Τα τελευταία τρία –τουλάχιστον– χρόνια παρατηρείται ένας ελπιδοφόρος θεατρικός οργασμός στα πολιτιστικά δρώμενα της Κύπρου με ενδιαφέρουσες παραστάσεις, τόσο με πειραματικό όσο και με αντισυμβατικό χαρακτήρα.
Η τριετία αυτή χαρακτηρίζεται από νέες, φρέσκιες, ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες, οι οποίες απαρτίζονται από το νέο αίμα του εγχώριου θεατρικού πεδίου, το οποίο δεν περιλαμβάνει μόνο ηθοποιούς και σκηνοθέτες αλλά όλη τη θεατρική παραγωγική ομάδα αποτελούμενη από σκηνογράφους και ενδυματολόγους μέχρι φωτιστές και ηχολήπτες.
Η νέα, αυτή θεατρική γενιά της Κύπρου αποτελείται σήμερα από νεαρούς σε ηλικία ανθρώπους με σπουδές στο εξωτερικό και καλλιτεχνικά ερεθίσματα από πόλεις του εξωτερικού με πλούσια θεατρική παράδοση, όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Οι άνθρωποι αυτοί επέστρεψαν στην Κύπρο φέρνοντας μαζί τους εκείνον τον αέρα της ανανέωσης που είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα για το μέλλον του κυπριακού θεάτρου.
Οι σπουδές, η μόρφωση, η τριβή τους με τη θεατρική τέχνη του εξωτερικού δημιουργούν ένα εύφορο καλλιτεχνικό κλίμα για δημιουργία, το οποίο γίνεται σήμερα ολοένα και περισσότερο εμφανές, βρίσκοντας ανταπόκριση από το κοινό της Κύπρου. Το αντισυμβατικό θέατρο δεν είναι κατ’ ανάγκην πειραματικό ούτε το πειραματικό κατ’ ανάγκην ποιοτικό, ούτε το ποιοτικό ξενόφερτο. Αυτό τουλάχιστον αναδεικνύεται μέσα από το σύγχρονο θεατρικό γίγνεσθαι και την προσπάθεια των νέων ανθρώπων που εργάζονται σήμερα στο κυπριακό θέατρο.
Αυτή η τριετία μας έδωσε ταυτόχρονα πολύ καλά δείγματα κυπριακών θεατρικών έργων, τα οποία αναδείχθηκαν και μέσα από το πρόγραμμα του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, «Play» το οποίο πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον ΘΟΚ από το 2012. Μέσα από αυτό το ευοίωνο και φιλόδοξο κλίμα δημιουργούνται οι καλύτερες προϋποθέσεις για το μέλλον του κυπριακού θεάτρου. Ταυτόχρονα, όμως, τόσο το κράτος και ειδικότερα ο ΘΟΚ ως ο θεσμικός θεματοφύλακας του εγχώριου θεάτρου οφείλουν να ενισχύσουν και να στηρίξουν αυτή την τόσο ενθαρρυντική τάση που διαμορφώνεται σήμερα τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.
Ανάμεσα όμως σε αυτά τα καινούργια συμφραζόμενα παρατηρούνται αρκετές παραφωνίες, οι οποίες πλήττουν το γενικότερο θετικό προφίλ της νέας θεατρικής γενιάς που διαμορφώνεται και ακριβώς εκεί οφείλει να επέμβει δραστικά ο ΘΟΚ. Το θέμα των επιχορηγήσεων των ελεύθερων θεατρικών ομάδων είναι ένα καίριο ζήτημα του οποίου η επίλυσή του θα συμβάλει στην επιβίωση αυτής της καινούργιας θεατρικής κουλτούρας, η οποία θα αποτελέσει το νέο κυπριακό θέατρο. Ο ΘΟΚ οφείλει να θέσει αυστηρότερους όρους για την επιχορήγηση μιας θεατρικής ομάδας, λαμβάνοντας υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό αλλά και το ποιοτικό της περιεχόμενο.
Παρατηρώ, πως σήμερα οι περισσότερες θεατρικές ομάδες χαρακτηρίζονται για το ποιοτικό τους υπόβαθρο με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις ομάδες των Μαγδαλένας Ζήρα με το «Φανταστικό Θέατρο» και Αθηνάς Κάσιου με την «Open Arts» και τις δουλειές του Μάριου Μεττή. Υπάρχει όμως και μία μερίδα που καταφεύγει δυστυχώς σε θεατρικές εύκολες λύσεις, τηλεοπτικά προσδιοριζόμενες παραστάσεις με επικεφαλής τηλεοπτικούς αστέρες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την πρόσκαιρη τηλεφήμη τους για να κόψουν εισιτήρια. Το φαινόμενο ευτυχώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία μικρή φούσκα που θα την σκάσει το ίδιο το κοινό το οποίο μαθαίνει πια να επιζητεί και να στηρίζει τις καλές παραστάσεις.
