Την ώρα που όλος ο πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στην Κύπρο ασχολούμαστε με τα αυτονόητα. Δύο φορές συνεδρίασε το Εθνικό Συμβούλιο, δεκάδες σελίδες ανακοινώσεων έβγαλαν τα κόμματα, αμέτρητες οι δηλώσεις σε κανάλια, ιστοσελίδες και εφημερίδες για το Μπαρμπαρός που κόβει βόλτες στα χωράφια μας.
Καλά είναι όλα αυτά, σωστά, αλλά αυτονόητα. Όταν μια ξένη χώρα ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ στη χώρα σου, απαντάς. Άμεσα και δυναμικά. Χρησιμοποιείς τα "όπλα" που έχεις και δημιουργείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ στην Τουρκία. Δεν συζητάς με τους εγκάθετους της, δεν αμφισβητείς τα απλά μέτρα που λαμβάνεις, δεν λες «και τι έγινε; να επιστρέψουμε στις συνομιλίες;». Αυτές οι αφέλειες και οι πολιτικές του «καλού παιδιού» είναι που έφεραν το Μπαρμπαρός στα μέρη μας. Εάν η Τουρκία γνώριζε από πριν ότι θα πληρώσει μεγάλο και δυσανάλογο κόστος από την παράνομη πράξη της, τότε το Μπαρμπαρός θα έμενε αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Μερσίνας. Ο γιαλός δεν είναι στραβός. Στραβά αρμενίζουμε.
Αντί το Εθνικό Συμβούλιο να εξετάζει το ρευστό τοπίο της Μέσης Ανατολής και τις αντιφάσεις της τουρκικής πολιτικής, τα πισώπλατα μαχαιρώματα της Αγγλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα καρφώματα του κάθε Σουλτς, τον παραδοσιακό φιλικό ρόλο της Κύπρου με τις αραβικές χώρες, τη στενή σχέση που αναπτύσσει με το Ισραήλ, την εμπλοκή της Ρωσίας, το νέο ενεργειακό τοπίο και γενικά αυτό που λέμε «επόμενη μέρα», συζητούμε για αντίμετρα που θα έπρεπε να ήταν όχι μόνο αυτονόητα αλλά και αυτόματα. Δεν γράφω για το περιβόητο Συμβούλιο Γεωστρατηγικών Μελετών που συνεδριάζει στη χάση και στη φέξη και φαίνεται πως έγινε απλά για να γίνει.
Η Τουρκία προγραμματισμένα και μεθοδικά αμφισβητεί την κυριαρχία μας. Επιλέγει να το κάνει την ώρα που ο πλανήτης ασχολείται με τη Μέση Ανατολή και προσπαθεί να κερδίσει και τα αυγά και τα καλάθια. Η Τουρκία που κοροϊδεύει τους Κούρδους, συνεργάζεται ανοιχτά με τους ισλαμο-τρομοκράτες, παζαρεύει με τις υπερδυνάμεις για το κάθε τι και απειλεί ανοιχτά Κύπρο και Ελλάδα, εφαρμόζει τη δική της στρατηγική και επιδιώκει τα μεγαλύτερα οφέλη. Εμείς τι κάνουμε; Ποιο στρατηγικό αποτέλεσμα επιδιώκουμε εκτός από το να είμαστε παθητικοί παρατηρητές την ώρα που αλλάζει ο χάρτης της περιοχής μας και βλάπτονται τα ΔΙΚΑ μας συμφέροντα;
Ποια είναι η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και ποια κέρδη έχει αυτή η πολιτική; Τις χιαστί συναντήσεις που οδηγούν στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους; Τα παιχνίδια των Βρετανών και το μπλοκάρισμα ακόμα και ενός διαβήματος προς την Τουρκία για το Μπαρμπαρός; Μήπως τη ανοχή των Αμερικάνων στις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας ή την απομάκρυνση μιας παραδοσιακής φίλης χώρας όπως είναι η Ρωσία; Αυτό ζητούμε;
ΥΓ: Χαίρομαι πολύ, γιατί αυτό που έλεγε η Συμμαχία Πολιτών εδώ και πολύ καιρό για την ανάγκη να υπάρξει «πραγματικό κόστος» για την Τουρκία, τώρα έγινε… εθνικό σύνθημα. Όταν το λέγαμε εμείς, μας έλεγαν ακραίους και απορριπτικούς και τώρα συμφωνούν όλοι. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά τουλάχιστον θα μελετήσουν την πολυσέλιδη πρόταση που ετοίμασε η Συμμαχία με τη βοήθεια δεκάδων ακαδημαϊκών και αναλυτών για μια νέα «συνολική στρατηγική επί του κυπριακού ζητήματος».
* Ο Κυριάκος Ιεζεκιήλ είναι Πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής Λευκωσίας και μέλος της Πολιτικής Συγκλήτου της Συμμαχίας Πολιτών
Καλά είναι όλα αυτά, σωστά, αλλά αυτονόητα. Όταν μια ξένη χώρα ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ στη χώρα σου, απαντάς. Άμεσα και δυναμικά. Χρησιμοποιείς τα "όπλα" που έχεις και δημιουργείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ στην Τουρκία. Δεν συζητάς με τους εγκάθετους της, δεν αμφισβητείς τα απλά μέτρα που λαμβάνεις, δεν λες «και τι έγινε; να επιστρέψουμε στις συνομιλίες;». Αυτές οι αφέλειες και οι πολιτικές του «καλού παιδιού» είναι που έφεραν το Μπαρμπαρός στα μέρη μας. Εάν η Τουρκία γνώριζε από πριν ότι θα πληρώσει μεγάλο και δυσανάλογο κόστος από την παράνομη πράξη της, τότε το Μπαρμπαρός θα έμενε αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Μερσίνας. Ο γιαλός δεν είναι στραβός. Στραβά αρμενίζουμε.
Αντί το Εθνικό Συμβούλιο να εξετάζει το ρευστό τοπίο της Μέσης Ανατολής και τις αντιφάσεις της τουρκικής πολιτικής, τα πισώπλατα μαχαιρώματα της Αγγλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα καρφώματα του κάθε Σουλτς, τον παραδοσιακό φιλικό ρόλο της Κύπρου με τις αραβικές χώρες, τη στενή σχέση που αναπτύσσει με το Ισραήλ, την εμπλοκή της Ρωσίας, το νέο ενεργειακό τοπίο και γενικά αυτό που λέμε «επόμενη μέρα», συζητούμε για αντίμετρα που θα έπρεπε να ήταν όχι μόνο αυτονόητα αλλά και αυτόματα. Δεν γράφω για το περιβόητο Συμβούλιο Γεωστρατηγικών Μελετών που συνεδριάζει στη χάση και στη φέξη και φαίνεται πως έγινε απλά για να γίνει.
Η Τουρκία προγραμματισμένα και μεθοδικά αμφισβητεί την κυριαρχία μας. Επιλέγει να το κάνει την ώρα που ο πλανήτης ασχολείται με τη Μέση Ανατολή και προσπαθεί να κερδίσει και τα αυγά και τα καλάθια. Η Τουρκία που κοροϊδεύει τους Κούρδους, συνεργάζεται ανοιχτά με τους ισλαμο-τρομοκράτες, παζαρεύει με τις υπερδυνάμεις για το κάθε τι και απειλεί ανοιχτά Κύπρο και Ελλάδα, εφαρμόζει τη δική της στρατηγική και επιδιώκει τα μεγαλύτερα οφέλη. Εμείς τι κάνουμε; Ποιο στρατηγικό αποτέλεσμα επιδιώκουμε εκτός από το να είμαστε παθητικοί παρατηρητές την ώρα που αλλάζει ο χάρτης της περιοχής μας και βλάπτονται τα ΔΙΚΑ μας συμφέροντα;
Ποια είναι η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και ποια κέρδη έχει αυτή η πολιτική; Τις χιαστί συναντήσεις που οδηγούν στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους; Τα παιχνίδια των Βρετανών και το μπλοκάρισμα ακόμα και ενός διαβήματος προς την Τουρκία για το Μπαρμπαρός; Μήπως τη ανοχή των Αμερικάνων στις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας ή την απομάκρυνση μιας παραδοσιακής φίλης χώρας όπως είναι η Ρωσία; Αυτό ζητούμε;
ΥΓ: Χαίρομαι πολύ, γιατί αυτό που έλεγε η Συμμαχία Πολιτών εδώ και πολύ καιρό για την ανάγκη να υπάρξει «πραγματικό κόστος» για την Τουρκία, τώρα έγινε… εθνικό σύνθημα. Όταν το λέγαμε εμείς, μας έλεγαν ακραίους και απορριπτικούς και τώρα συμφωνούν όλοι. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά τουλάχιστον θα μελετήσουν την πολυσέλιδη πρόταση που ετοίμασε η Συμμαχία με τη βοήθεια δεκάδων ακαδημαϊκών και αναλυτών για μια νέα «συνολική στρατηγική επί του κυπριακού ζητήματος».
* Ο Κυριάκος Ιεζεκιήλ είναι Πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής Λευκωσίας και μέλος της Πολιτικής Συγκλήτου της Συμμαχίας Πολιτών
