Kathimerini.gr
Αλεξία Καλαϊτζή
«ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ μπορεί να είναι και το τελευταίο μου. Νιώθω φόβο, άγχος και αγωνία. Για τη δική μου ζωή και για όσους βρίσκονται γύρω μου». Υπό αυτές τις συνθήκες, η Παλαιστίνια Ανσάμ Ελ Κατά, μία από τις ελάχιστες εναπομείνασες δημοσιογράφους στη Γάζα, συνεχίζει να καλύπτει καθημερινά τον πόλεμο στην περιοχή που πλήττεται όχι μόνο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς αλλά και από έναν εκτεταμένο λιμό.
Από την αρχή του πολέμου, τουλάχιστον 188 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί σύμφωνα με το Συνδικάτο Παλαιστίνιων Δημοσιογράφων, 480 έχουν τραυματιστεί και 49 έχουν οδηγηθεί στη φυλακή. Η Ελ Κατά αντιλαμβάνεται πλήρως στο πλαίσιο αυτό τη σημασία του ρόλου της, ωστόσο οι δυνάμεις της αρχίζουν να την εγκαταλείπουν, όπως παραδέχθηκε, μιλώντας στην «Κ» μέσα από τη Γάζα.
Η δημοσιογράφος ανέφερε πως στις ήδη δραματικές συνθήκες που επικρατούσαν για τους δημοσιογράφους, έχει προστεθεί πλέον και η σχεδόν παντελής απουσία φαγητού. «Στη Γάζα, το αλεύρι είναι ανύπαρκτο, και όταν είναι διαθέσιμο η τιμή για ένα κιλό ξεπερνάει τα 50 δολάρια, τη στιγμή που πριν από τον πόλεμο ήταν κάτω από ένα δολάριο». Με το ζόρι, σημείωσε, καταφέρνει να εξασφαλίσει καθημερινά το 1/4 ενός γεύματος. Προσπαθεί μάλιστα να το φάει όσο πιο αργά το βράδυ γίνεται, ώστε να μην πονάει από την πείνα το βράδυ και να καταφέρνει να κοιμηθεί. Το σώμα και η υγεία της έχουν κλονιστεί. «Είμαστε εξαντλημένοι. Υποφέρουμε από μια συνεχή ζαλάδα, πόνο στους μυς και τις αρθρώσεις μας. Δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια η δυσκολία του να κάνεις ρεπορτάζ υπό αυτές τις συνθήκες».
Εικόνες όπως η παραπάνω του Associated Press κάνουν τις τελευταίες ημέρες τον γύρο του κόσμου. Το πρακτορείο είναι ανάμεσα σε εκείνα που με κοινή δήλωση κατήγγειλαν την πείνα και την εξάντληση του προσωπικού τους στη Γάζα. (AP Photo/Abdel Kareem Hana)
Tην πείνα και την εξάντληση του προσωπικού τους κατήγγειλαν την προηγούμενη εβδομάδα με κοινή τους ανακοίνωση το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το Reuters, το Associated Press και το BBC, υπογραμμίζοντας πως οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι που ήταν τα μάτια και τα αφτιά του κόσμου στη Γάζα αντιμετωπίζουν τις ίδιες σκληρές συνθήκες με αυτές που καλύπτουν.
«Το να εργάζεται κάποιος ως δημοσιογράφος στη Γάζα δεν είναι επάγγελμα. Είναι ανθεκτικότητα, είναι μια ανθρωπιστική αποστολή που επιλέγουμε να εκτελούμε καθημερινά παρότι στερούμαστε τα βασικά», επιβεβαίωσε η ίδια, που επίσης είναι εκτοπισμένη μαζί με την οικογένειά της εντός της Γάζας. Πηγαίνει κάθε φορά ανάμεσα στα χαλάσματα για να καταγράψει το καθημερινό μαρτύριο που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι. Τα εμπόδια που συναντά για να μεταδώσει τις εικόνες και τις λέξεις που βλέπει και ακούει είναι αμέτρητα και δεν σταματούν στην εξάντληση και την έλλειψη φαγητού.
Στερείται, σύμφωνα με δήλωσή της, προστατευτικού εξοπλισμού, όπως αλεξίσφαιρο γιλέκο και κράνος, ενώ υπάρχουν ημέρες που δεν μπορεί ούτε καν να βρει χαρτί και μολύβι για να κρατήσει σημειώσεις. Την ίδια στιγμή, οι διακοπές ρεύματος είναι συνεχείς. Δεν προλαβαίνει να φορτίσει την κάμερα ή το κινητό της ενώ συχνά όταν προσπαθεί να αποστείλει στα ΜΜΕ με τα οποία συνεργάζεται το οπτικοακουστικό υλικό που έχει συγκεντρώσει, διακόπτεται η σύνδεση στο διαδίκτυο.
Παλαιστίνιοι μεταφέρουν προμήθειες βοήθειας που εισήλθαν στη Γάζα μέσω Ισραήλ, στην Μπέιτ Λαχία, στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας την Κυριακή (REUTERS/Mahmoud Issa)
Το δυσκολότερο όμως που έχει να διαχειριστεί είναι το ψυχολογικό αποτύπωμα που αφήνει στην ίδια η κάλυψη της καθημερινότητας στη Γάζα. Κάποιες φορές κλαίει τη στιγμή που κινηματογραφεί ή γράφει. «Αυτά που βλέπουμε δεν αντέχονται», είπε, περιγράφοντας τα δάκρυα των παιδιών και τις κραυγές των μητέρων που δεν μπορούν να τα ταΐσουν ή να τα προστατεύσουν.
Η δουλειά του δημοσιογράφου μετατρέπεται στη Γάζα σε μια «βαθιά οδυνηρή ανθρώπινη εμπειρία». Για την ίδια όμως είναι μονόδρομος. Το αίσθημα της ευθύνης, είπε, είναι βαρύ. «Ξέρω ότι οι φωνές μας και οι εικόνες μας είναι το μόνο μέσο για να μεταφερθεί η αλήθεια στον κόσμο».
