ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Λαϊκή απαίτηση το Κέντρο να εκλέξει Πρόεδρο

Θα μιλήσω όταν έρθει η ώρα για το αν θα είμαι υποψήφιος το 2018, λέει ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Δριμεία επίθεση σε Νίκο Αναστασιάδη, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ εξαπολύει ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του στην «Κ» για τους χειρισμούς τους στο Κυπριακό. Ο ΔΗΚΟϊκός πρόεδρος μιλάει για το ενωτικό δημοψήφισμα, χαρακτηρίζοντας σωστή και νόμιμη την απόφαση της βουλής και προσθέτει πως αν «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν προκαλούσαν τον τεχνητό πανικό επί του θέματος και δεν χαρακτήριζαν λανθασμένη την απόφαση της Βουλής, τότε εύκολα θα μπορούσε η πλευρά μας να ζητήσει από τα Ηνωμένα Έθνη να επιρρίψουν ευθύνη στον κ. Ακιντζί». Ο ίδιος κάνει λόγο για αποτυχία της στρατηγικής των τελευταίων εννέα χρόνων στο Κυπριακό και συγκεκριμένα της στρατηγικής Χριστόφια και Αναστασιάδη, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μία νέα στρατηγική στο Κυπριακό. Μάλιστα, επισημαίνει ότι ο κεντρώος χώρος μπορεί να προσφέρει την εναλλακτική επιλογή που θα ανατρέψει τα αρνητικά αποτελέσματα των διακυβερνήσεων Χριστόφια και Αναστασιάδη των τελευταίων 9 χρόνων, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στην οικονομία και την εσωτερική διακυβέρνηση. Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του για το 2018 ξεκαθαρίζει πως θα μιλήσει γι’ αυτό όταν θα είναι έτοιμος.


Δεδομένης της κρισιμότητας των στιγμών στις συνομιλίες για ποιο λόγο έπρεπε να τεθεί τώρα ζήτημα εγκυκλίου για το ενωτικό δημοψήφισμα, τη στιγμή που ούτως ή άλλως διδάσκεται στα σχολεία;
–Η απόφαση της Βουλής αφορά μια ολιγόλεπτη αναφορά στην τάξη, στην επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, κάθε Ιανουάριο, με σκοπό να γίνει συζήτηση. Δεν αφορά εορτασμούς ή τελετές όπως παραπλανητικά λέγεται από κάποιους όλες αυτές τις μέρες. Εμείς θεωρούμε ότι η Ιστορία του τόπου μας πρέπει να συζητείται στην τάξη. Η απόφαση της Βουλής ήταν και σωστή και νόμιμη. Και σίγουρα δεν είχε ούτε έχει δικαίωμα ο Τουρκοκύπριος ηγέτης να ασχολείται με θέματα που αφορούν την παιδεία των Ελληνοκυπρίων. Έτσι άραγε αντιλαμβάνεται ο κ. Ακιντζί την Κύπρο μετά τη λύση; Ότι θα έχει βέτο ακόμα και σε θέματα που αφορούν αποκλειστικά τους Ελληνοκύπριους; Από κει και πέρα, όποιος θεωρεί ότι αυτή η απόφαση «δικαιολογημένα ενόχλησε τον κατοχικό ηγέτη και την τουρκοκυπριακή ηγεσία», τότε επιτρέψετε μου να πω ότι κάνει πολύ μεγάλο λάθος και, επιπρόσθετα, δικαιολογεί την απαράδεκτη στάση του κατοχικού ηγέτη. Εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν προκαλούσαν τον τεχνητό πανικό επί του θέματος και δεν χαρακτήριζαν λανθασμένη την απόφαση της Βουλής, τότε εύκολα θα μπορούσε η πλευρά μας να ζητήσει από τα Ηνωμένα Έθνη να επιρρίψουν την ευθύνη στον κ. Ακιντζί για την προχτεσινή ακύρωση της προγραμματισμένης συνάντησης με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Δυστυχώς, όμως, η εμμονή τους να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις Ακιντζί, στέρησε από την πλευρά μας ένα τέτοιο επιχείρημα. Και του έδωσε το δικαίωμα να αξιώνει ακύρωση της απόφασης. Και λυπηρό είναι ότι οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ σπεύδουν να ικανοποιήσουν και αυτή την αξίωση του κ. Ακιντζί, εξευτελίζοντας τον κυπριακό ελληνισμό.

Όπως όλα δείχνουν επήλθε κρίση στις σχέσεις των δύο πλευρών. Ποια στρατηγική θα πρέπει να ακολουθηθεί τώρα για να εξέλθουμε από ένα ενδεχόμενο αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις και από το ενδεχόμενο η ε/κ πλευρά να θεωρηθεί υπεύθυνη για τυχόν κατάρρευση των συνομιλιών;
–Εγώ δεν θα το χαρακτήριζα «κρίση» αλλά ως το τέλος των ψευδαισθήσεων και της αφέλειας που κυρίευαν τη σκέψη όσων τα τελευταία χρόνια αγιοποιήσαν τον κ. Ακιντζί, έβλεπαν καλές και θετικές προθέσεις από πλευράς της Τουρκίας και διαφήμιζαν ένα δήθεν «καλό κλίμα» που δεν εδραζόταν στην ουσία και στα πραγματικά δεδομένα αλλά σε επικοινωνιακού χαρακτήρα δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που ζούμε τις τελευταίες ημέρες και βδομάδες, ακόμα και πριν από τα τελευταία καμώματα του κ. Ακιντζί, είναι την αποτυχία της στρατηγικής Αναστασιάδη, την αποτυχία ουσιαστικά της στρατηγικής των τελευταίων εννέα χρόνων. Και γι’ αυτό εμείς επιμένουμε πως πρέπει να χαραχθεί, συνολικά και συλλογικά, μια νέα στρατηγική, που θα θωρακίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα αξιοποιεί την ιδιότητά της ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και θα προκαλεί πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία. Και αυτό το κόστος μπορεί να προκληθεί εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνεργασία με άλλες χώρες, μέσω του «παγώματος» ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας, του μπλοκαρίσματος χρηματοδοτήσεων από την Ε.Ε. προς την Τουρκία, της δημιουργίας συμμαχιών με τις χώρες που επηρεάζονται αρνητικά από την προκλητικότητα του κ. Ερντογάν, της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ και της ενίσχυση των συμμαχιών μας με τις γειτονικές χώρες. Δυστυχώς, τίποτε από όλα αυτά δεν γίνεται τα τελευταία χρόνια. Κεφάλαια «ξεπάγωσαν» χωρίς κανένα αντάλλαγμα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαφημίζει με κάθε τρόπο μια ανύπαρκτη «θετική ρητορική της Τουρκίας» και έχουμε φτάσει στο σημείο να χαιρετίζει η παρούσα κυβέρνηση την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεχνώντας πως η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει την υφιστάμενη συμφωνία σε σχέση με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο Τάσσος δεν πρόλαβε να εφαρμόσει τη στρατηγική του

–Τα τελευταία εννέα χρόνια, όπως συχνά λέτε, ακολουθείται μία συγκεκριμένη στρατηγική στο Κυπριακό από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ που δεν οδηγεί πουθενά. Η στρατηγική που ακολουθείτο παλαιότερα, επί Τάσσου Παπαδόπουλου γιατί δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα;

–Για τον απλό λόγο ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν πρόλαβε να εφαρμόσει τη στρατηγική του. Και θυμίζω για τους νεότερους, ή για όσους ηθελημένα ξεχνούν, ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος παρέλαβε, αρχές του 2003, το Σχέδιο Ανάν που είχε υποβληθεί τον Νοέμβριο του 2002, δηλαδή επί θητείας του Γλαύκου Κληρίδη. Κατάφερε να απαλλάξει την πλευρά μας από αυτό το Σχέδιο, να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να την εντάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την άνοιξη του 2004. Διαχειρίστηκε με επιτυχία την αναπόφευκτη αντίδραση του διεθνούς παράγοντα και της προπαγάνδας της Τουρκίας, επανάρχισε τις διαβουλεύσεις με τα Ηνωμένα Έθνη και πέτυχε το καλοκαίρι του 2006 τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006 που σε συνδυασμό με την ακολουθούμενη συμφωνημένη επιστολή Γκαμπάρι, τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, έβαλε τις βάσεις για διεκδίκηση της σωστής λύσης του Κυπριακού. Και δυστυχώς, ακριβώς μετά από αυτή την εξέλιξη, δηλαδή από τις αρχές του 2007, οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ άρχισαν την προεκλογική εκστρατεία τους για τις προεδρικές του 2008 με την πρωτοφανή τότε συκοφαντία εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου ότι τάχατες «δεν θέλει λύση». Αυτή η λάσπη, διότι είναι λάσπη να λες για τον όποιο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ή άλλο πολιτικό ότι δεν θέλει λύση, έδωσε το άλλοθι στην τουρκική πλευρά να χρονοτριβεί και να περιμένει τις εκλογές του 2008 που θα εκλεγόταν, όπως έλεγαν, ένας άλλος Πρόεδρος που θα θέλει λύση. Ε το τι πέτυχαν οι Πρόεδροι των επόμενων εννέα χρόνων που «ήθελαν λύση» το διαπιστώνουμε σήμερα. Μας απομακρύνουν από μια σωστή λύση και επιτρέπουν ή ανέχονται την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η στρατηγική Αναστασιάδη-Χριστόφια, τα τελευταία εννέα χρόνια, ήταν όμοια με τη στρατηγική Βασιλείου-Κληρίδη, από το 1988 έως το 2003. Δηλαδή, μια στρατηγική που εφαρμόζεται τα 24 από τα τελευταία 29 χρόνια. Λύθηκε το Κυπριακό;

–Το ζήτημα διχοτόμησης και προσάρτησης των Κατεχομένων στην Τουρκία είναι ένας κίνδυνος που ελλοχεύει;
–Είναι ένας κίνδυνος που πάντα υπήρχε. Και ήταν ο ίδιος ενδεχόμενος κίνδυνος, πάντα. Μάλιστα, θα έλεγα πως μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 αυτός ο κίνδυνος αλλάζει χαρακτήρα, διότι δεν μιλάμε πλέον για ενδεχόμενη προσάρτηση εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά μιλάμε και για έδαφος της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αντιλαμβάνεστε τη σημασία αυτής της παραμέτρου. Όμως, τι εισηγούνται οι κινδυνολόγοι που αναμασούν αυτή την απειλή; Να συνθηκολογήσουμε; Να δεχτούμε μια λύση τουρκικών προδιαγραφών; Να δεχτούμε παραμονή τουρκικών στρατευμάτων; Να δεχτούμε εγγυήσεις; Να δεχτούμε εκ περιτροπής προεδρία και βέτο σε όλα τα θέματα; Να δεχτούμε να έχουν οι παράνομοι χρήστες τον πρώτο λόγο στις κατεχόμενες περιουσίες των Ελληνοκυπρίων; Να δεχτούμε παραμονή όλων των εποίκων; Να δεχτούμε μια κακή λύση που θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία και θα μετατρέπει το νησί μας σε προτεκτοράτο της Τουρκίας; Να δεχτούμε ελεύθερη έλευση και διαμονή στην Κύπρο 80 εκατομμυρίων Τούρκων; Να δεχτούμε τα διάφορα άλλα εξίσου απαράδεκτα που αξιώνει η τουρκική πλευρά; Αυτό εισηγούνται; Εμείς πάντως δεν δεχόμαστε τέτοια συνθηκολόγηση. Δεν δεχόμαστε λύση τουρκικών προδιαγραφών.

–Λέτε πως διαφωνείτε πλήρως με την τακτική ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ στο Κυπριακό και γι’ αυτό απορρίπτετε οποιαδήποτε συνεργασία μαζί τους. Πώς μπορείτε όμως να συμπορευθείτε με κόμματα, όπως η Συμμαχία Πολιτών και η ΕΔΕΚ, με τα οποία διαφωνείτε στο μείζον ζήτημα του Κυπριακού που είναι η λύση βάσει Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας;

–Διότι πιστεύουμε – και εμείς και όλα τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου – πως αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο της λύσης και όχι ο τίτλος της. Το περιεχόμενο είναι που θα καθορίσει την ποιότητα της λύσης. Και αυτό το σωστό περιεχόμενο είναι που μας ενώνει και που πιστεύουμε ότι ενώνει τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού. Θεωρούμε ότι τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου πιστεύουν και εκείνα, όπως και εμείς, στη θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε μια πολιτική εθνικής αξιοπρέπειας στο Κυπριακό.

–«Χρειαζόμαστε μία διακυβέρνηση του Κέντρου που θα δώσει μία νέα προοπτική στον λαό μας» είχατε αναφέρει σε πρόσφατη ομιλία σας. Με δεδομένο ότι ο ενδιάμεσος χώρος πολλές φορές το προσπάθησε αλλά απέτυχε να καταστεί ο τρίτος δρόμος, απέναντι σε ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, τι σας κάνει να θεωρείτε πως αυτή τη φορά κάτι τέτοιο είναι εφικτό δεδομένου ότι και η Ελένη Θεοχάρους αλλά και ο Γιώργος Λιλλήκας θα είναι ούτως ή άλλως υποψήφιοι;

–Θα επαναλάβω αυτό που πιστεύω ακράδαντα: ότι ο κεντρώος χώρος μπορεί να προσφέρει την εναλλακτική επιλογή που θα ανατρέψει τα αρνητικά αποτελέσματα των διακυβερνήσεων Χριστόφια-Αναστασιάδη των τελευταίων εννέα χρόνων, τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομία και την εσωτερική διακυβέρνηση. Και ότι, ναι, είναι εφικτό, ο κεντρώος χώρος να εκλέξει Πρόεδρο με τη στήριξη της πλειοψηφίας του κυπριακού λαού. Αυτό άλλωστε είναι και απαίτηση των ψηφοφόρων των κομμάτων του κεντρώου χώρου, αλλά και ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος με πολίτες από όλους τους χώρους, που διαπιστώνουν ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ μας οδήγησαν σε αδιέξοδα. Αυτή την απαίτηση του λαού οφείλουμε να κάνουμε πράξη και πιστεύω ότι τελικά θα τα καταφέρουμε.

–Το κομματικό ρεπορτάζ κάνει λόγο για πλήρη συμπόρευση ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, με στόχο τη δημιουργία μιας κοινής πλατφόρμας. Ισχύει;

–Η μόνη συμπόρευση που ισχύει αυτή τη στιγμή στην Κύπρο είναι η πλήρης συμπόρευση των ηγεσιών ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ στο Κυπριακό. Όμως για να απαντήσω στην ουσία της ερώτησής σας σας λέω ότι το Δημοκρατικό Κόμμα και η ΕΔΕΚ είναι δύο ιστορικά κόμματα του κεντρώου χώρου, για πολλά χρόνια ήταν και τα μόνα, και επομένως είναι φυσικό να υπάρχει μια καλή σχέση και συνεργασία, πάντα στη βάση κοινών αρχών και με σεβασμό στην αυτονομία και την ανεξαρτησία του κάθε κόμματος. Σε ό,τι αφορά εμένα προσωπικώς, δεν διστάζω να δηλώσω πως έκανα και θα κάνω το παν προκειμένου η συνεργασία του Δημοκρατικού Κόμματος με την ΕΔΕΚ, αλλά και με τα άλλα κόμματα του κεντρώου χώρου, να συνεχιστεί και να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, για το καλό της πατρίδας μας.

Ανοικτό κεφάλαιο οι προεδρικές

–Υπάρχει κάποιος άλλος που θα εφαρμόσει καλύτερα τη νέα στρατηγική στο Κυπριακό, για την οποία κάνετε λόγο, εκτός από εσάς; Να αναμένουμε συνεπώς πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα είναι υποψήφιος το 2018;

–Έχω αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι λέω αυτό που πιστεύω και κάνω αυτό που πρέπει να κάνω, προκειμένου να υπηρετήσω τον τόπο μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για τον εαυτό μου θα μου επιτρέψετε να μιλήσω όταν θα έρθει η ώρα. Άλλωστε, η ανάγκη για συνολική και συλλογική χάραξη νέας στρατηγικής στο Κυπριακό, που επικαλείστε, είναι μια επείγουσα και επιβεβλημένη αναγκαιότητα εξαιτίας της στρατηγικής Αναστασιάδης και ανεξαρτήτως των προεδρικών εκλογών.

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

Πώς ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος μπορούσε να «ευλογήσει» εθνικά τον βασιλιά Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο ...
Του Ανδρέα Χατζηκυριάκου
 |  ΠΟΛΙΤΙΚΗ