Του Χρίστου Ζαβού
Μπαρτσελόνα, ένα πράγμα. Σ’ ένα παιγνίδι είδαμε ότι δεν είδαμε για 23 και κάτι ματς, στο επιθετικό τουλάχιστον κομμάτι. Η κάθετη πάσα του Αγκάνοβιτς στο πρώτο γκολ. Σπάει τη μέση, βρίσκει την τρύπα και κόβει στα δύο την αντίπαλη άμυνα. Το δε γκολ του Πιέχ. Έχεις δει φέτος φορ να τρέχει στον χώρο και μ’ ένα άγγιγμα να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα; Και το τρίτο γκολ. Με τακουνάκι να βγάζει μόνο τον συμπαίκτη του και στο ριμπάουντ ο Οχενέ να σκοράρει. Επιθετικός με κότσια, όχι ρεπλίκες όπως αυτές που είχε η ομάδα από το καλοκαίρι. Ακόμα και στο τέταρτο η αντεπίθεση και η πάσα του Φέλτσιερ είναι πέρα για πέρα υποδειγματική.
Εμείς δεν συμφωνούμε μ’ αυτούς που λένε ότι ο Πάμπος έχει αλλάξει τα πράγματα. Όπως και δεν θα συμφωνούσαμε αν τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα. Σίγουρα τα έχει αλλάξει ως προς τον τομέα της ψυχολογίας. Από κει και πέρα, όμως, η ενδεκάδα που παρέταξε χθες, ήταν αυτή με τον Άρη, με εξαίρεση τον Πιέχ που έπαιξε αντί του Μαύρου. Νομίζω ότι ο αγώνας με τη Δόξα δεν χαίρει και βαθιάς ανάλυσης. Είναι, όμως, κάποια πράγματα που αξίζουν αναφοράς και σχετίζονται με το ατομικό κομμάτι.
Είναι ή δεν είναι παίκτες κλάσης ο Πιέχ και ο Αγκάνοβιτς; Στον αγώνα του Σαββάτου είχαν πολύ καλές στιγμές. Και όταν η ποιότητα κάνει την εμφάνισή της στο φετινό έκτρωμα, τότε γίνεται ακόμη πιο έντονη. Την εκτιμάς ακόμη περισσότερο. Έχουν θέση οι δύο αυτοί παίκτες στην ΑΕΛ του χρόνου;
Ο Φέλτσιερ είναι τελικά καλός παίκτης ή είναι ο κακομαθημένος επαγγελματίας που παρακολουθούσαμε σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια; Ο Κουτατιέ μπορεί ν’ ανέβει και να γίνει ακόμη πιο ουσιαστικός; Για την ποδοσφαιρική του παιδεία ή πάστα, συγνώμη αλλά τουλάχιστον εδώ το συζητάμε. Και ας λένε κάποιοι ότι δεν έχει θέση στην ΑΕΛ; Απόψεις είναι αυτές και απόλυτα σεβαστές. Μου έχουν πει κιόλας αυτοί που γνωρίζουν ότι ο Στεπάνοβιτς είναι μεγάλη παικτούρα. Θα τον δούμε και αυτόν με τη Σαλαμίνα, αφού οι απουσίες θα τον ρίξουν στον αγώνα. Και ο Οχένε έβαλε γκολ. Είδες… ούτε ο Πάμπος τον βγάζει εκτός ενδεκάδας. Κάτι θα ξέρουν οι προπονητές που τον έχουν μέσα. Και ο Μέσκα ο ίδιος. Αυτοί οι δύο έτσι και αλλιώς, εδώ και καιρό σου το λέω, είναι όπως οι Διόσκουροι.
Ο Αϊρόσα θα γίνει ο παίκτης που όλοι αγαπήσαμε ή θα πλακώνεται στο ξύλο με τον καθένα που παίζει αντίπαλος; Ο Ρομπέρ είναι το αριστερό μπακ, που θα ήθελε ο Πάμπος στη νέα του ΑΕΛ; Εντάξει για τον Αντράντε τα είπαμε, αυτός δύσκολα φεύγει από την ομάδα του χρόνου. Ο Σοάρες; Εμένα μου θυμίζει την εποχή Χριστάκη. Θα καταφέρει να τον αλλάξει ο προπονητής;
Αυτό που θέλω εν ολίγοις να σου πω, είναι ότι η ομάδα είναι ένα αίνιγμα. Δηλαδή ναι μεν όλοι θέλουμε σκούπα και να παν στο καλό, αλλά από την άλλη σκέφτεσαι ότι κάποιοι παίκτες εάν προσαρμοστούν και η ομάδα φτιάξει επί Πάμπου, τότε δύσκολα τους αφήνεις να φύγουν.
Έχει ενδιαφέρον πως θα το προσεγγίσει ο Πάμπος. Έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον να δούμε τους παίκτες πως θα αντιδράσουν μέχρι το τέλος της χρονιάς και ειδικά στο ματς ορόσημο, κόντρα στον Απόλλωνα για τον επαναληπτικό. Γιατί μπορεί ο συμπολίτης να έχει το πάνω χέρι, αλλά ποιος από την ΑΕΛ έχει πει την τελευταία του κουβέντα;
Απ’ ό,τι κιόλας μαθαίνω από τον Πάμπο μέχρι και τον Κρις τον φροντιστή είναι όλοι αποφασισμένοι να δώσουν όλο τους το είναι για να κάνουν την ανατροπή. Και άμα με ρωτάς, έως τότε η ομάδα θα είναι σίγουρα πιο βελτιωμένη. Οι νέοι θα προσαρμοστούν μια και καλή, ενώ και ο Πάμπος θα έχει δύο ακόμη εβδομάδες να δουλέψει μέχρι τότε.
Έχουμε, ακόμη, χρόνο μέχρι τότε. Αυτό που προέχει είναι το ματς με τη Νέα Σαλαμίνα. Και κάπου σε αυτό το σημείο δεν μπορείς παρά να λυπάσαι. Πόσες μαλακίες έγιναν φέτος; Πόσο δύσκολο θα ήταν τούτη η ομάδα, με τόσα προβλήματα να κυνηγήσει την εξάδα; Και, όμως, ακόμη και έτσι, θα το παλέψει. Γιατί άμα περάσει από το Αμμόχωστος, όλα παίζονται. Κάτσε να δούμε, όμως, γιατί η κατάρα της δεύτερης συνεχόμενης νίκης, εκεί είναι ακόμη. Ζει και βασιλεύει… ελπίζω μέχρι το επόμενο Σάββατο.
