Kathimerini.com.cy
Το Induo Τeatro Producciones, μετά την επιτυχή παρουσίαση της Μήδειας φλαμένγκο στο Φεστιβάλ το 2013, επιστρέφει φέτος για να παρουσιάσει τον Ιππόλυτο σε σκηνοθεσία του βραβευμένου Χοσέ Μανουέλ Σάντσεθ «Αντρέου». Στον Ιππόλυτο, ένα από τα πιο διαχρονικά κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας, ο Ευριπίδης στήνει μια αριστοτεχνική θεατρική παγίδα κλιμάκωσης του τραγικού, όπου οι θεοί παίζουν καθοριστικό ρόλο, οδηγώντας τους ανθρώπους σε μια καταστροφική συνωμοσία σιωπής, στο αναπόφευκτο σφάλμα, στην τιμωρία αλλά και στη συγχώρεση. Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να ανασυνθέσει την πρώτη ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη Ιππόλυτος Καλυπτόμενος, έχοντας ως βάση τον διασωθέντα Ιππόλυτο Στεφανηφόρο και άλλα κείμενα της αρχαίας γραμματείας και καταθέτει μια μαρτυρία στο δίλημμα μεταξύ πάθους και λογικής.
Περίληψη
Ο όμορφος Ιππόλυτος, γιος του Θησέα και της Αμαζόνας βασίλισσας Ιππολύτης, περιφρονεί τη θεά του έρωτα, Αφροδίτη, ενώ τιμά τη θεά της παρθενίας, Άρτεμη. Η Αφροδίτη, προσβλημένη, για να τον τιμωρήσει, σπέρνει στην καρδιά της Φαίδρας, συζύγου του Θησέα και μητριάς του Ιππόλυτου, έναν παράφορο έρωτα για τον σεμνό προγονό της. Η οργή του Ιππόλυτου ωθεί την Φαίδρα να τον εκδικηθεί, κατηγορώντας τον άδικα για βιασμό. Ο Θησέας χωρίς δεύτερη σκέψη καταριέται τον γιο του. Με προτροπή της Αφροδίτης ένα θαλάσσιο τέρας επιτίθεται στον Ιππόλυτο και ο αγγελιαφόρος μεταφέρει τα κακά μαντάτα στον Θησέα. Οι φίλοι του Ιππόλυτου τον μεταφέρουν αιμόφυρτο και αυτός με την τελευταία του πνοή αποχαιρετά τον πατέρα του. Μετανοιωμένη η Φαίδρα ομολογεί την αλήθεια και αυτοκτονεί.
Ο Ιππόλυτος Στεφανηφόρος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 428π.Χ., κατά τα Μεγάλα Διονύσια, αποσπώντας το πρώτο βραβείο, ενώ ο Ευριπίδης είχε παρουσιάσει και το 432π.Χ. τραγωδία με θέμα της το μύθο του Ιππόλυτου με τον τίτλο «Ιππόλυτος καλυπτόμενος», σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρχαίων γραμματικών. Από την πρώτη τραγωδία του Ευριπίδη σώθηκαν μόνο 50 στίχοι σε 19 αποσπάσματα. Με βάση αυτούς τους στίχους, η παραγωγή του Induo Teatro Producciones επιχειρεί να ανασυνθέσει την πρώτη ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη Ιππόλυτος Καλυπτόμενος, με σημείο αναφοράς τον Ιππόλυτο Στεφανηφόρο, αλλά και χρησιμοποιώντας μια σύνθεση κειμένων, μέσα από τη Φαίδρα του Σενέκα και τις Επιστολές προς Ηρωίδες, Φαίδρα προς Ιππόλυτο, του Οβίδιου, σε διασκευή του σκηνοθέτη Χοσέ Μανουέλ Σάντσεθ «Αντρέου».
Ο Ευριπίδης στήνει μια αριστοτεχνική θεατρική παγίδα κλιμάκωσης του τραγικού, όπου οι θεοί παίζουν καθοριστικό ρόλο, οδηγώντας τους ανθρώπους σε μια καταστροφική συνωμοσία σιωπής, στο αναπόφευκτο σφάλμα, στην τιμωρία αλλά και στη συγχώρεση. Κανένα άλλο έργο εκτός από τον Ιππόλυτο δεν αναδεικνύει με τόσο σαφή τρόπο τη λεκτική μορφή των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων – τις γλωσσικές πράξεις που χαρακτηρίζουν την αρχαία ελληνική τραγωδία ως είδος θεάτρου.
Η παραγωγή
Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Χοσέ Μανουέλ Σάντσεθ «Αντρέου»
Σκηνικά και σχεδιασμός φωτισμού: INDUO TEATRO
Κοστούμια: Πιλάρ Χιμένεθ, Χοσέ Μανουέλ Σάντσεθ «Αντρέου»
Γραφικός σχεδιασμός: R&S Graphics
Τεχνικός φωτισμού και ήχου: Δαβίδ Οχέδα
Βοηθός σκηνοθέτη: Τσίκο Γαρθία
Διανομή:
Ιππόλυτος: Τσίκο Γαρθία
Φαίδρα: Πιλάρ Χιμένεθ
Τροφός: Ματιβέλ Βαλιαδάρες
Θησέας: Χεσούς Λούκε
Αφροδίτη: Μαρία Μπενίτεζ
Αγγελιαφόρος: Ράφα Μπερόν
Σκηνοθετικό σημείωμα
Ίσως η ερωτική αυτή ιστορία της Φαίδρας και του προγονού της Ιππόλυτου να αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα θεατρικά έργα της παγκόσμιας θεατρικής ιστορίας, γιατί ο λόγος του δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας και τα μεστά νοήματα την καθιστούν διαχρονικά ζωντανή ανά τους αιώνες και σε κάθε εκδοχή της επί σκηνής. Αυτό ενυπάρχει και στο συναίσθημα που υφαίνει όλο το έργο, το ανθρώπινο συναίσθημα: η Αγάπη. Με μόνη ικανότητά της να αφυπνίζει τον πόθο ή την εχθρότητα, την παράλογη σαρκική εμμονή ή εκείνη τη δόση του θάρρους που υπάρχει στο ασυνείδητο και ωθεί τα ανθρώπινα όντα να ξεπερνούν τα όρια της ηθικής λογικής σκέψης.
Αυτή η εκδοχή του Ιππόλυτου επιχειρεί να σώσει από τις στάχτες του χρόνου και της λήθης εκείνη την πρώτη ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, Ιππόλυτος Καλυπτόμενος, η οποία λόγω των ηθικών αντιλήψεων που επικρατούσαν στην Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ., κρίθηκε αναγκαίο να αποσυρθεί για πάντα, για να διασκευαστεί στη μορφή που έχει έρθει κοντά μας σήμερα, Ιππόλυτος Στεφανηφόρος.
Μέσα από τα λιγοστά διασωθέντα αποσπάσματα εκείνης της πρώτης σύνθεσης, καθώς και της σκηνής που διασώζει ο Σενέκας (Φαίδρα) και ο Οβίδιος (Επιστολές Ηρωίδων) όπου η Φαίδρα εξομολογείται την αγάπη της η ίδια στον Ιππόλυτο, κάτι που ο Αριστοφάνης αποκάλεσε απρεπές (Βάτραχοι, 1043), το INDUO TEATRO αναλαμβάνει την ανασύνθεση του Ιππόλυτου, καταθέτοντας μια μαρτυρία που θα αφηγηθεί πώς ήταν η πραγματική σύνθεση του Ευριπίδη, όταν εκδηλώθηκε το δίλημμα μεταξύ του πάθους και της λογικής, που επικρατεί και σε μια άλλη μεγάλη δημιουργία του, τη Μήδεια.
Χοσέ Μανουέλ Σάντσεθ «Αντρέου»
Info
Κυριακή 19 Ιουλίου, Αρχαίο Ωδείο Πάφου
Τρίτη 21 Ιουλίοy, Αμφιθέατρο «το σκαλί», Αγλαντζιά
Οι παραστάσεις αρχίζουν στις 9.00μμ
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
