Σε θέατρο σκιών μοιάζει εδώ και αρκετούς μήνες, η κυπριακή πραγματικότητα, με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση. Έχουν περάσει 17 μήνες από την εκλογή της κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη και την σχεδόν ταυτόχρονη υιοθέτηση του καταστροφικού μνημονίου, με το κούρεμα καταθέσεων και τα υπόλοιπα δεινά που έφερε.
Σε όλους αυτούς του μήνες η κυβέρνηση και οι δορυφόροι της, μας υποχρέωσαν να ζούμε σε αυτό το καλοστημένο και οδυνηρό θέατρο σκιών. Μάθαμε για μια «σταθεροποίηση» που ακολουθήθηκε από μια «ανάπτυξη», η οποία έφερε μια «επανεκκίνηση» που και αυτή με τη σειρά της έφερε την «αναγέννηση». Όλα αυτά φυσικά, έγιναν μέσα από την «Άνοιξη» του μνημονίου. Μάθαμε για τους καλούς εταίρους που είναι φίλοι του Προέδρου, που χωρίς να περάσει από το μυαλό μας, ξαφνικά μας έβαλαν το πιστόλι στο κρόταφο (κι ας ενημερώθηκε έγκαιρα ο συμπέθερος). Επίσης μάθαμε ότι, η κυβέρνηση με πραγματικό πόνο ψυχής παίρνει μέτρα που είναι μεν οδυνηρά, αλλά είναι για το καλό μας, γιατί ήμασταν σπάταλοι και πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη μας. Επίσης μάθαμε ότι, δεν μπορούμε να μην πάρουμε μέτρα, γιατί πριν υπήρχε μια κακή κυβέρνηση που μας φόρτωσε χρέη (κι ας παρέδωσε δημόσιο χρέος πιο χαμηλό και από τη Γερμανία). Και η προπαγάνδα καλά κρατεί!
Όλη αυτή η βίαιη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας συντελείται στα πλαίσια του δογματικού μνημονικού μονόδρομου που μας έχει βάλει η κυβέρνηση. Όλα αυτά γίνονται πάντα για τον ίδιο λόγο και με την ίδια προσχηματική απειλή: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ. Έτσι λοιπόν, ο χιλιοπροδομένος και καλόπιστος λαός μας έμαθε να θυσιάζεται για το κοινό συμφέρον, έτσι κι αλλιώς «η συντομότερη διέξοδος από την κρίση είναι η πιστή εφαρμογή των μνημονίων», μας έμαθε η σοφή και φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση.
Όμως, σ’ αυτό το θέατρο σκιών δεν μάθαμε ότι στις 22 Ιουλίου 2014 τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν το δημόσιο μας χρέος να έχει αυξηθεί μέσα σε ένα χρόνο από το 87% στο 112,2%, δηλαδή κατά 2.9 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης δεν μάθαμε ότι, στην Ιρλανδία η οποία χαρακτηρίζεται ως η χώρα πρότυπο στην πιστή εφαρμογή μνημονίου, πριν το μνημόνιο (2008) είχε δημόσιο χρέος 44.5% και σήμερα πάνω από 122% του ΑΕΠ. Δεν μάθαμε, ούτε για την Ελλάδα που σε 4 χρόνια διαδοχικών μνημονίων είχε αύξηση του δημόσιου χρέους από 130% σε 174%. Όπως επίσης, δεν μάθαμε κάτι και για την Ισπανία ή την Πορτογαλία, που σε ένα χρόνο το δημόσιο χρέος από το 90% έφτασε στο 96.8% και από 127.4% στο 132.9% αντίστοιχα. Και η προπαγάνδα καλά κρατεί!
Το κριτήριο της αλήθειας είναι μόνο η πράξη. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι, η μνημονιακή πραγματικότητα είναι θλιβερή και η μέσω μνημονίου μελλοντική ανάπτυξη είναι ανέφικτη. Ας ξυπνήσει επιτέλους ο λαός μας και από κομπάρσος στο θέατρο σκιών να γίνει πρωταγωνιστής στη ζωή, βλέποντας καθαρά, κρίνοντας ταξικά και αγωνιζόμενος στους δρόμους φωνάζοντας ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
* Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας
Υπεύθυνος Μορφωτικού Γραφείου ΕΔΟΝ Τ.Ο. Αθήνας
