Συγκεκαλυμμένος καιροσκοπισμός

Την εβδομάδα που πέρασε, την επικαιρότητα αρχικά μονοπωλούσε ποιο τελικά θα είναι το μέλλον του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους. Αν θα κατέλθει υποψήφιος με το ΕΛΑΜ, όπως ο ίδιος διέρρεε και αν θα τον στηρίξει υπογείως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ποιοι θα βρίσκονται στο πλευρό του και πόση ζημιά θα προκαλέσει τελικά σε ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ η ενδεχόμενη προσχώρησή του στο ΕΛΑΜ; Αφορμή για τη συζήτηση αυτή προκάλεσε η παρουσίαση του βιβλίου του «Καθαρά και Γαλανά», μία παρουσίαση που ομολογουμένως πήρε τη μορφή του προεκλογικού. Δεν ήταν μόνο η παρουσία πολιτικών και άλλων δρώντων της κοινωνίας που είχαν συμβολισμούς. Ήταν και όσα λέχθηκαν από τον τέως δήμαρχο. Ότι πυξίδα του είναι η πατρίδα και πως ο ίδιος θα δηλώσει παρών στο προσκλητήριο της Κύπρου, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την πολιτικοποίησή του.

Όσα χρόνια ήταν δήμαρχος, βεβαίως, η μόνη ισχυρή παρουσία που καταγράφηκε, ήταν μνημόσυνα, κηδείες, εγκαίνια και εκδηλώσεις του δήμου του. Ο τέως δήμαρχος Στροβόλου, ουδέποτε τοποθετήθηκε πολιτικά για κάτι. Να εκφράσει άποψη για όσα εκτυλίσσονται στο Κυπριακό, να κάνει μία παρέμβαση για τα μεγάλα εσωτερικά ζητήματα του τόπου, για τα σκάνδαλα και την ανάγκη διαφάνειας. Σήμερα θυμήθηκε ότι έχει ιδεολογία, πολιτικό αποτύπωμα και πως πυξίδα του είναι η πατρίδα. Μετά από ένα χρόνο πολιτικής αδράνειας, αφότου δεν στηρίχτηκε από κανένα κόμμα για να επανεκλεγεί δήμαρχος και επειδή δεν έλαβε τελικά κάποιο αξίωμα από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη όπως φημολογείτο, προετοιμάζεται προφανώς να προσχωρήσει στο ΕΛΑΜ.

Όμως δεν ήταν μόνο ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους που αποφάσισε να δώσει πολιτικό στίγμα σε μία κίνηση καθαρά πολιτικής επιβίωσης. Πριν από αυτόν παρακολουθούσαμε τον Ευγένιο Χαμπουλλά να επιστρέφει στην πολιτική επικαιρότητα, ρίχνοντας βέλη στον ΔΗΣΥ. Αντιλήφθηκε σήμερα ότι ο Συναγερμός δεν τον εκφράζει, ότι αριστερίζει μάλιστα, τη στιγμή που τις ίδιες μέρες η ηγεσία του ΔΗΣΥ βρισκόταν σύσσωμη με σύμβολα και συνθήματα στο μνημόσυνο του Γρίβα. Φαντάστηκε λοιπόν πολιτικές διαφωνίες με τον ΔΗΣΥ για να ανακοινώσει τη μεταγραφή του προς το ΕΛΑΜ, εξηγώντας πως στο κόμμα της Ακροδεξιάς μπορεί να είναι κανείς χρήσιμος. Το πώς ερμηνεύει τη χρησιμότητα είναι ένα ζήτημα, αν ληφθεί υπόψη ότι μέχρι τώρα η μόνη μάχη που έδωσε ήταν να μπορεί να συνεχίσει να τρώει ανενόχλητος αμπελοπούλια. Και λίγο αργότερα, ως πρόεδρος πλέον μιας ιστορικής ομάδας, της Ανόρθωσης, να βρίζει χυδαία, τους οπαδούς μιας άλλης ομάδας.

Ο καιροσκοπισμός δεν εμφανίστηκε σήμερα στην πολιτική, δυστυχώς διαχρονικά έπληττε σχεδόν όλα τα κόμματα. Η διαφορά είναι ότι σήμερα ο καιροσκοπισμός τείνει να γίνει η κανονικότητα. Οι ιδεολογίες εργαλειοποιούνται, τα απλοϊκά συνθήματα επικρατούν των ορθολογιστικών επιχειρημάτων και τα σύμβολα ρίχνονται στη μάχη για την πολιτική επιβίωση προσώπων. Όμως, ο καιροσκοπισμός μπορεί εύκολα να καταστεί επιζήμιος για τον τόπο. Αυτό επιβεβαιώθηκε κυρίως στην περίπτωση του ευρωβουλευτή του ΕΛΑΜ Γεάδη Γεάδη, όταν ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκδοση καταδικαστικού ψηφίσματος για την παράνομη επίσκεψη Ερντογάν στα Κατεχόμενα. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς διαβούλευση με τους συναδέλφους του, για να πάρει ο ίδιος πόντους και προφανώς χωρίς καμία γνώση για το πώς λειτουργεί το Ευρωκοινοβούλιο. Είδε Κύπριους δημοσιογράφους εκεί και θεώρησε προφανώς πως αυτός θα ήταν ένας καλός τρόπος να κερδίσει χειροκρότημα στο εσωτερικό. Να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους κακοποιώντας το εθνικό ζήτημα. Όμως, η ιστορία μπορεί να έληγε αν ο κ. Γεάδη αντιλαμβανόταν μετά την καταψήφιση το λάθος του και απολογείτο. Όταν επισημάνθηκε η γκάφα εμπεδώθηκε ότι ο άκρατος λαϊκισμός σε συνδυασμό με την άγνοια πολλές φορές δεν έχει κανένα ηθικό όριο. Γιατί δεν ήταν μόνο ότι επιχείρησε να προσδώσει αλλότρια κίνητρα στον δημοσιογράφο Παύλο Ξανθούλη που το αποκάλυψε, σε μία προσπάθεια να τον απαξιώσει και να τον φιμώσει. Ήταν ότι προσπάθησε να κατασκευάσει εχθρούς για να συσπειρώσει το ακροατήριό του και να αποπροσανατολίσει. Είδε δωσίλογους του Ακιντζί πίσω από την γκάφα του και υποστηρικτές της πολύχρωμης σημαίας. Δεν παρέλειψε παράλληλα να κατηγορήσει και τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες για τη δουλειά που δεν φρόντισε ο ίδιος να κάνει σωστά.

Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι ο Γεάδης Γεάδη. Είναι εμείς πώς αντιδρούμε σε όσα εκτυλίσσονται, αν αντιλαμβανόμαστε πλέον την επικινδυνότητα που κρύβει ο καιροσκοπισμός προσώπων σε θέσεις εξουσίας. Και το κυριότερο είναι αν θα συνεχίσουμε να τους αφήνουμε να πλειοδοτούν πατρίδα και σύμβολα για να επιβιώσουν πολιτικά. Έστω κι αν η επιβίωση κάποιων εξ αυτών, πλήττει και το εθνικό ζήτημα και το συμφέρον της χώρας.