Kathimerini.gr
Συστάδες αχιβάδων, λουλουδόμορφα σκουλήκια, αποικίες με μαλάκια που θυμίζουν πάγο: Η ωκεάνια ζωή σε βάθος άνω των εννέα χιλιομέτρων μοιάζει αναμενόμενα αλλόκοτη, αλλά αναπάντεχα όμορφη.
Βαθυσκάφος ερευνητικής ομάδας καταδύθηκε σε ωκεάνιες τάφρους του βορειοδυτικού Ειρηνικού, καταγράφοντας εικόνες απόκοσμης ομορφιάς που προσφέρουν νέα στοιχεία για τη ζωή σε ακραία βάθη.
Η επιστημονική αποστολή κάλυψε πάνω από 2,500 χιλιόμετρα, εξερευνώντας τάφρους σε βάθος από 5.800 έως 9.533 μέτρα. Αν και η επιστήμη γνωρίζει πως υπάρχει ζωή σε τέτοια βάθη, οι επιστήμονες αυτής της αποστολής υποστηρίζουν πως η αφθονία θαλάσσιας ζωής που είδαν από τα φινιστρίνια του υποβρυχίου ήταν «εκπληκτική».
Οι ερευνητές ταξίδεψαν με το Fendouzhe, ένα υποβρύχιο σκάφος που μπορεί να λειτουργεί σε βάθη άνω των 10 χλμ. για αρκετές ώρες την κάθε φορά.
Η ομάδα, με επικεφαλής ερευνητές από το Ινστιτούτο Επιστήμης και Μηχανικής Βαθιάς Θάλασσας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, ανακάλυψε αυτό που περιγράφουν ως «ακμάζουσες κοινότητες» πλασμάτων.
«Είναι συναρπαστικό, ιδίως για έναν επιστήμονα βαθέων θαλασσών, να πηγαίνει σε ένα μέρος που δεν έχει εξερευνήσει ο άνθρωπος», ανέφερε στο BBC ο δρ. Σιαοτόνγκ Πενγκ, ένας από τους επικεφαλής ερευνητές. «Είναι μια σπουδαία ευκαιρία να ανακαλύπτεις νέα πράγματα. Και αυτά που είδαμε ήταν καταπληκτικά».
Οι επιστήμονες φωτογράφισαν και κινηματογράφησαν περιοχές που έμοιαζαν με τεράστιους θαλάσσιους «αγρούς» ζωής, όπου κυριαρχούσαν διαφόρων ειδών ασπόνδυλα, σκουλήκια, όστρακα και μαλάκια, πλάσματα που ζουν στο απόλυτο σκοτάδι και υπό τεράστια πίεση.
Απουσία του ηλιακού φωτός, η ζωή σε αυτά τα βάθη τροφοδοτείται από χημικές ουσίες που διαρρέουν από τον πυθμένα του ωκεανού. Το υδρόθειο και το μεθάνιο εκλύονται από ρήγματα – ή ρωγμές – στον φλοιό της Γης.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως κατέγραψαν είδη μέχρι σήμερα αθέατα. Φιλοδοξούν δε, να κατανοήσουν σε μελλοντικές μελέτες πώς οι οργανισμοί των λεγόμενων «χημειοσυνθετικών» πλασμάτων μετατρέπουν αυτές τις χημικές ουσίες σε ενέργεια.
«Πρέπει να έχουν κάποιο τέχνασμα για να προσαρμοστούν στη ζωή σε συνθήκες εξαιρετικά υψηλής πίεσης», εξηγεί ο δρ. Μέγκραν Ντου, επίσης από το Ινστιτούτο Επιστήμης και Μηχανικής Βαθιάς Θάλασσας της Κίνας. «Αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε».
Τα ευρήματα αμφισβητούν τις «μακροχρόνιες εικασίες» σχετικά με τις δυνατότητες ζωής σε τέτοια ακραία βάθη και πιέσεις. Υποδηλώνουν επίσης ότι αυτές οι κοινότητες πλασμάτων, αντί να είναι εξαιρετικά σπάνιες, είναι στην πραγματικότητα ευρέως διαδεδομένες.
