Του Πάρη Δημητριάδη
Επισκεφθήκαμε, σήμερα, Πέμπτη, 24 Ιουλίου 2025, τις πληγείσες περιοχές από τη φονική πυρκαγιά στην επαρχία Λεμεσού και διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι το εξωφρενικό μέγεθος και την αδιανόητη έκταση της βιβλικής καταστροφής.
Δυστυχώς, όλες οι κλισέ δημοσιογραφικές φράσεις και εκφράσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι στιγμής δεν είναι υπερβολικές, ισχύουν και με το παραπάνω: Οι περιοχές που κατακάηκαν χθες, Τετάρτη και συνεχίζουν να καίνε και σήμερα, Πέμπτη, θυμίζουν ταινίες τρόμου και αποκάλυψης.
Βγαίνοντας νωρίς το πρωί από την έξοδο Ε601 του αυτοκινητόδρομου Λεμεσού Πάφου, με κατεύθυνση τα χωριά Καντού και Όμοδος, συναντήσαμε πυκνή κίνηση, γεγονός που είχε να κάνει με την ανάγκη των πυρόπληκτων κατοίκων να τσεκάρουν με το πρώτο φως της ημέρας πώς είναι οι ανθρώποι, τα σπίτια και οι περιουσίες τους αλλά και με την κάθοδο στην περιοχή όλων των υπηρεσιών της κρατικής μηχανής που έτρεξαν να συνδράμουν στην όσο το δυνατόν ταχύτερη ανακούφιση των πληγέντων.
Αφού αναγκαστήκαμε μετά από υπόδειξη της Τροχαίας να ξαναβγούμε στον αυτοκινητόδρομο, επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε την πληγείσα περιοχή από την έξοδο του χωριού Σωτήρα. Οδηγώντας ανάμεσα σε πυροσβεστικά οχήματα και περιπολικά της αστυνομίας κατορθώσαμε τελικά και μετά από οδήγημα δεκαπέντε περίπου λεπτών να φτάσουμε στον πρώτο οικισμό που όπως όλα δείχνουν θα μετρά πληγές για πολύ καιρό ακόμα, τον μέχρι χθες καταπράσινο οικισμό του Σουνίου - Ζανατζιάς.
Οικία στο Σούνι
Ειδικά το νεόδμητο Σούνι, μια πευκόφυτη περιοχή που τα τελευταία χρόνια είχε γίνει γνωστή ως μία από τις ελάχιστες περιοχές κοντά στη Λεμεσό όπου οι τιμές διατηρούνταν -σχετικώς- προσιτές για όλους όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να χτίσουν σπίτι, έχει γίνει παρανάλωμα του πυρός. Πολλά είναι τα σπίτια που έχουν καεί και η ζημιά που έχει υποστεί η χλωρίδα και πανίδα είναι ανεπανόρθωτη. Με ορισμένα μέτωπα της φωτιάς να ήταν ενεργά, γρήγορα αντιληφθήκαμε την ανάγκη της χρήσης προστατευτικής μάσκας, καθώς η ποιότητα του αέρα ήταν αποπνικτική και έβρεχε παντού στάχτη.
Αφού μας τράβηξε για λίγο την προσοχή ένα λευκό αυτοκίνητο που κάηκε ολοσχερώς, συνεχίζοντας βορειότερα γρήγορα αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της καταστροφής, σε κυριολεκτικό επίπεδο. Οι εκτάσεις που θυμίζουν σεληνιακό τοπίο είναι ατελείωτες. Παντού, όπου γυρίσει το βλέμμα σου, στάχτη και αποκαΐδια.
Αυτοκίνητο στο Σούνι που κάηκε ολοσχερώς
Στρίβωντας προς το χωριό της Λόφου, βρεθήκαμε σε ένα ανατριχιαστικό δρομάκι, γεμάτο με πασσάλους της ηλεκτρικής που μισόκαιγαν. Ορισμένοι από τους πασσάλους είχαν κοπεί στα δύο, άλλοι κείτονταν στο έδαφος και όσοι έστεκαν σου έδιναν την εντύπωση πως σύντομα μπορεί να πέσουν κι αυτοί. Τα καλώδια της ηλεκτρικής δημιουργούσαν εντελώς ακανόνιστα σχήματα και ήταν προφανές πως η πύρινη επέλαση δεν άφησε τίποτα όρθιο και στη θέση του.
Πάσσαλος της ηλεκτρικής μεταξύ Αγίου Θεράποντα και Λόφου
Αφού περάσαμε από τη σχεδόν ερημική κοινότητα του Αγίου Θεράποντα φτάσαμε στη Λόφου, το γνωστό χωριό που αποτελεί υπόδειγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και δικαίως θεωρείται από τα γραφικότερα του νησιού. Αναστατωμένοι νέοι της κοινότητας, που βρήκαμε έξω από το εμβληματικό σχολείο του χωριού, μάς οδήγησαν σε ένα υπερυψωμένο σημείο όπου φαίνεται σχεδόν ολόκληρος ο οικισμός και όπου μπορούσες να αντικρίσεις τα σπίτια που κάηκαν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, μόνο ένας πυροσβέστης επιχειρούσε χθες στην κοινότητα, μας είπε ένας εκ των νέων που συναντήσαμε στο σημείο, δείχνοντας μας στη συνέχεια φωτογραφίες από το σπίτι του που έχει καταστραφεί εντελώς.
Με μεγάλο αριθμό πετρόκτιστων σπιτιών και αρχοντικών, ανάμεσα στα οποία και ένα ξενοδοχείο, να έχουν καεί ολοσχερώς και με ολόκληρη τη γύρω περιοχή να έχει κατακαεί, η ιστορική Λόφου θα κάνει επίσης πολύ καιρό να συνέλθει από το κακό. Κάτοικοι με τους οποίους επιχειρήσαμε να μιλήσαμε δεν είχαν καθόλου διάθεση να ανοιχτούν και να μιλήσουν.
Η φωτιά διέσχισε το ιστορικό κέντρο της Λόφου
Στο γειτονικό Κοιλάνι η φωτιά ακόμη έκαιγε ενώ λίγο βορειότερα, ένας άλλος οικισμός που κοσμεί συνήθως εκλεκτικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς του νησιού μας, το ειδυλλιακό Βουνί, επίσης μετρά πληγές που σίγουρα θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να επουλωθούν.
Απανθρακωμένο πουλί λίγο έξω από τη Λόφου
Φεύγοντας από τη Λόφου και οδηγώντας προς Λεμεσό όλη η έκταση μέχρι και το φράγμα του Κούρη και την κοινότητα της Άλασσας θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Ένα απανθρακωμένο, πεθαμένο πουλί που συναντάμε στη μέση του δρόμου μάς προκαλεί συναισθήματα σοκ, απέχθειας και κυρίως μεγάλων ερωτηματικών για τη γιγαντιαία μας αποτυχία, για πολλοστή φορά, να προστατεύσουμε τους ανθρώπους, τα σπίτια και τη φύση μας.
