Δυστυχώς έχουμε γίνει μάρτυρες της «σοφίας» των επίλεκτων της οικονομίας μας, που αντί να αντιληφθούν την ουσία του προβλήματος των εκποιήσεων και τις συνέπειες της εφαρμογής του, έκαναν δηλώσεις περί πιθανού κουρέματος καταθέσεων.
Αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη εκροή καταθέσεων εκατομμυρίων, συνέπεια αυτής τους της «σοφίας» και αψυχολόγητης ενέργειας που κανένας πολιτικός δεν βγήκε με τέτοιο τρόπο να μιλήσει, ακόμα και εάν υπήρχε ο απομακρυσμένος κίνδυνος περί κουρέματος.
Ο λόγος που δεν επανορθώνουν και δεν παραδέχονται το ολέθριο τους λάθος είναι γιατί περιμένουν να γίνει κούρεμα ώστε να επαληθευτούν; Ή μήπως δεν θέλουν να παραδεχτούν πόση ζημιά έχουν κάνει και δεν ξέρουν πώς να το επανορθώσουν;
Ένας άλλος Νομπελίστας το 1923 είπε : Να σκέφτεσαι σαν σοφός αλλά να επικοινωνείς στη γλώσσα του λαού (William Butler Yeats, 1865-1939, Ιρλανδός ποιητής, Νόμπελ 1923).
Αντί τη γλώσσα του λαού που περιμένει να προστατευτεί από τις περιπέτειες του προτεινόμενου νομοσχεδίου ακούσαμε τη γλώσσα της κινδυνολογίας και του πανικού για πιθανότητα κουρέματος και για μέρες του Μαρτίου του 2013, με καταστροφικές συνέπειες.
Και φυσικά αυτό ήταν η συνέχεια της κινδυνολογίας ότι δεν θα περάσουν τα Stress Test οι Τράπεζες, ότι δεν μπορούν με άλλο τρόπο να κυνηγήσουν τους μεγαλοφειλέτες και άλλα πολλά, ελλείψει επιχειρημάτων για τις μεγάλες αδυναμίες του προτεινόμενου νομοσχεδίου.
Ακόμα δεν ακούσαμε για συγκεκριμένη περίπτωση μεγαλοφειλέτη, για την οποία οι Τράπεζες περιμένουν να τον κυνηγήσουν με το καινούργιο νομοσχέδιο.
Μήπως τις προϋποθέσεις για αναστολή της εκποίησης δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν και οι μεγαλοφειλέτες, οι οποίοι έχουν και την οικονομική ευχέρεια να διορίσουν μεγάλα δικηγορικά γραφεία και έτσι μέσω Δικαστηρίου να καθυστερούν ή να ακυρώνουν την σχετική εκποίηση και πάλι να βρισκόμαστε πρακτικά στο ίδιο παρονομαστή;
Χρήσιμ’ ειδώς ουχ ο πολλά ειδώς σοφός (Αισχύλος, 525-456 π.Χ.). Σοφός δεν είναι αυτός που ξέρει απλά πολλά .
«Οι σοφοί» της οικονομίας ή δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να να αντιληφθούν ότι πρόκειται περί νομικού υπερόπλου υπέρ των Τραπεζών το οποίο μπορεί να στραφεί εναντίον οποιουδήποτε δανειολήπτη, αφού προτείνεται μια διαδικασία όπου κατοχυρώνει νομικά τη Τράπεζα να προχωρεί σε εκποιήσεις απαλλάσσοντας την από το βάρος απόδειξης και απλά θα ακολουθεί τη διαδικασία όπως αυτή αναφέρεται στο νομοσχέδιο ενώ αφήνει εκτεθειμένο τον δανειολήπτη και άλλα επηρεαζόμενα πρόσωπα, των οποίων περιορίζει τα νομικά τους δικαιώματα, αφού μόνο για συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορούν να προσφύγουν στο Δικαστήριο, στους οποίους μεταφέρεται και το βάρος απόδειξης συν τοις άλλοις.
*Στέλεχος του Κινήματος Ενάντια στις Εκποιήσεις
