ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Βασιλιάς Υμπύ, Τραμπ μαινόμενος

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

konstandaras@kathimerini.gr

Οι τελευταίες ημέρες της προεδρίας Τραμπ –με τον ηττημένο των εκλογών να ωρύεται εναντίον μιας δήθεν τεράστιας συνωμοσίας εναντίον του και, σαν ενσάρκωση του βασιλιά Υμπύ, να απειλεί τους πάντες με μια βούρτσα βουτηγμένη στις ακαθαρσίες των ψεμάτων και των καταγγελιών του– μας αναγκάζουν πάλι να ρωτήσουμε: ποιοι είναι αυτοί που στηρίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, από την υποψηφιότητά του για την προεδρία έως τη σημερινή υπονόμευση των αρχών της δημοκρατίας στις ΗΠΑ; Μπορεί ένας άνθρωπος μόνος, όποιος και αν είναι, να κάνει όσα έχει κάνει ο Τραμπ απλώς με το «έτσι θέλω», χωρίς επιτελείο μακιαβελικών συμβούλων και αόρατους μηχανισμούς;

Στο ανατρεπτικό αριστούργημα του Αλφρέντ Ζαρί, ο παντελώς ανίκανος Υμπύ υποκινείται από τη σύζυγό του και τη δική του βουλιμία να ανατρέψει τον βασιλιά της Πολωνίας. Στην περίπτωση Τραμπ, η σύζυγος φέρεται να μην τον ενθάρρυνε. Ποιοι, λοιπόν, τον στήριξαν τόσο ώστε σήμερα αυτός να συνεχίζει την «επανάστασή» του;

Ενα σύντομο σχόλιο δεν μπορεί να αναλύσει τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που συντελούνται στις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες, οι οποίες οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερη ανισότητα και διχασμό.

Όμως, η ουσία είναι απλή: ο Τραμπ εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή για να εκπροσωπήσει πολλούς που ζητούσαν αρχηγό για πόλεμο εναντίον μιας πραγματικότητας που τους δυσαρεστεί· επίσης, ο Τραμπ μπόρεσε να «πείσει» όσους χάρηκαν με τη μείωση φόρων. Κυρίως, όμως, εκτέλεσε τα σχέδια κάποιων που έχουν και τα χρήματα και το σχέδιο για να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις, ιδίως με τον αποκλεισμό των φτωχότερων από την πολιτική και με την επιλογή συντηρητικών δικαστών.

Ο Τραμπ συνδύασε το ταλέντο του κομπογιαννίτη με τη λάμψη του τηλεοπτικού αστέρα και εκμεταλλεύθηκε την τεράστια δύναμη της αδράνειας – της αίσθησης πως αυτά που βλέπουμε δεν είναι αληθινά: ο άνθρωπος είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, εξάλλου, και οι πρόεδροι δεν κάνουν έτσι… Ο Τραμπ ενέπλεξε τους πάντες σε μια πραγματικότητα που ο ίδιος ύφαινε με τον εαυτό του στο κέντρο.

Μέσα στα χρόνια της προεδρίας του, ο Τραμπ έδιωξε από κοντά του ανθρώπους με ικανότητες (κάποιοι που δέχθηκαν αξιώματα με καλές προθέσεις, ενώ άλλοι προωθούσαν τα σχέδια των χρηματοδοτών τους).

Επίσης, πολλοί έμπιστοι απομακρύνθηκαν αφού βρέθηκαν στα πλοκάμια της Δικαιοσύνης. Σήμερα, που μια ομάδα ασυνάρτητων νομικών του Τραμπ επιχειρεί να ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών, αυτός αντλεί δύναμη από τα σχεδόν 74 εκατ. ψήφους που κέρδισε στις εκλογές, καθώς και από το γεγονός ότι ηγετικά πρόσωπα των Ρεπουμπλικανών δεν δηλώνουν κατηγορηματικά ότι ο Τζο Μπάιντεν εξελέγη (με σχεδόν 80 εκατ. ψήφους) – δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν ούτε τους 74 εκατ. ψηφοφόρους ούτε τους αφανείς χρηματοδότες.

Έτσι, ο Τραμπ μπορεί να πιστεύει πως, ενώ πολλοί γελούν, θα πείσει αρκετούς ότι η παράστασή του δεν έλαβε τέλος. Το έργο του Ζαρί, πάντως, δείχνει από το 1896 ότι όσο και αν γελάμε δεν ανακόπτουμε την ανάδυση τέτοιων τύπων.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Νίκος Κωνσταντάρας: Τελευταία Ενημέρωση

X