Τι ΘΟΚ θέλουμε;

Έχουμε κρίση στον πολιτισμό, όσο και αν αυτή ακόμα δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως –πρόσφατο παράδειγμα, που πήρε τη μερίδα του λέοντος στα δημόσια πράγματα, το συνοδευτικό βιβλίο της κυπριακής συμμετοχής στη 19η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι πως δεν υπάρχει όραμα, όπως πολλάκις έχω υποστηρίξει, αλλά πως αυτοί που χαράζουν πολιτιστική πολιτική, ή που την ψέγουν, περί άλλων τυρβάζουν και ενδύονται το ένδυμα του οράματος.

Δείτε για παράδειγμα τον χώρο του θεάτρου και πώς αυτό εξελίσσεται ή δεν εξελίσσεται στη χώρα και πώς ο φορέας που θα έπρεπε να είναι μπροστάρης στα θεατρικά πράγματα, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και το Διοικητικό του Συμβούλιο εργάζεται. Το Δ.Σ. του αναζητεί συνεχώς σωσίβια, με ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, χωρίς να προτείνει εδώ και δύο σχεδόν χρόνια τίποτε το ουσιαστικό.

Ο κ. Παντελής Βουτουρής, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΘΟΚ λέει σε δημόσια ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης πως «κύρια αποστολή του Κρατικού Θεάτρου είναι να φέρει τον κόσμο στο Θέατρο προσφέροντας καλές και ποιοτικές παραγωγές, με βάση ξεκάθαρο στρατηγικό σχεδιασμό». Πάμε λοιπόν στον στρατηγικό σχεδιασμό: Τον Μάρτιο του 2025 είχε πει ο κ. Βουτουρής: «το ΔΣ πολύ σύντομα θα είναι έτοιμο να ανακοινώσει ένα αναλυτικό προγραμματικό κείμενο που θα αφορά την αποστολή, τη φιλοσοφία, το όραμα και τους στόχους του οργανισμού και θα αποτελεί τη βάση για την εξωστρέφεια και την αποκέντρωση των δράσεών του» το ίδιο είχε πει και στον συνάδελφο Γιώργο Σαββινίδη, τον Μάρτιο του 2024. Πέρασε αρκετός χρόνος… Αναμένουμε λοιπόν, πότε θα ανακοινωθεί αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός, να τον δούμε και να τον κρίνουμε. Ώς τώρα αυτό που γίνεται είναι ότι απλώς ανεβαίνουν παραστάσεις, όπως και οφείλει να κάνει ένα θέατρο, οποιοδήποτε θέατρο. Για τα υπόλοιπα περιμένουμε, να δούμε, και για τις εισπράξεις και για την αύξηση των θεατών. Ίσως κάνουν στο Δ.Σ. κάποια μελέτη για αυτά τα ζητήματα και πώς οι εισπράξεις και η αύξηση θεατών επηρέασε ή και επέδρασσε στο θεατρικό τοπίο της χώρας. Όμως το ταμείο του ΘΟΚ είναι το πρόβλημα; Γιατί κατέβαιναν οι sold out παραστάσεις και δεν βρέθηκε τρόπος λογιστικά και εντός εργασιακής νομοθεσίας να συνεχίσουν αυτές οι παραστάσεις;

Δεν ξέρω αν το Δ.Σ. θεωρεί πως έχει πετύχει πολλά στο διάστημα που βρίσκεται στο τιμόνι του οργανισμού. Να το δούμε, με τη λήξη της θητείας του. Πάντως, ως τώρα ούτε όραμα φαίνεται, ούτε ως συνεκτικός κρίκος λειτουργεί προς όφελος του θεάτρου. Θέτω ξανά μερικά ερωτήματα και αναμένω να απαντηθούν από το Δ.Σ. του Οργανισμού:

1) Έχει κατατεθεί ο στρατηγικός σχεδιασμός του ΘΟΚ; Σε τι συνίσταται αυτός ο σχεδιασμός; Είναι η ίδρυση μεταπτυχιακού προγράμματος, η ίδρυση Κέντρου Σκηνογραφίας στην Αγία Νάπα ή η δεύτερη έδρα στη Λεμεσό, μέρος του σχεδιασμού αυτού;

2) Με ποιον τρόπο και με τι συχνότητα συνδιαλέγεται το Δ.Σ. του Οργανισμού με την εγχώρια καλλιτεχνική κοινότητα ώστε να συζητηθούν οι προβληματισμοί και να βρεθούν λύσεις σε ζητήματα που ταλανίζουν το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό;

3) Με ποια κριτήρια καταρτίστηκε το ρεπερτόριο του 2025/26. Ποιοι συμμετέχουν στην επιτροπή που συστήθηκε τον Μάρτιο του 2024;

4) Ποιες ενέργειες έγιναν από πλευράς του Δ.Σ. για την πλήρωση της θέσης του διευθυντή του Οργανισμού, προκειμένου αυτό να αποφορτιστεί από ευθύνες και ρόλους που δεν του αναλογούν;

5) Τι έχει προβλεφθεί για τη συμμετοχή του ΘΟΚ στο Φεστιβάλ Επιδαύρου το 2026; Θα γίνει ανοικτή πρόσκληση για υποβολή προτάσεων ή θα γίνει ανάθεση από το Δ.Σ. σε σκηνοθέτη/τρια;

6) Οι αμοιβές των σκηνοθετών που μετακαλούνται από το εξωτερικό είναι ίδιες με τις αμοιβές των Κύπριων σκηνοθετών τους; Τηρούνται οι ίδιοι κανόνες για παρουσία τους στην Κύπρο, όπως προνοείται από τον Κανονισμό του ΘΟΚ;

7) Αν μιλάμε για εξωστρέφεια, εκτός από την Ελλάδα έχει προγραμματιστεί η συμμετοχή του ΘΟΚ σε άλλα φεστιβάλ στην Ευρώπη;

Αναμένω με ενδιαφέρον τις επίσημες απαντήσεις από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΘΟΚ. Στόχος των ερωτήσεων επαναλαμβάνω, όπως και τον περασμένο Απρίλιο είχα πει, πως είναι να γίνει επωφελής δημόσιος διάλογος.