Του Ανδρέα Ανδρέου
Τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι εξαιρετικής σημασίας: θα καθορίσουν το μέλλον αυτής της χώρας τα επόμενα χρόνια. Και αναφέρομαι στο γεγονός πως σπάνια επικρατούν τέτοιες συγκυρίες που θέτουν σε ταυτόχρονο κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Είχα – όπως άλλωστε όλοι μας – την ευκαιρία να παρακολουθήσω σχεδόν όλα τα κομματικά πάνελ από τηλεοράσεως σε σχέση με τη δημόσια συζήτηση που γίνεται για την έγκριση ή μη έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού. Το αβίαστο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει και ο πλέον αντικειμενικός παρατηρητής είναι πως οι καθαρά αρνητές της ψήφισής του θέλουν πάση θυσία να προκαλέσουν κρίση.
Και όταν λέω «πάση θυσία», εννοώ ακριβώς αυτό. Με ό,τι κόστος και αν αυτό συνεπάγεται. Στη ζυγαριά του να μπήξουν το μαχαίρι στην κυβέρνηση από τη μια, και του να θυσιαστεί ο κόσμος και η χώρα από την άλλη, προτιμούν ξεκάθαρα και αβασάνιστα το πρώτο, προβάλλοντας γελοία και ρηχά επιχειρήματα. Υπενθυμίζω στους αγαπητούς πως βρισκόμαστε στο 2021. Μια εποχή που τουλάχιστον εννέα στους δέκα έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στην ενημέρωση και που τουλάχιστον επτά στους δέκα είναι σε θέση να κατανοήσουν τι σημαίνει μη ψήφιση του προϋπολογισμού.
Επιπλέον είναι η εποχή που δέκα στους δέκα αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της πανδημίας – είτε πιστεύουν στον κορωνοϊό ή όχι, είτε πιστεύουν στα μέτρα περιορισμών του κράτους ή όχι, είτε έσπασαν τα νεύρα τους ή όχι.
Ποσώς με ενδιαφέρει αν αυτά τα κόμματα ενεργούν προς όφελος της ψηφοθηρικής τους τσέπης ή όχι, επειδή ποσώς με απασχολεί το με ποια επιχειρήματα θα έρθουν ενώπιον του λαού στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και να τον πείσουν να τους ψηφίσει όταν τώρα με τόση ευκολία και γινάτι καταψηφίζουν όλα τα κονδύλια για τις πληρωμές μισθών, ωφελημάτων, επιδομάτων, αναπτυξιακά κονδύλια, κονδύλια για την υγεία, την άμυνα και ό,τι άλλο ένας προϋπολογισμός περιλαμβάνει. Ο κόσμος πεινά, οι επιχειρήσεις πνίγονται και φαγητό στο τραπέζι τους δεν βάζουν τα τερτίπια του κάθε κομματάρχη.
Ο τουρισμός, σύμφωνα με τις αφίξεις του 2020, έχει πάει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πίσω και ολόκληρος ο τομέας των ακινήτων δέχεται σοβαρούς κλυδωνισμούς, τους πρώτους μετά το 2013. Το λιανικό εμπόριο και η εστίαση είναι στον αναπνευστήρα, το σύστημα υγείας είναι στα όρια του, ενώ ο τομέας των υπηρεσιών λειτουργεί … από το σπίτι του. Αυτή η μαύρη και άραχνη εικόνα δεν είναι σε καμία περίπτωση αποτέλεσμα κακής άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Είναι καθαρά αποτέλεσμα της πανδημίας που κατέκλεισε τον πλανήτη. Μιας πανδημίας που γονάτισε το ίδιο εύκολα αν όχι ευκολότερα και τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Το μόνο όπλο που έχουμε για να αξιώσουμε επάνοδο σε συνθήκες κανονικότητας είναι η ψήφιση του προϋπολογισμού. Τελεία. Αν δεν ψηφιστεί θα χρεωκοπήσουμε όλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο και η κρίση του 2013 θα φαντάζει σαν σπυράκι εφηβείας μπροστά στο τι θα βλαστήσει αύριο. Και το τραγικό είναι πως η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί ακόμη και αν στις επόμενες τρεις Βουλές το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και οι Οικολόγοι βγάλουν και τους 56 βουλευτές μεταξύ τους. Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική και κάποιοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ψηφίσουν τον κρατικό προϋπολογισμό όπως αυτός έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες βδομάδες. Εύχομαι να σταθούν στη σωστή μεριά της ιστορίας και να είναι βέβαιοι πως αυτή τους η στάση θα εκτιμηθεί.
Ας μην αποτελέσουν την αιτία να είμαστε οι ίδιοι τα ερείπια επί των οποίων δεν θα υπάρχει και κανένας να κλάψει.
