ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο τόπος είναι οι γεύσεις του

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου έγινε η εκδήλωση απονομής των τρίτων Βραβείων Ποιότητας «Γαστρονόμος» 2016 στην επιβλητική Πύλη Αμμοχώστου και την τιμητική της είχε η γαστρονομική παράδοση της Κύπρου. Το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι τα βραβεία αυτά, όπως και τα αντίστοιχα του Γαστρονόμου Ελλάδας, δεν κυνηγάνε την παράδοση για να τη νεκραναστήσουν, αλλά την ανακαλύπτουν για να την ενισχύσουν και να την συμπλέξουν με το παρόν και τις καινοτόμες δραστηριότητες. Όλα τα βραβευμένα προϊόντα και επιχειρήσεις, και αυτό είναι άκρως σημαντικό, βραβεύτηκαν επειδή πληρούσαν ένα και μοναδικό κριτήριο, την ποιότητα, διότι άνευ αυτής ουδέν. Καμία εμπορική ή άλλη συνδιαλλαγή με εταιρίες και παραγωγούς, η εννεαμελής επιτροπή δεν έχει καμία σχέση με τα τμήματα της «Καθημερινής», διότι με ένα βραβείο μπορείς να ξεπληρώσεις μια φορά τη χάρη, η έλλειψη ποιότητας όμως έχει κοντά ποδάρια και ο καταναλωτής αλλά και η αγορά δεν συγχωρούν. 

Ο εκδότης της Καθημερινής Κύπρου είπε, στη χαιρετιστήρια ομιλία του, ότι μερικά από τα προϊόντα που σήμερα βραβεύονται δεν είναι ευρέως γνωστά, όπως το παραδοσιακό τυρί που βρίσκει κάποιος στα μέρη της Πάφου, το χαλίτζι, και το κοιλανιώτικο γλυκό με το όνομα και πράγμα, το γλυτζιστό. Αυτά τα προϊόντα είναι τοπικώς προσδιορισμένα με μικρές δυνατότητες διάχυσης, λόγω πολλών παραγόντων, που όμως χρειάζονται μία μικρή ώθηση για να βγουν παραέξω. Αυτό κάνουν και τα Βραβεία, δίνουν την απαραίτητη εμπορική ώθηση, που ίσως οι παραγωγοί να μην έχουν τη δυνατότητα να δώσουν. Καλά ζυγισμένο μάρκετινγκ, λοιπόν, χωρίς πολλές κουβέντες.

Τέτοιες πρωτοβουλίες ανέκαθεν ήταν χρήσιμες και πολύ σημαντικές, αλλά καθίστανται ακόμη πιο χρήσιμες όταν ο τόπος πασχίζει να ορθοποδήσει και οι ενεργοί πολίτες θεωρούν ότι η κρίση είναι ευκαιρία. Εγώ θα έλεγα ότι η κρίση είναι… και ευκαιρία. Αυτό το συνδετικό και χρειάζεται. Ωστόσο, ναι, για όποιον μπορεί να ρισκάρει, η κρίση είναι ευκαιρία, για όποιον μπορεί να υλοποιήσει ένα όραμα η κρίση είναι ευκαιρία. Προσωπικά πιστεύω ότι επιχειρηματικές ιδέες που ξεκίνησαν από δύσκολα περιβάλλοντα δημιουργούν καλύτερες επιχειρήσεις. Οι βραβευθέντες, ιδίως οι νεότεροι, σου το έβγαζαν αυτό ακούγοντάς τους στο βήμα. Σύντομες ομιλίες, λίγα λόγια και χαμηλά βλέμματα. Ξεχώρισα, μεταξύ άλλων, την αποστροφή του λόγου του κ. Στέλιου Στυλιανού, ο οποίος έλαβε το βραβείο Καινοτομίας για το άθερμο μέλι και το βαλσάμικο ξύδι από χαρούπι (Εταιρεία Mellona), είπε ο κ. Στυλιανού: «Θα ήθελα να καλέσω όλους τους βραβευθέντες να συνεργαστούμε, διότι μαζί είμαστε πιο δυνατοί, να βγάλουμε τα προϊόντα μας στο εξωτερικό.» Τι πιο σημαντικό από τη συνεργασία και μην ξεχνάμε το «Κοινόν Κυπρίων», το οποίο μπορούμε να το αναβιώσουμε και να το εξελίξουμε σε άλλη βάση, άλλωστε και αυτή η έννοια ανά τους αιώνες εξελίχθηκε.

Μία καλή αρχή θα ήταν οι ξενοδόχοι να αποφασίσουν να εντάξουν επίσημα στις δραστηριότητές τους το κυπριακό πρωινό. Το κυπριακό πρωινό στα ξενοδοχεία του νησιού θα έπρεπε να είναι ήδη πραγματικότητα, δεν φτάνουν δυο φέτες χαλλούμι στον μπουφέ. Το κυπριακό φαγητό θα έπρεπε να κυριαρχεί στα ορεινά θέρετρα της Κύπρου, δεν αρκεί η σούβλα και η σεφταλιά (έχει καταντήσει αστείο η σεφταλιά να είναι μετωνυμικό της Κύπρου). Θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ μας ως κοινωνία για το τι θεωρούμε χωριάτικο και τι σικ, διότι και το γκούλας χωριάτικο είναι, αλλά στο ορειβατικό θέρετρο το θεωρούμε λιχουδιά, βαριά μεν, αλλά λιχουδιά. Και τον τραχανά τον τρώμε από τη μαμά μας, αλλά αν μας τη σερβίρουν στο Τρόοδος δεν τον θέλουμε. Στην Ελλάδα το παραδοσιακό φαγητό σε εστιατόρια και ξενοδοχεία είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες επίσης, εδώ ψάχνουμε ακόμα συνταγές για στρούντελ και πώς θα κάνουμε ελκυστικότερο το English breakfast.

Διά της συνεργασίας παραγωγών, κρατικών φορέων, της πόλης ολόκληρης, το «Κοινόν Κυπρίων» θα λειτουργήσει προς όφελος της Κύπρου και μόνο. Και τα Βραβεία του Γαστρονόμου φέρνουν κοντά παραγωγούς και εταιρείες απ’ όλη την Κύπρο, έχουν αρχίσει να ιχνογραφούν ένα είδος «Κοινού Κυπρίων».

 

«Χρόνια σκλαβκιές ατελείωτες
Τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους
Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές
πάνω στον ρότσον τους.» Κ. Μόντης

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X