή συνύπαρξης και ειρήνης.
Δύο χρόνια μετά μέρος της έκθεσης του Άντρου Ευασταθίου παρουσιάζεται στην PhotoBiennale Θεσσαλονίκης με τον Άντρο Ευσταθίου να είναι ο πρώτος Κύπριος φωτογράφος που λαμβάνει μέρος σε αυτή τη διοργάνωση.
Το Σάββατο θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης «Λόγος VII», στο πλαίσιο της Μπιενάλε στην οποία παρουσιάζονται έργα των: Άνδρου Ευσταθίου, Παναγιώτη Λάμπρου, Ζέρεν Γκόκταν, Σεργκέι Σεστάκοφ.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές στο δελτίο Τύπου, ανάμεσα «στην επιφάνεια της εικόνας και στο βάρος του συμβόλου στέκεται ένας άλλος λόγος, αυτός που αρθρώνεται από την παρουσία- είναι αυτός που μας υπενθυμίζει πως ακόμη και σε αυτά μέρη, ο λόγος κάποτε "κατοικούνταν"».
Αυτό επιδιώκουν τα έργα που παρουσιάζονται σε αυτή την ομαδική έκθεση: να οδηγήσουν τον θεατή σε μέρη κατεστραμμένα – εξαιτίας μεγάλων ιστορικών γεγονότων που οφείλονταν είτε σε πολιτικούς, είτε σε τεχνολογικούς λόγους ή ακόμη και σε πιο μικρής κλίμακας προσωπικές καταστροφές. Και αυτά τα μέρη να τα αναδείξουν ως μνημεία ζωής.
Με αυτό τον τρόπο ένας άνθρωπος που σηματοδότησε τη ζωή κάποιου άλλου, μία Πράσινη γραμμή που τραβήχτηκε τσακίζοντας φτερά, μία πυρηνική καταστροφή που δεν αφήνει ίχνη μόνο στο παρελθόν, αλλά προοιωνίζει επίσης το μέλλον, ένα νησί που έχει εγκαταλειφθεί στην ιστορία του, όλα αυτά μετατρέπονται από νεκρές μεταφορές σε ανοιχτές ζώνες νοημάτων.
