Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Μάιο που πέρασε ο Δημοκρατικός Συναγερμός ανακοίνωνε πως μετά από πολύμηνη μελέτη θα παρουσίαζε μία ολοκληρωμένη δέσμη προτάσεων για την πάταξη της διαφθοράς. Στόχος, όπως υποστήριζαν στελέχη, ήταν να καταστεί το κράτος, «πρότυπο θεσμικής ακεραιότητας, θωρακίζοντάς το με τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία διαφάνειας, λογοδοσίας και αξιοκρατίας», για την πάταξη της διαφθοράς. Ήταν μία κίνηση που προετοίμαζε πως η νέα ηγεσία του κόμματος ήθελε να αποβάλει τις παθογένειες του παρελθόντος. Να μιλήσει πολιτικά, να απαντήσει με προτάσεις στον λαϊκισμό των αντισυστημικών, να θέσει τέρμα στη σωρεία σκανδάλων του παρελθόντος που απομάκρυναν κόσμο από την κάλπη και να αποτινάξει από πάνω της τις σκιές που προκάλεσε η δεκαετής διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη.
Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πολλοί ήταν εκείνοι που είτε υποβάθμισαν είτε αγνόησαν συνειδητά τα ομολογουμένως σκανδαλώδη ευρήματα της έκθεσης της Ελεγκτικής Υπηρεσίας που δημοσιοποιήθηκαν λίγες μέρες αργότερα. Ευρήματα που ενίσχυαν την αίσθηση της διαπλοκής, καθώς πρόσωπα που πολιτογραφήθηκαν αλλά και τα δικηγορικά τους γραφεία έκαναν γενναιόδωρες εισφορές στο τότε κυβερνών κόμμα ΔΗΣΥ αμέσως μετά την κατοχή κυπριακού διαβατηρίου. Ήταν μία κίνηση που δικαίως δεν μπορούσε να τη χρεωθεί η νέα ηγεσία, καθώς αυτή έπρεπε να κριθεί για τις δικές της πράξεις και πολιτικές.
Χρειάστηκε να περάσουν λίγες μέρες, ώστε μία νέα έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας να θέσει εν αμφιβόλω τις πραγματικές προθέσεις του ΔΗΣΥ για διαφάνεια. Και να εγείρει ερωτήματα για το πώς η Πινδάρου ερμηνεύει τέλος πάντων τη λογοδοσία. Αφορμή αντιδράσεων υπήρξε το υπηρεσιακό ταξίδι της προέδρου της Βουλής στο Λονδίνο, κατά το οποίο τη συνόδευαν υπηρεσιακά οκτώ άτομα. Και επειδή όλοι μαζί διανυκτέρευσαν στο ίδιο πολυτελές ξενοδοχείο με την κα Δημητρίου, το συνολικό κόστος ανήλθε στα 15.172 ευρώ. Η έκθεση δεν περιοριζόταν όμως εκεί, καθώς αποκάλυπτε και την αγορά επίπλων ύψους 77.500 ευρώ για το εστιατόριο της Βουλής με απευθείας ανάθεση. Η συζήτηση θα έκλεινε συνοπτικά, αν η πρόεδρος του Σώματος αναλάμβανε την ευθύνη και ενημέρωνε πως θα διερευνήσει το ζήτημα της ανακαίνισης. Για τον ΔΗΣΥ όμως, που μόλις προχτές υποσχόταν αποτελεσματικά εργαλεία διαφάνειας, η έκθεση ισοδυναμούσε με κανιβαλισμό, με άκρατο λαϊκισμό και κυρίως με μία προσπάθεια προσωπικής αποδόμησης της Αννίτας Δημητρίου. Διερωτώντο σκωπτικά στελέχη και ανώνυμοι λογαριασμοί που ξεφύτρωσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν αυτό το ταξίδι ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του τόπου και αν η πρόεδρος της Βουλής όφειλε να μένει σε Airbnb για να ικανοποιήσει το «Κολοσσαίο». Και κάποιοι άλλοι το πήραν ένα βήμα πιο πέρα απαιτώντας να της αποδοθούν εύσημα για τη μετατροπή της «τρώγλης-καντίνας» σε έναν καθωσπρέπει χώρο εστίασης. Στο ίδιο περίπου πλαίσιο όμως κινήθηκε δυστυχώς και η Αννίτα Δημητρίου, όταν τοποθετήθηκε, αποσείοντας από πάνω της την όποια ευθύνη για τους χειρισμούς του Σώματος του οποίου άλλωστε ηγείται, μίλησε για κίνδυνο μετατροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων σε «θέατρο εντυπώσεων, κυριαρχία της μικροπολιτικής, του εκχυδαϊσμού και του λαϊκισμού».
Μόνο που κανείς δεν ζήτησε από τη Βουλή να μην κάνει ανακαίνιση χώρου, όπως πονηρά κάποιοι παρουσίασαν. Ή να μη συνοδεύεται η πρόεδρος στα υπηρεσιακά ταξίδια από τους συνεργάτες της. Ζητήθηκε να τηρούνται οι διαδικασίες. Ζητήθηκε να υπάρξει ένα μέτρο στις πολυάριθμες και δαπανηρές αποστολές. Όχι μόνο στο πώς λειτουργεί η Βουλή, αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ένα κόμμα λοιπόν που λίγες μέρες πριν υποσχόταν πάταξη της διαφθοράς, αγνοούσε βολικά την ουσία. Ότι ούτε ηθικό ούτε νόμιμο είναι να βαφτίζονται τα έπιπλα έργα τέχνης για να μη ζητηθούν προσφορές και να γίνει απευθείας ανάθεση. Ούτε λογικό μπορεί να θεωρηθεί ένας αρχιτέκτονας να προμηθεύει ο ίδιος τα έπιπλα που καθόρισε στις εισηγήσεις του. Η οικονομική, πολιτική και θεσμική κρίση των τελευταίων χρόνων άλλαξε άρδην την εκλογική συμπεριφορά. Αντικατέστησε την παλιά φρουρά πολιτικών με νέα πρόσωπα. Νέα πρόσωπα που θα πρέπει να αποδείξουν ότι θα αλλάξουν τις παθογένειες του παρελθόντος για να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Όχι με υπερβολές και θεάματα. Αλλά μέσα από τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και την υπευθυνότητα. Αυτό μόνο θα αποτρέψει την επέλαση λαϊκιστών που φλερτάρουν επικίνδυνα με την εξουσία. Προς το παρόν βρεθήκαμε δυστυχώς στο κενό. Είμαστε θεατές μιας ακραίας θυματοποίησης κάθε φορά που επικρίνονται αξιωματούχοι για τα λάθη τους. Και όταν ζητείται η αναγκαία λογοδοσία μας κουνούν το δάκτυλο καταγγέλλοντάς μας άκριτα για κανιβαλισμό. Αυτό δεν νομίζω να μας βγει σε καλό.
