Του Απόστολου Τομαρά
Θα πρέπει να είναι ίσως η μοναδική φορά στα δικαστικά πράγματα του τόπου, όπου η κορωνίδα της Δικαστικής εξουσίας, εκτός των άλλων, έχει μετεξελιχθεί σε εργαλείο επίλυσης πολιτικών, πολιτειακών και θεσμικών ζητημάτων σε βαθμό τέτοιο, που, με την υπερβολή του λόγου, να «κινδυνεύει» να ανατραπεί ο διακριτός ρόλος των εξουσιών, έτσι όπως πηγάζει από το Σύνταγμα.
Αν κάποιος ανατρέξει στο παρελθόν σε βάθος δεκαετίας, θα εντοπίσει περιπτώσεις, όπου το Ανώτατο «χρησιμοποιείτο» κυρίως από την εκτελεστική εξουσία, για να βάλει φρένο στην νομοθετική φόρα των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια άνευ προηγουμένου αύξηση των περιπτώσεων που ξεφεύγουν από την συνήθη αναπομπή κάποιου νόμου που πέρασε από την Βουλή, όχι όμως και από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο έχει μετατραπεί σε Μέγα Αλέξανδρο που ό,τι δεν μπορούν να επιλύσουν πολιτεία, θεσμοί και κόμματα τα κόβουν οι Εφέτες Δικαστές του Ανωτάτου.
Το τελευταίο περιστατικό με το χαρακτηρισμό του πρωτοφανούς είναι οι περιπτώσεις του Γενικού και Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα. Εύλογα κάποιος θα διερωτηθεί, γιατί αυξήθηκε κατακόρυφα το έργο του Ανωτάτου με περιπτώσεις που κανονικά δεν θα πρέπει να επιλύονται σε μια δικαστική αίθουσα, ασχέτως αν το Σύνταγμα δίνει μια τέτοια δικαιοδοσία στην δικαστική εξουσία.
Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και χωρίς καμία διάθεση να κόψω το καρπούζι στην μέση. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας είναι ανεξάρτητος θεσμός, ο οποίος όμως διορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δεν είμαι σε θέση να εξετάσω την επαγγελματική επάρκεια π.χ του Πανίκου Δημητριάδη. Εξετάζω το αποτέλεσμα συνύπαρξης με την εκλεγμένη εκτελεστική εξουσία. Όταν δυο πρόσωπα – ο ένας με το λαϊκό έρεισμα και ο άλλος δοτός - για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν χημεία μεταξύ τους, σε αυτή την περίπτωση από ηθικής πλευράς την λύση δεν μπορούν να την δώσουν δεκατρείς εφέτες δικαστές.
Το δοτό πρόσωπο όση ανεξαρτησία και αν κουβαλάει ο θεσμός που εκπροσωπεί, οφείλει να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της Χρυστάλλας Γιωρκάτζη, ασχέτως αν αυτός που την διόρισε είναι ο ίδιος που έχει ζητήσει από τον Γενικό Εισαγγελέα να κάνει αίτηση στο Δικαστικό Συμβούλιο για παύση της.
Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε λανθασμένες επιλογές ή με κομματικά κριτήρια, θα κριθεί από αυτούς που τον ανέδειξαν στο αξίωμα.
Στην περίπτωση του Γενικού και Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα ο Κώστας Κληρίδης για να διασφαλίσει την φήμη που τον ακολουθούσε από τα δικαστικά έδρανα, θα έπρεπε χωρίς δημόσιες φωνές και χαρακτηρισμούς να είχε υποβάλει την παραίτησή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από την στιγμή που ένιωσε ότι η αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας συνιστούσε παρέμβαση και άδικη μεταχείριση του ιδίου ως ανθρώπου και ως δικαστικού.
Το ίδιο θα έπρεπε να πράξει και ο Βοηθός Γενικός, όταν ανακοινώθηκε το πόρισμα μιας έρευνας που ο ίδιος ζήτησε. Απαλλαγμένοι από το αξίωμα του ανεξάρτητου θεσμού θα μπορούσαν, χωρίς να δημιουργούνται ευρύτερα προβλήματα, να αναζητήσουν την δικαίωση μέσω της δικαιοσύνης.
Αντί αυτού έχουν χωρίσει στα δυο την Νομική Υπηρεσία με το πρωτοφανές για τα νομικά πράγματα του τόπου, ο ένας να ζητάει την παύση του άλλου για ανάρμοστη συμπεριφορά. Το Δικαστικό Συμβούλιο στην τελευταία περίπτωση μπορεί να δώσει μια «λύση» με την παύση του ενός ή του άλλου ή και ακόμα να τους απαλλάξει.
Είτε η μια απόφαση είτε ή άλλη μπορεί να θεωρηθεί λύση στα μάτια των πολιτών με τα όσα διαδραματίζονται δημόσια καθημερινώς; Το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να δώσει «λύση» στην περίπτωση της Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας αν κληθεί να αποφανθεί, αν δικαιολογείται παύση της;
Το Ανώτατο Δικαστήριο θα κόψει το Γόρδιο Δεσμό, δεν θα τον λύσει. Την λύση του μπορούν να πετύχουν μόνο τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, εκφράζοντας έμπρακτα την ευθιξία τους.
Όπως έπραξε ο Σόλων Νικήτας, όταν επέλεξε την φυγή μετά την αθώωση από το Ανώτατο της Ντίνας Ακκελίδου και την στάση που είχε τηρήσει τότε ο Τάσσος Παπαδόπουλος που τον είχε διορίσει να χαρακτηρίσει δημόσια λανθασμένη την απόφαση του για δίωξη της Ακκελίδου.
