Του Ανδρέα Ανδρέου
Η διαφαινόμενη κρίση στην ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά κάποια πράγματα, τα οποία όμως καταλήγουν σε ένα: στην παντελή έλλειψη σεβασμού στην κυπριακή πολιτεία.
Είναι μήπως αυτή η κατάλληλη στιγμή να κριθεί το κατά πόσο είναι εντός του συνταγματικού δικαιώματος της Βουλής να ασκεί πίεση στην Εκτελεστική Εξουσία και να την απειλεί με μη ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού για θέματα που δεν έχουν σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σίγουρα αποτελεί δικαίωμα του κάθε κοινοβουλευτικού κόμματος να τοποθετείται και να εκφέρει κριτική άποψη επί του προϋπολογισμού και να ψηφίζει ανάλογα υπέρ ή κατά ή να τηρεί αποχή ή ακόμα και να ψηφίζει επιμέρους πρόνοιες του απορρίπτοντας τις υπόλοιπες.
Όλοι πρέπει να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε αυτό τους το δικαίωμα.
Άλλωστε από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτό ίσχυσε και έτυχε απόλυτου σεβασμού. Φυσικά η όποια κριτική στάση έναντι των προϋπολογισμών πάντοτε γινόταν υπεύθυνα υπό τη σκιά του ότι περνούσε και δεν τίθετο σε κίνδυνο η ομαλή λειτουργία του Κράτους.
Όμως, επαναλαμβάνω, είναι ορθό να χρησιμοποιείται ο προϋπολογισμός ως μέσο πίεσης για να πετύχει το τάδε ή το δείνα πολιτικό κόμμα τα όποια «θέλω» του.
Αν εγώ έπρεπε να απαντήσω αυτό το ερώτημα, τότε απερίφραστα θα έλεγα πως όχι μόνο δεν είναι ορθό, αλλά είναι και εγκληματικό. Και δεν είναι ορθό και είναι εγκληματικό, επειδή κανένας δεν έχει δικαίωμα να παίζει με την τύχη των πολιτών και της χώρας, συμπεριφερόμενος απερίσκεπτα, επιπόλαια, χωρίς ενοχές ή ανησυχία. Επειδή αυτό ακριβώς σημαίνει η παράλυση του Κράτους και τα συνεπακόλουθα αυτής της παράλυσης.
Αλλά ας βάλουμε στο πλάι εμένα και ας διερωτηθούν αυτοί που συμπεριφέρονται με αυτόν τον ανεύθυνο και εγκληματικό τρόπο κατά πόσο είμαι ο μόνος που πιστεύει πως ενεργούν ανεύθυνα και εγκληματικά. Είναι βέβαιοι πως δεν εκφράζω την πλειοψηφία.
Αν είναι βέβαιοι, ας βγουν δημόσια από τα κανάλια και να λένε στον κόσμο νυχθημερόν πως το να μας εκμηδενίσουν μισθούς, ωφελήματα, συντάξεις, την ιατρική μας περίθαλψη, τα αναπτυξιακά προγράμματα της χώρας, τα προγράμματα στήριξης λόγω πανδημίας και όλα όσα άλλα προϋπολογίζονται, είναι για το καλό μας.
Ας βγουν να πουν ξεκάθαρα πως ο εκμηδενισμός μας... είναι για το καλό μας!... Ας βγουν και να πουν ξεκάθαρα πως η επερχόμενη υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας, η αύξηση στις ΜΕΧ, η νέα τραπεζική κρίση και το νέο ρεζίλεμα διεθνώς ως απότοκο μιας ενορχηστρωμένης στάσης πληρωμών από μέρους τους, είναι για το καλό μας!... Ας βγουν και να πουν πως όταν αύριο δεν θα έχουμε χρήματα να αγοράσουμε ούτε τα εμβόλια που κρατήσαμε, θα είναι για το καλό μας...
Το τραγικό δε, είναι που πιστεύουν πως αυτή η ανεύθυνη και εγκληματική τους στάση τους δίνει πολιτικούς πόντους και αυξάνει την απήχηση τους στο εκλογικό σώμα. Ας βγουν και να πουν τα πιο πάνω και θα δούμε τι απήχηση θα έχουν στο εκλογικό σώμα.
Οι εκλογές κοντεύουν και μάλιστα δεν θα μπορούσαν να ήταν σε καλύτερο χρονικό σημείο: εκεί που θα αρχίσουμε να νιώθουμε την πυρά της ενορχηστρωμένης στάσης πληρωμών, αλλά θα είναι αργά.
Και τότε θα φανεί περίτρανα πως στην υπόληψή τους δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά κάτι δωδεκατημόρια. Σαν αυτά τα ένα – δύο που μας λένε πως προνοεί το Σύνταγμα αν καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό και άρα να μην ανησυχούμε. Το σύγχρονο Κράτος που ευαγγελίζονται είναι ένα Κράτος που να λειτουργεί στο απότοκο των δωδεκατημορίων. Εύχομαι να λυπάστε όσο λυπάμαι κι εγώ γι’ αυτή την κατάντια.
