Διάβασα στις εφημερίδες ότι οι κύριοι της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου συνέχιζαν να παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα στην εταιρία υπεραγορών Ορφανίδη, την ώρα που η εν λόγω εταιρία χρωστούσε 860 χιλιάδες ευρώ για ηλεκτρική ενέργεια. Διάβαζα την εν λόγω είδηση και θυμήθηκα την πραγματική ιστορία που ακολουθεί.
Ήταν ημέρα Παρασκευή και κατά τις 10 η ώρα το πρωί, επικοινώνησε μαζί μου άνεργος συνάδελφος για να με πληροφορήσει ότι «μου έκοψαν το ρεύμα». Άρχισα τις προσπάθειες, επικοινωνώντας με γνωστούς
και άγνωστους στην ΑΗΚ, στην προσπάθειά μου να βοηθήσω για επανασύνδεση της παροχής ρεύματος στο σπίτι του. Χρωστούσε κοντά στα 1200 ευρώ και ξεπλήρωνε τις υποχρεώσεις του με δόσεις. Την τελευταία δόση που είχε καθοριστεί να δοθεί πριν τρεις ημέρες δεν την έδωσε, επειδή δεν είχε μία, και τσακ με ένα κατέβασμα του διακόπτη τον άφησαν στο σκοτάδι. Επικοινώνησα, δεν ξέρω κι εγώ με πόσους. Συναντούσα, «δυσκολίες», «άσε να δούμε» αλλά και κάθετη άρνηση.
Ήρθε το μεσημέρι, πήγα κι εγώ όπως όλος ο κόσμος στο σπίτι μου, επέστρεψα εδώ στη Δημοσιογραφική Εστία, αλλά αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος μου. Ήταν μαζί μου και ο συνάδελφος που του έκοψαν το ρεύμα. Χωρίς ρεύμα στο σπίτι του δεν θα επέστρεφε σ’ αυτό, όπως έλεγε και επαναλάμβανε συνεχώς. Ντρεπόταν και έλεγε «τι θα πουν τα παιδιά μου;». Στο μεταξύ, βρέθηκαν και τα τριακόσια ευρώ που θα τα πήγαινε τη Δευτέρα στα γραφεία της ΑΗΚ ως δόση, αλλά οι αρμόδιοι και συναρμόδιοι της Αρχής Ηλεκτρισμού δεν έλεγαν να αποκαταστήσουν την παροχή ρεύματος στο σπίτι του συναδέλφου.
Ελπίζω να μην παραβιάζω τα προσωπικά δεδομένα του συναδέλφου, αλλά δεν μπορώ να μην καταγράψω τις πιο αδρές, τουλάχιστον, στιγμές αυτής της πρωτόγνωρης εμπειρίας.
Ξανά τηλεφωνήματα, ξανά ικεσίες, μέχρι και προσωπικές δεσμεύσεις έλεγα ότι αναλαμβάνω απέναντι στους διάφορους κυρίους, με τους οποίους επικοινωνούσα, στην προσπάθεια να τους πείσω να κάνουν κάτι. Περνούσε η ώρα και το μαρτύριο συνεχιζόταν. «Θα έρθουν τα παιδιά στο σπίτι και δεν θα έχουμε νερό να κάνουν ένα ντους. Τι να κάμω:» διερωτάτο κι έκλαιγε. Πρέπει να διευκρινίσω ότι το σπίτι του δεν είχε νερό, επειδή το νερό ανεβαίνει στο ντεπόζιτο στη στέγη με πιεστικό που χρειάζεται ηλεκτρικό ρεύμα για να λειτουργήσει.
Στο μεταξύ, γέμισα τη σελίδα του χειρογράφου που είχα μπροστά μου με ονόματα και αριθμούς τηλεφώνων. Ο ένας μου έδινε το τηλέφωνο κάποιου άλλου, ο κάποιος άλλος το τηλέφωνο του τρίτου, εκείνος του κυρίως αρμόδιου και έτσι χρειάστηκα και δεύτερη σελίδα για τις σημειώσεις μου. Ένας από τους αρμόδιους, ο καθαυτό αρμόδιος, δεν απαντούσε στις κλήσεις μου, αλλά εγώ επέμενα. Κατά τις 7.30 μ.μ., αυτός ο κύριος, ο καθαυτό αρμόδιος, εδέησε να απαντήσει. Μόλις άρχισα να του μιλώ, με διέκοψε και λέγοντάς μου «ρε κουμπάρε, μα εν για τούτον τον άνθρωπο..., δεν θέλω να ακούσω, σταμάτα δεν ακούω τίποτε» και μου έκλεισε με πάταγο το τηλέφωνο. Μου έλεγε «μα εν για τούτον», λες και ο συνάδελφος είναι κανένα ρεμάλι, κάποιος που έκανε αμέτρητα εγκλήματα. Αν τον είχα μπροστά μου Αυτόν τον κύριον, θα του έσπαγα το κεφάλι με τη μαγκούρα. Ακόμα και σήμερα, που θυμήθηκα τη συμπεριφορά του, διερωτούμαι αν κάποιοι άνθρωποι έχουν μέσα τους ψυχή ή κάτι άλλο.
Κάνω μια παρέκβαση, για να αναφέρω ότι η σύζυγος του συναδέλφου, είχε πετάξει κάποια πράγματα που υπήρχαν στο ψυγείο γιατί χάλασαν, και κάποια άλλα τα έσωσε επειδή με «χίλιες ντροπές» ζήτησε από τη γειτόνισσα και της παραχώρησε χώρο στο δικό της ψυγείο.
Είχαν περάσει η 8 το βράδυ όταν έγινε κατορθωτό να δώσουν και πάλιν ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του συναδέλφου. Όταν μας πήρε συγκεκριμένος άνθρωπος για να μας πει «πες στον άνθρωπο να πάει σπίτι του γιατί τον επανασυνδέσαμε», ο συνάδελφος γονάτισε κάτω κι άρχισε να κλαίει γοερά. Τέτοιες σκηνές δεν ξαναβίωσα στη ζωή μου... Έκλαιγε απαρηγόρητος.
Έρχομαι τώρα στο κυρίως θέμα. Γιατί, φίλοι της ΑΗΚ, στην εταιρία Ορφανίδη που χρωστά ηλεκτρικό ρεύμα αξίας 860 χιλιάδων ευρώ και στην κάθε παρόμοια εταιρία εξακολουθούσατε και δίνατε ρεύμα, ενώ αντίθετα στο συνάδελφό μου που χρωστούσε χίλια του το κόψατε; Ποια είναι η δικαιολογία που έχετε να δώσετε γι’ αυτό σας το έγκλημα; Ήρθατε ποτέ στη θέση αυτού του συναδέλφου που έχασε τη δουλειά του για να συνειδητοποιήσετε τι πάει να πει να σου κόβουν το ρεύμα και να σε εξευτελίζουν; Πώς να ξέρετε όμως εσείς από τέτοια, αφού έχετε μισθό βρέξει χιονίσει και όχι μισθό των χίλιων και δύο χιλιάδων το μήνα, αλλά από αυτούς τους παχυλούς των πέντε, έξι και πιο πάνω χιλιάδων; Γι’ αυτό, και να το ξέρετε καλά, δεν είναι τυχαίο που όχι λίγοι σ΄αυτόν τον τόπο, αν και δεν πιστεύουν στις ιδιωτικοποιήσεις, λένε «ας γίνουν για να μάθουν κι αυτοί το νόστο». Είσαστε προκλητικοί και κάποιοι από εσάς και χωρίς ψυχή.
* Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου
