Του Παναγιώτη Καπαρή
Οι φαντάροι, οι οποίοι υπηρέτησαν και υπηρετούν στην πράσινη γραμμή, για χρόνια φωνάζουν σιωπηλά για την απουσία καμερών στα φυλάκια. Γκρινιάζουν και λένε ότι: «δεν είναι δυνατόν να βγάζουμε τόσες ώρες σκοπιά, μέρα και νύκτα και να μην έχουν τοποθετηθεί κάμερες, οι οποίες κάνουν χίλιες φορές καλύτερα τη δουλειά, αφού “βλέπουν” και “ακούνε” καλύτερα, μέρα και νύκτα και επιπλέον αντιλαμβάνονται κάθε κίνηση. Την ώρα κατά την οποία οι δορυφόροι βλέπουν τα πάντα από το διάστημα, τα κινητά τηλέφωνα κάνουν τη νύκτα μέρα, εμείς να πολεμούμε για να μην κοιμηθούμε και για να προστατευτούμε από τις εφόδους των αξιωματικών». Κακά τα ψέματα, αλλά σε μεγάλο βαθμό, το στράτευμα λειτουργεί ακόμη με δομές του περασμένου αιώνα, σε επίπεδο της εκπαίδευσης και της φρούρησης της πράσινης γραμμής από τους φαντάρους. Με τη γενική χρήση καμερών, σίγουρα στο τέλος της ημέρας το κόστος θα είναι πολύ πιο χαμηλό και το αποτέλεσμα σίγουρα πολύ καλύτερο.
Ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής έκανε το μεγάλο βήμα και έπεισε τους Eυρωπαίους να θεωρήσουν πρακτικά και όχι νομικά τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, ως εξωτερικό σύνορο της Ευρώπης και έτσι άρχισε η τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων και καμερών. Με τον τρόπο αυτό θα ανακοπεί το «τρομακτικό» κύμα των παράτυπων μεταναστών, αλλά εμμέσως θα καλυφθεί και ένα τεράστιο μέρος από τα καθήκοντα της Εθνικής Φρουράς και των φαντάρων στις σκοπιές. Επιτέλους, θα μπει μια τάξη, να αρχίσει να λειτουργεί η λογική και να σταματήσουν οι συναισθηματισμοί, οι οποίοι στο τέλος της ημέρας μόνο ζημιά προκαλούν. Φτάνει να αναλογιστεί κανείς ότι θα εξοικονομηθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και θα σταματήσουν οι παράτυποι μετανάστες να ρισκάρουν τη ζωή τους, τελικά για μια «φυλακή» στο Πουρνάρα. Αν ως λαός είμαστε φιλάνθρωποι και είμαστε στο βάθος της ψυχής μας, καλό είναι τα χρήματα τα οποία διατίθενται για τη φύλαξη των παράτυπων μεταναστών να προσφέρονται σε δωρεές, φιλανθρωπικών οργανώσεων και ιεραποστολικών αποστολών, για τις οποίες πρέπει να είμαστε πολύ περήφανοι ως λαός. Το θαύμα της Κένυας, με τον μητροπολίτη Μακάριο, καθώς και άλλων ιεραποστολών, δεν πρέπει να υποτιμάται.
Το επόμενο μεγάλο βήμα θα πρέπει να είναι η τοποθέτηση καμερών στα σχολεία. Να τερματιστεί επιτέλους η υποκρισία της προστασίας, τάχα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, πίσω από την οποία κρύβονται ανομολόγητα εγκλήματα. Τα βαποράκια ναρκωτικών και τα χαμερπή πάθη, μικρών και μεγάλων, κρύβονται κατά κανόνα, πίσω από τις κλειστές πόρτες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ο φόβος για διαρροή προσωπικών στιγμών στο διαδίκτυο μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί με τη σύγχρονη τεχνολογία. Υπάρχουν σήμερα κάμερες, οι οποίες καταγράφουν κωδικοποιημένες εικόνες, οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε κανονικές εικόνες, μόνο με κωδικούς και ειδική επεξεργασία, η οποία προσφέρει και την προστασία από επιθέσεις χάκερς. Οι εποχές άλλαξαν και οι μικροκαβγάδες των παιδιών, με χαστούκια και πετροπόλεμο, σήμερα ελέω διαδικτύου και τηλεόρασης, μετατράπηκαν σε ορισμένες περιπτώσεις σε «δολοφονίες» ψυχών, οι οποίες όχι σπάνια συνοδεύονται και από απίστευτες σωματικές αγριότητες. Πριν από αρκετές δεκαετίες, αρκούσε ένα αρνητικό νεύμα στον καφενέ του χωριού, για να τιμωρηθεί ο «γουρσούζης», ο άτακτος από την κοινωνία του χωριού. Η απόρριψη κυρίως στις μικρές κοινωνίες ισοδυναμεί με βαρύτατη ποινή, γι’ αυτό και πολλοί «γουρσούζηδες» εγκατέλειπαν τα χωριά τους, αφήνοντας πίσω περιουσίες, μόνο και μόνο, γιατί δεν τους χαιρετούσαν οι συγχωριανοί τους.
Πριν από μερικά χρόνια, μια φωτογραφία στην εφημερίδα και ένα πλάνο στην τηλεόραση αποτελούσαν πιο ισχυρή τιμωρία, από την ποινή του δικαστή. Σωστά σήμερα απαγορεύτηκαν οι φωτογραφίσεις υπόπτων, γιατί όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Ωστόσο, φτάσαμε σήμερα στο άλλο άκρο και στο όνομα δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, για τις οποίες «βουρούν και δεν φτάνουν» οι αστυνομικοί. Σημασία έχει η πρόληψη και όχι η καταστολή. Ο φόβος της κάμερας μπορεί να φέρνει «κόλαση», αλλά φέρνει και «παράδεισο» στους νομιμόφρονες και ηθικούς ανθρώπους.
Ο χρόνος κυλά και ο κόσμος γυρνά και τα γερασμένα μυαλά, τα οποία εδώ και χρόνια δεν τολμούν ή αδυνατούν να προχωρήσουν σε τολμηρά βήματα τεχνολογικού εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, σιγά-σιγά φεύγουν. Η νέα γενιά, πολύ πιο μορφωμένη και πολύ πιο λογική, σίγουρα δεν ανέχεται «κουτοπονηριές». Μπορεί η Κύπρος να βρίσκεται σήμερα στον πάτο της Ευρώπης, στη χρήση του διαδικτύου, σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά με τα νέα «δυνατά μυαλά», τα οποία σύντομα θα ανέλθουν σε δομές εξουσίας, τα πράγματα θα γίνουν σίγουρα πολύ καλύτερα. Το μέλλον είναι σίγουρα πολύ ελπιδοφόρο, αν και κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η μοίρα.
